หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 357

คำพูดประโยคเดียวของฮั่วเทียนเฉิง ไม่เพียงปัดความรับผิดทั้งหมดให้หลินมั่ว ทั้งยังลากตระกูลฮั่วเข้ามาด้วย

ด้วยวิธีนี้ หากหมอเทวดาเซวียยังคงต้องการให้เขาขอโทษ นั่นเท่ากับการสนับสนุนหลินมั่ว และต้องการเป็นปรปักษ์กับตระกูลฮั่ว

ต้องบอกเลยว่าฮั่วเทียนเฉิงคนนี้ยังเจ้าเล่ห์มากที่คิดจะใช้ตระกูลฮั่วมาบีบให้หมอเทวดาเซวียตัดสินใจเลือก

แต่อย่างไรก็ดี เขาประเมินความสามารถของหลินมั่วต่ำเกินไป

หมอเทวดาเซวียขมวดคิ้ว เขาคาดไม่ถึงว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

ทว่า เขาก็ตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว

“คุณหลินครับ คุณเป็นตัวแทนของเมืองก่วงหยางในการแข่งขันหรือครับ”

“ต้องขอประทานโทษด้วยจริงๆ ผมไม่รู้เรื่องนี้เลย”

“ในเมื่อคุณหลินจะเข้าร่วม งั้นผมยังจะมีสิทธิ์อะไรไปเข้าร่วมการแข่งขันอีก”

“ฮั่วเทียนเฉิง ฝากไปบอกตาเฒ่าฮั่วทีว่าฉันไม่สามารถเป็นตัวแทนของมณฑลก่วงในการแข่งขันได้แล้ว!”

ฮั่วเทียนเฉิงตกตะลึง

ฉันแค่ให้คุณเลือก แค่ข่มขวัญคุณ ไม่ได้บอกห้ามไม่ให้คุณแข่งเสียหน่อย

คุณถอนตัวไปแบบนี้ ผมจะไปอธิบายกับครอบครัวอย่างไรล่ะ

“คุณปู่เซวีย ผม...ผมแค่พูดไปเรื่อย”

“ถ้าคุณไม่เข้าร่วมการแข่งขัน แล้วมณฑลก่วงของพวกเราจะทำยังไงล่ะครับ”

“คุณสัญญากับคุณปู่ไว้แล้ว ผมจะบอกคุณปู่ยังไงล่ะ”

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอนาคตของอุตสาหกรรมยาของมณฑลก่วง คุณ...อย่าใช้อารมณ์ทำงานสิครับ!”

ฮั่วเทียนเฉิงพูดด้วยความร้อนใจ

ความเลื่อมใสผุดบนใบหน้าของหมอเทวดาเซวีย เขาพูดด้วยเสียงที่ดังชัดเจน “ฉันไม่ได้ใช้อารมณ์ทำงาน!”

“เพียงแต่ การที่คุณหลินเข้าร่วมการแข่งขันด้วยตัวเอง”

“ฝีมืออันน้อยนิดของฉัน ไหนเลยจะกล้าอวดอ้างต่อหน้ายอดฝีมืออย่างคุณหลินล่ะ!”

หลินมั่วพูดเสียงเบา “คุณเซวีย คุณไม่จำเป็นต้องผิดสัญญาเพราะผม”

หมอเทวดาเซวียรีบพูดขึ้นว่า “คุณหลิน คุณเข้าใจผิดแล้ว”

“เด็กหนุ่มที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเขาจะเอาตัวเองไปเทียบกับคุณได้ยังไง”

สีหน้าของหมอเทวดาเซวียเย็นชาและพูดขึ้นมาอย่างขุ่นเคืองว่า “นายจะรู้อะไร”

“คุณปู่ของนายก็อายุมากกว่าฉันตั้งเยอะ เขาอยู่ในวงการการแพทย์มาก่อนฉันตั้งสิบปี แต่ทักษะทางการแพทย์ของเขาเทียบฉันได้หรือเปล่า”

ฮั่วเทียนเฉิงรู้สึกอึดอัดใจ “นั่น...นั่นเพราะคุณเป็นอัจฉริยะทางการแพทย์ในรอบร้อยปี คุณปู่ของผมย่อมเทียบไม่ได้...”

หมอเทวดาเซวียพูดอย่างจริงจัง “ต่อหน้าคุณหลิน ความสามารถอันน้อยนิดของฉันไม่คู่ควรที่จะพูดถึง!”

“หากบอกว่าฉันเป็นอัจฉริยะในรอบร้อยปี เช่นนั้น คุณหลินก็ต้องเป็นในรอบพันปี โอ้...ไม่สิ เขาเป็นอัจฉริยะทางการแพทย์ที่หาได้ยากในรอบหมื่นปีเลย!”

ดวงตาของฮั่วเทียนเฉิงเบิกกว้าง เวลานี้ บนโลกแห่งนี้ คนที่สามารถทำให้หมอเทวดาเซวียวิจารณ์เช่นนี้ได้มีกี่คนกันเชียว

แม้แต่อาจารย์หมออย่างหลี่ว์ซานเจิน หมอเทวดาเซวียยังไม่ยอมรับเขาถึงขนาดนี้

แต่กับหลินมั่วที่อายุน้อยๆ คนนี้ หมอเทวดาเซวียกลับศรัทธาเขาถึงขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่

หรือว่าตนเองจะทำพลาดไปแล้วจริงๆ หลินมั่วคนนี้เป็นอัจฉริยะทางการแพทย์ที่หาตัวจับยาก

หากเป็นเช่นนี้จริงๆ ละก็ ครั้งนี้ นั่นไม่ใช่เพราะความอวดดีของตนเองหรอกหรือ ที่ทำให้ตระกูลฮั่วต้องพลาดหมอเทวดามือพระกาฬคนนี้ไป