หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3567

สรุปบท ตอนที่ 3567 สมควรตาย!: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

ตอนที่ 3567 สมควรตาย! – ตอนที่ต้องอ่านของ หัตถ์เทวะหมอเทวดา

ตอนนี้ของ หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดย พลอย ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายสัจนิยมทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 3567 สมควรตาย! จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

รูปร่างของเรือรบของมนุษย์งูเเตกต่างจากเรือลำอื่นโดยสิ้นเชิง

ภายนอกมีรูปลักษณ์เหมือนงูหลามสีเขียวมรกต หัวงูอยู่ที่ท้ายเรือ

ก่อนหน้านี้หลินมั่วได้ตรวจสอบโครงสร้างโดยรวมของเรือลำนี้เเล้ว

ตัวเรือไม่ได้สร้างจากเหล็ก เเต่เป็นไม้ชนิดหนึ่ง

หนำซ้ำไม้ชนิดนี้เเข็งแกร่งกว่าเหล็กที่หลอมเเล้วเสียอีก

เมื่อขึ้นเรือมา ไรอันก็อาสาขับเรือทันที

ภายในใจของเขาเริ่มมีเงาทันที

กลัวว่าหลินมั่วจะเเสดงทักษะการขับเรือที่เชี่ยวชาญออกมา

ถ้าเป็นแบบนั้นไรอันก็จะรู้สึกอับอายจนแทบจะไม่มีที่ยืน

หลินมั่วยืนอยู่บนหัวงูที่ดูน่าเกรงขาม สายตามองไปยังผิวน้ำสีฟ้าอ่อน

ใต้ผิวน้ำทะเล มีฝูงปลาตัวเล็กๆจำนวนมาก

“คุณมั่วหลิน คุณมาเกาะนรกครั้งแรกใช่ไหม”

ไรอันจัดการระบบการนำทางอัตโนมัติในห้องขับ

เปลี่ยนเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยฝุ่น แล้วรู้สึกว่าตัวเองไม่ดุร้ายเหมือนเมื่อก่อน

ในมือของเขายังถือแก้วน้ำที่บรรจุอยู่ในกล่องสวยงามส่งให้หลินมั่ว

ไรอันเจอเเก้วน้ำนี้ในตู้เย็นในห้องเก็บของ

ไม่รู้ว่าเป็นน้ำอะไรถึงได้บรรจุอย่างหรูหราขนาดนี้

หลินมั่วยื่นมือไปรับเเก้วน้ำที่ไรอันส่งมา หัวเราะพลางพูดว่า

“ขอบคุณมาก เป็นครั้งเเรกที่มาเกาะนรกจริงๆ”

ไรอันพยักหน้า “เกาะนรกมีกฏของมันเอง ผมไม่สามารถบอกรายละเอียดให้คุณได้”

“ต้องไปถึงเกาะเเล้ว ผมถึงจะบอกได้ว่าเกิดเรื่องอะไร”

“ไม่เป็นไร”

หลินมั่วไม่ได้ถามต่อ เพราะรู้ว่าไรอันต้องมีเหตุผลในการไม่บอก

ถ้าเขาใช้ความสัมพันธ์ก่อนหน้าบังคับให้ไรอันพูดก็ดูเหมือนจะไม่ดี

“พวกเราใกล้จะถึงอ่าวฉลามแล้วใช่ไหม”

หลินมั่วมองดูฝูงปลาที่ค่อยๆลดจำนวนลง แล้วถามไรอัน

ตอนแรกใต้ทะเลมีฝูงปลาเยอะมาก เเต่พอพวกเขาเข้ามาใกล้

“ดังนั้นโอกาสที่จะรอดชีวิตในอ่าวฉลามในเเต่ละครั้งจึงมีเพียงประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น”

หลินมั่วดื่มน้ำจากเเก้วในมืออย่างสงบ

เเต่ในวินาทีต่อมา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

“น้ำนี้ ห้ามดื่ม!”

ไรอันที่เพิ่งเปิดฝาขวดไปก็ทำสีหน้าสงสัย

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินมั่วหายไปทันที เปลี่ยนเป็นความเย็นชาเหมือนเหวลึก

เมื่อมองไปที่ขวดสีดำในมือ หลินมั่วก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“องค์กรมนุษย์งู…ดีมาก!”

เมื่อไรอันเห็นหลินมั่วโกรธขนาดนี้ ก็เต็มไปด้วยประหลาดใจ

เพราะตั้งเเต่รู้จักกันมา เห็นได้ชัดว่าหลินมั่วเป็นคนใจดีมาก

แม้กระทั่งบนใบหน้ายังมักจะมีรอยยิ้มอยู่เสมอ ทำไมถึงโกรธขนาดนี้

“องค์กรมนุษย์งู ผมจะทำลายพวกมันให้พินาศ”

“ไม่ให้เหลือซาก ไม่ให้เหลือสักคน!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา