หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3598

เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ท่าเรือของเกาะ

เรือรบงูมนุษย์ที่ดุร้ายมาถึงแล้ว

เด็กชายคนหนึ่งตื่นแต่เช้ามาห้องน้ำมองเรือรบงูมนุษย์ที่ค่อยๆ เทียบท่า

เขาตกใจจนฉี่แทบรด

จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปยังบ้านหลังเก่าที่เขาพบเมื่อคืน

ระหว่างวิ่งเด็กชายก็รีบตะโกน

“คนพวกนั้นกำลังมา!”

“คนของเรือรบมาแล้ว!”

ทันใดนั้นเสียงของเขาก็ปลุกฉลามอีและสมาชิกคนอื่น ๆ

ฉลามอีที่รีบแต่งตัวและออกมาจากบ้านเห็นเด็กชายที่ตื่นตระหนก

“สองคนนั้นมาแล้วเหรอ?”

เด็กชายรีบพยักหน้าชี้ไปทางท่าเรือและพูดเสียงดัง

“เป็นพวกเขาแน่ๆ ชีวิตนี้ฉันไม่มีวันลืมเรือรบที่โหดร้ายนั้นแน่นอน”

ฉลามอีพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

จากนั้นเขาก็รีบเดินไปยังท่าเรือ

เขารู้ว่าหลินมั่วและไรอันจะต้องมาแน่นอน

แต่เพิ่งผ่านไปหนึ่งคืนพวกเขาก็มาแล้ว

หลินมั่วและไรอันลงจากเรือ

เมื่อเดินไปยังท่าเรือ ไรอันก็มองรอบๆ ด้วยความสงสัย

เขาอยากรู้ว่าคนเหล่านั้นได้ทำตามที่สัญญาไว้หรือไม่?

แต่น่าเสียดายที่ท่าเรือไม่สามารถเห็นได้ทั่วทั้งเกาะ

ไรอันมองอยู่นานแต่ก็เห็นเพียงทุ่งนาเป็นหย่อมๆ

หลินมั่วเดินผ่านไรอันแล้วพูดว่า

"ไปกันเถอะ เราไปข้างหน้ากัน"

“คาดว่าไม่นานน่าจะมีคนมาหาเรา”

ทันทีที่หลินมั่วเพิ่งพาไรอันเดินออกมาได้สักสองสามนาที

ฉลามอีก้าวเดินมาด้วยสีหน้าจริงจัง

ทันทีที่เห็นหลินมั่วฉลามอีก็แสดงความเคารพทันที

“ยินดีต้อนรับทั้งสองท่าน”

แม้แต่ที่อยู่อาศัยก็ต้องอยู่แต่กระท่อมไม้ที่แก๊งฉลามจัดให้

ดังนั้นเมื่อวานนี้ฉลามอีจึงประกาศว่าให้พวกเขากลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม

ทุกคนกลับปทำความสะอาดบ้านเก่าของตนอย่างมีความสุข

ฉลามอีพาหลินมั่วและไรอันไปทางกลางเกาะ

ข้างทางเต็มไปด้วยทุ่งนาที่ถูกบุกเบิก

อีกทั้งพืชผลของชาวบ้านบางส่วนก็เริ่มงอกแล้ว

พวกเขาทั้งทั้งสามพยายามเดินเลี่ยงพื้นที่เพาะปลูกของชาวบ้าน

“พวกคุณมีแผนอย่างไรต่อ?”

หลินมั่วมองฉลามร่างแล้วพูดทันที

"ในอนาคต……"

ฉลามอีแสดงสีหน้าครุ่นคิด

“ถ้าท่านบอกว่าในอนาคตผมก็ไม่รู้”

“เราไม่สามารถออกจากพื้นที่ทะเลลึกลับนี้ได้ ดังนั้นเราจึงต้องปักหลักอยู่ตรงนี้”

“บางทีอาจจะเพาะปลูกและใช้ชีวิตอยู่ตรงท่าเรือที่คุณเพิ่งขึ้นมาเมื่อกี้?”