หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3650

แต่หลังจากต่อสู้กับองค์กรมนุษย์งูมาหลายครั้ง

ก็ไม่เคยเจอทูตพิเศษคนอื่น หลินมั่วจึงรู้ว่า

ที่จริงแล้วทูตพิเศษขององค์กรมนุษย์งูมีเพียงไม่กี่สิบคน และกระจายอยู่ทั่วเกาะซีว่านเซี่ยง

ส่วนทูตพิเศษที่หลินมั่วฆ่าไปก่อนหน้านั้น ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

ถึงได้มาที่เกาะหลินที่ห่างไกลเล็กๆแบบนั้น

“แน่ใจไหม”

เอ่อร์เฟิงรีบพยักหน้าอย่างมั่นใจ

“ผมมั่นใจเลย ว่าคนนั้นเป็นทูตพิเศษขององค์กรมนุษย์งู”

“ผมได้ยินคนพวกนั้นเรียกหมอนี่ว่าทูตพิเศษ”

หลินมั่วเอื้อมมือไปดึงเข็มเงินออกจากร่างกายของเอ่อร์เฟิง

เช็ดเเล้วเก็บเข้าไปในเอวของตัวเอง เข็มเงินก็อันตรธานหายไป

“เอาล่ะ คุณน่าจะขยับได้แล้ว”

ใบหน้าของเอ่อร์เฟิงแสดงความดีใจออกมาทันที กำลังคิดว่าจะลุกขึ้นยืน

แต่ความเจ็บปวดทรมานที่อกทำให้สีหน้าของเขาซีดเผือดขึ้นมาทันที

หลินมั่วมองดูท่าทางของเอ่อร์เฟิง แล้วพูดกับเขาเบาๆว่า

“ตอนนี้ผมได้ช่วยชีวิตของคุณแล้ว เเต่บาดแผลที่อกของคุณสาหัส”

“ผมได้ทำการรักษาให้คุณแล้ว เนื่องจากผมไม่ได้เอายามาด้วย ดังนั้นคุณอาจจะรู้สึกเจ็บนิดหน่อย”

เอ่อร์เฟิง “…”

นี่เรียกเจ็บนิดหน่อยเหรอ

ถ้าจะให้บรรยายความเจ็บปวดนี้เป็นคำพูดประโยคหนึ่ง

นั่นก็คือเจ็บโครตเลยโอเคไหม

แต่ชีวิตของตัวเองเป็นหลินมั่วช่วยกลับมา

อย่าว่าเเต่ร่างกายเจ็บเพียงเล็กน้อย ต่อให้เจ็บรูทวารเอ่อร์เฟิงก็ไม่บ่นอะไรแน่

“ไม่เป็นไร ยังต้องขอบคุณพี่ใหญ่มั่วหลินมากครับ”

“ตอนนี้ผมบาดเจ็บไม่สามารถพาคุณไปที่นั่นได้ ดังนั้นพี่ใหญ่มั่วหลินเอาแผนที่มาไหมครับ”

หลินมั่วกางมือทั้งคู่ออก

แผนที่ แผนที่อะไร

ตลอดชีวิตของหลินมั่วเขาเกลียดการดูแผนที่ที่สุด

ตั้งแต่มาที่เกาะซีว่านเซี่ยง เอะอะอะไรก็ดูแผนที่

ตอนที่อยู่ประเทศจีน หลินมั่วยังรู้สึกว่าการดูแผนที่นำทางยังวุ่นวายเลย

ยิ่งต้องพกแผนที่ติดตัวไปด้วยยิ่งรู้สึกหนักใจ

หาเจอแล้ว

สายตาของหลินมั่วจับจ้องไปที่บันทึกท้ายแผนที่ฉบับสุดท้าย ดวงตาก็เป็นประกาย

เเล้วรีบหยิบออกมาดู จู่ๆหลินมั่วก็ขมวดคิ้ว

ไหนบอกว่าเป็นแผนที่อย่างละเอียดไม่ใช่เหรอ

เพราะอะไรตรงนี้ถึงเป็นเเค่แผนที่ร่าง

“เอ่อร์เฟิง ตอนที่คุณวางแผนที่คุณวางแผนที่ไว้ผิดที่หรือเปล่า”

“แผนที่ตรงนี้เป็นแผนที่ร่างนะ”

เอ่อร์เฟิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้พอได้ยินคำถามของหลินมั่วก็งงไปเหมือนกัน

“พี่ใหญ่มั่วหลิน คุณมองดูมุมขวาบนของแผนที่มีจุดเเดงจุดหนึ่ง”

สายตาของหลินมั่วมองไป มีจุดแดงจุดหนึ่งอยู่จริงๆ

“มีจุดหนึ่ง”

“งั้นก็ถูกแล้วครับ จุดแดงนั้นแหล่ะคือแผนที่ละเอียดที่ทุกวันผมไม่กินไม่นอนทำขึ้นมาอย่างพิถีพิถัน”

“พี่ใหญ่มั่วหลินผมบอกเลยว่า ทั่วทั้งเขตสิบสามไม่มีใครวาดแผนที่ได้ละเอียดเท่าผมคนนี้แล้ว”

สายตาของหลินมั่วมองดูแผนที่ร่างในมือ

เคร่งขรึมลง…