หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 367

สวี่ปั้นซย่าโมโหสุดขีด “แม่ ได้ยินแล้วใช่ไหม!”

“เสวี่ยเอ๋อร์วิ่งไปด้วยตัวเอง เขาไม่ได้จับเธอไป!”

“ตอนนี้แม่ยังมีอะไรจะพูดอีกไหม”

ฟังฮุ่ยมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก และกัดฟันพูดออกไปว่า “แล้วไง”

“เราต้องดูที่สาเหตุของมันสิ สาเหตุของเรื่องนี้ก็ยังเป็นเพราะหลินมั่วอยู่ดี!”

“ถ้าหลินมั่วไม่ไปหาเรื่องคุณชายฮั่ว ถึงแม้ว่าเสวี่ยเอ๋อร์จะไป เขาก็จะไม่ทำอะไรเสวี่ยเอ๋อร์หรอก!”

“ไม่ใช่เพราะหลินมั่วต่อยตีเขาหรอกเหรอ เขาถึงได้เก็บเสวี่ยเอ๋อร์เอาไว้”

สวี่ปั้นซย่าโกรธมากจนคว้าถ้วยชาที่อยู่บนโต๊ะมาขว้างลงบนพื้นอย่างแรง และตะโกนด้วยความโมโหว่า “แม่เอาแต่ผลักภาระให้หลินมั่ว!"

“ทั้งชีวิตนี้แม่พูดจาให้มีเหตุผลบ้างจะได้ไหม!”

ฟังฮุ่ยตกใจมาก และสวี่เจี้ยนกังก็โมโหขึ้นมาทันที “ปั้นซย่า แกทำอะไรของแก”

“ทำไมพูดกับแม่แกแบบนี้”

“พ่อแม่อยู่ตรงนี้ แกก็ขว้างข้าวของเหรอ”

“แกจะก่อความวุ่นวายเหรอ”

สวี่ปั้นซย่าน้ำตาไหลออกมา และกัดฟันพูดว่า “ฉันทำอะไรได้ด้วยเหรอ ฉันยังจะไปทำอะไรได้อีก”

“ฉันจะบอกพ่อกับแม่ให้นะ คราวนี้ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับหลินมั่ว ฉันก็จะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว!”

“พ่อกับแม่ก็ใช้ชีวิตอยู่กับเสวี่ยเอ๋อร์ไปเถอะ!”

พูดจบ สวี่ปั้นซย่าก็ตรงกลับไปที่ห้อง

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยมองหน้ากันเลิกลั่ก และเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นฟังฮุ่ยก็พูดเบาๆ ว่า “ไม่เป็นไรๆ ผ่านไปสักพักเธอก็จะปรับตัวได้”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้า “ใช่แล้วล่ะ ตอนนี้เด็กคนนี้หลงใหลหลินมั่วมากเกินไป”

“รอให้หลังจากนี้เธอได้เจอคนที่ดีกว่า เธอจะรับรู้เจตนาดีของเรา!”

“อ้อ จริงสิ โทรศัพท์ของปั้นซย่าล่ะ”

“ไปเอาโทรศัพท์ของเธอออกมา อย่าให้เธอแอบโทรหาหลินมั่วกลางคัน"

สีหน้าของฟังฮุ่ยเปลี่ยนไป และรีบพูดว่า “ใช่ๆ รีบไปเอาโทรศัพท์ของเธอออกมาเร็ว”

ทั้งสองคนวิ่งเข้าไปในห้องของสวี่ปั้นซย่า และเอาโทรศัพท์ของสวี่ปั้นซย่าออกไป

จากนั้นก็ถือโอกาสตรวจเช็คห้องอีกสักหน่อย เมื่อพบว่าไม่มีเครื่องมือสื่อสารใดๆ พวกเขาสองคนก็ยังไม่วางใจ จึงนั่งจ้องมองสวี่ปั้นซย่าอยู่ในห้องไปเสียเลย

สวี่ปั้นซย่ารู้ได้โดยธรรมชาติว่าสองคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ จึงโกรธจนตัวสั่นมากขึ้นไปอีก

เธอห่อตัวเองไว้ในผ้าห่ม ไม่อยากจะเห็นสองคนนี้อีกต่อไป!