หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3597

เมื่อความโกรธของทุกคนเริ่มทุเลาแล้ว

ร่างกัปตันเรือและชายมีหนวดที่ถูกแขวนไว้บนเสาแหลกสลายหมดแล้ว

และเชือกที่มัดพวกเขาไว้เหลือเพียงคราบเลือดเท่านั้น

หลังจากได้ระบายออกไปพวกเขาแต่ละคนเริ่มเงียบ

เพราะพวกเขารู้อยู่ในใจว่าถึงเวลาที่ ฉลามอีจะต้องพูดต่อไป

ฉลามอีมองทุกคนและพูดอย่างใจเย็น

“ทุกคนทนทุกข์มาหลายปี”

“ตั้งแต่นี้ไปที่ดินและทรัพย์สินที่เคยเป็นของพวกคุณเราจะคืนให้”

“ส่วนที่ที่ไม่มีเจ้าของ...พวกคุณสามารถจัดแจงกันเองได้”

ส่วนที่ไม่มีเจ้าของที่ฉลามอีกล่าวถึงก็คือที่ดินและทรัพย์สินของเหล่าทาสที่ถูกทรมานตายไปแล้ว

ขณะที่เขาพูดประโยคนี้น้ำเสียงของเขาก็สั่นเครือ

ทันใดนั้นมีชายชราร่างผอมคนหนึ่งเดินออกมาจากฝูงชน

ผิวที่แห้งกร้านดำคล้ำของเขาเต็มไปด้วยรอยแผล

เมื่อเห็นชายชราเดินออกมาทาสส่วนใหญ่ก็แสดงความสีหน้านับถือ

"อากง"

ชายชราคนนี้เป็นผู้อาวุโสที่สุดบนเกาะแห่งนี้

อากงมองดูฉลามอีด้วยสายตาที่เหนื่อยล้าและพูดเสียงแหบแห้งว่า

“ฉันเคยเจอคุณ คุณเป็นผู้ช่วยของเขา”

ฉลามอีพยักหน้าและยอมรับสถานะของตน

ก่อนหน้านี้เขาทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของกัปตันเรือ

หลายคนบนเกาะได้เห็นฉลามอีแล้ว

ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องให้ฉลามอีปิดยังสถานะของตนอีก

เมื่อเห็นฉลามอียอมรับชายชราก็พูดต่อ

“ถ้าอย่างนั้นท่านรองช่วยพิสูจน์ให้พวกเราเห็นหน่อยได้ไหม”

“พวกคุณคิดจะปล่อยพวกเราไปจริงๆ หรือคิดจะหาประโยชน์จากเราด้วยวิธีอื่น?”

อากงพูดอย่างตรงไปตรงมา

ซึ่งทำให้ชายที่อยู่ข้างหลังดูกังวล

อากงพูดตรงขนาดนี้จะทำให้อีกฝ่ายโกรธหรือไม่?

พวกเขาเลิกกลัวตายไปนานแล้ว

เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมชายชราคนนี้ถึงได้รับความเคารพจากคนมากมาย

ก่อนหน้านั้นที่แก๊งฉลามนับจำนวนคน พวกเขานับได้แค่หนึ่งหมื่นห้าพันกว่าคนเท่านั้น

แต่ไม่รู้ตัวเลขที่ชัดเจน

จนตอนนี้ฉลามอีก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีทาสกี่คน แต่มั่นใจได้ว่า มีประมาณแปดพันคน

และอากงคนนี้ก็สามารถระบุจำนวนคนได้แม่นยำว่ามีกี่คน

อีกทั้งนี่คือความจำของคนอายุใกล้ร้อยปี...

ฉลามอีมองหลังชายชราที่เดินจากไป

เป็นครั้งแรกที่รู้สึกความเศร้าแผ่นไปทั่วทั้งเกาะ

จากนั้นฉลามอีมองไปทุกคนที่อยู่ข้างหลัง

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเราจะอาศัยอยู่ที่ท่าเรือ”

“ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปทุกคนเริ่มบุกเบิกพื้นที่รกร้าง ปลูกพืชเลี้ยงสัตว์”

“ถ้าฉันรู้ว่ายังมีใครแอบทำร้ายพวกเขาอีก...”

สายตาฉลามอีเย็นชา

"ฆ่า!"