หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3587

หลินมั่วเดินเข้าไปในห้องเครื่อง แล้วปรับระบบขับเคลื่อนเป็นระดับสาม

ความเร็วของเรือรบเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ระยะห่างระหว่างเรือรบองค์กรมนุษย์งูกับเรือรบโบราณก็ลดลงไป

กัปตันของเรือรบโบราณเมื่อเห็นว่าเรือรบองค์กรมนุษย์งูเร่งความเร็วขึ้นมาอีก

บนหน้าผากตอนนี้ก็มีเหงื่อเเตกพล่าน

ดูท่าอีกฝ่ายจะตั้งเป้าหมายมาที่ตัวเองโดยตรงแล้ว

เเววตาของกัปตันเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

ปกติเเล้วเรือที่หลงเข้ามาในแถบนี้มักจะป็นเรือเล็กๆเสียส่วนใหญ่

ด้วยเรือลำนี้ที่อยู่ในมือที่เขาเอามาจากท่าเรือร้าง

จึงสามารถกลายเป็นลูกพี่แห่งจ้าวทะเลหนึ่งเดียวที่ผืนน้ำแห่งนี้

หนำซ้ำยังยึดเกาะเเห่งเดียวในทะเลนี้ไว้ได้อีกด้วย

ถ้าเรือรบที่เเข็งแกร่งเเบบนี้เข้ามาแล้วออกไปไม่ได้ล่ะก็

ถ้างั้นพวกเขาก็จะต้องพยายามคิดหาวิธียึดเกาะเเห่งนั้นไปเช่นกัน

และตัวเองก็ย่อมต้องต่อสู้กับเขาแน่

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้างั้นก็ต้องลงมือก่อนที่อีกฝ่ายจะรู้ว่ายังไงก็ออกจากที่นี่ไปไม่ได้

“เด็กๆ โยนระเบิดใต้น้ำลงไปในน้ำ!”

บนใบหน้าของกัปตันเผยให้เห็นรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมออกมา

ระเบิดใต้น้ำเป็นระเบิดที่ติดมากับเรือลำนี้ตั้งเเต่แรก

ประโยชน์สูงสุดคือ เมื่อมีเรือเเล่นผ่านมาด้านบน

มันจะสามาถดูดติดกับตัวเรือ จากนั้นระเบิดทันที

เพราะในทะเลแห่งนี้ไม่มีเรือลำไหนที่คู่ควรกับการใช้ระเบิดชนิดนี้

ดังนั้นตอนนี้จึงยังเหลือระเบิดชนิดนี้อยู่มากที่สุด

รองกัปตันที่อยู่ข้างกัปตันบนใบหน้าเผยให้เห็นความกังวลเล็กน้อย

“ลุกพี่ เรือลำนั้นดูลักษณะเเล้วยังเเข็งแกร่งกว่าเรือของเราตอนแรกอีก”

“จะมีอุปกรณ์ป้องกันระเบิดใต้น้ำหรือเปล่า”

ใบหน้าหยาบกร้านของกัปตันเเสดงความไม่พอใจออกมาทันที

งั้นนายบอกฉันทีสิว่าพวกเราควรจะทำยังไง”

“นายลองดูปืนใหญ่บนเรือลำนี้สิ มันแก่กว่าพ่อฉันอีก”

ถ้าไรอันรู้ความคิดของกัปตัน เดาว่าคงหัวเราะเสียงดังจนท้องแข็ง

ไอ้หมอนี่มันช่างไร้เดียงสาจริงๆที่คิดแบบนี้

ต้องรู้ไว้ว่าปืนใหญ่หลักของเรือรบองค์กรมนุษย์งูมีระยะยิงถึงสี่พันห้าร้อยกิโลเมตร

ส่วนปืนใหญ่รองแม้จะเล็กกว่า เเต่ก็มีระยะยิงถึงสามพันห้าร้อยกิโลเมตร

พอรู้ระยะยิงที่แท้จริงแล้ว มองกลับไปก็รู้สึกหวาดเสียว

ถ้าคนพวกนั้นไม่ยื้อเวลา เดาว่าตัวเองคงตายไปนานเเล้ว

หลินมั่วที่ยืนอยู่หัวเรือรบองค์กรมนุษย์งู ในมือถือกล้องส่องทางไกล

เมื่อเห็นเรือรบโบราณที่หันหัวเรือหนีไป ในสายตาของหลินมั่วก็คิดอะไรขึ้นมาได้

ทันใดนั้นหลินมั่วก็เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงหนีไป

“ไรอัน คุณสามารถออกไปจากปืนใหญ่รองได้แล้ว”

หลินมั่วหยิบกล้องส่องทางไกล มองไปที่เงาที่ค่อนข้างเลือนลางของอีกฝ่าย

“บนเรือรบขององค์กรมนุษย์งูไม่ใช่มีเครื่องมือตรวจจับระเบิดใต้น้ำหรือไง”

“เอาออกมาใช้ทั้งหมดเลยเดี๋ยวนี้”