หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3678

เมื่อแสงสีขาวสว่างจ้าสลายไป

กุนซือซือหม่าพยายามจะขยับตัว

แต่สัมผัสเย็นเฉียบก็มาสัมผัสที่หน้าผากของเขา

เวลานี้เปลือกตาด้านขวากระตุกไม่หยุด กุนซือซือหม่ารู้ตัวทันทีว่า

ตัวเองถูกจับเป็นเชลยเเล้ว

เพื่อแสดงความจริงใจ เขาจึงล้มลงกับพื้นทันที

แม้เเต่ปืนในมือก็ถูกโยนทิ้งไปไกล

เมื่อแสงสว่างกลับมา กุนซือซือหม่าก็หันกลับมามองอีกครั้ง

ทันใดนั้นเขาก็เห็นฉินเหมินที่สวมชุดอุปกรณ์ครบมือยืนอยู่ตรงหน้าบุ๊ค

ส่วนบุ๊คเวลานี้ถูกมัดด้วยเชือกแน่นหนาเเล้ว

“หัวหน้าฉินเหมิน ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ควรอยากได้ตำแหน่งของคุณ”

“ผมยินดีมอบทุกอย่างของผมให้คุณ ขอแค่คุณไว้ชีวิตผมก็พอ”

ทั้งกุนซือซือหม่ากับบุ๊คต่างก็คาดไม่ถึง

ว่าตัวเองจะเเพ้ได้เร็วขนาดนี้

ฉินเหมินถอดหน้ากากป้องกันแก็สออก มองบุ๊คด้วยสายตาเย็นชา

“บุค นายกับฉันอยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปีแล้ว นายรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงให้นายเป็นแค่รองผู้ช่วย”

“เพราะนายไม่มีหลักการ พอนายเห็นอะไรที่น่าสนใจก็อยากจะทำ”

“นายไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่ทำมันขัดต่อหลักการของตัวเองหรือเปล่า”

ฉินเหมินนั่งยองๆลงตรงหน้าบุ๊ค น้ำเสียงเย็นชาเป็นอย่างมาก

“ความจริงถ้านายอยากได้ตำแหน่งนี้ สามารถบอกฉันตรงๆ”

“ฉันมีโอกาสจะยอมให้นายถึงเเปดสิบเปอร์เซ็นต์ เพราะก่อนนั้นนายกับฉันเป็นพี่น้องกัน”

“นายบอกฉัน เพราะอะไร”

ฉินเหมินกระชากคอเสื้อของบุ๊คด้วยความโกรธเเค้น เเล้วตะโกนถาม

“นายบอกฉันมาสิว่าเพราะอะไร”

“ตอนแรกถ้าแม่ของเย่ว์เอ๋อร์ไม่ให้ฉันช่วยนายไว้ นายก็คงเป็นศพไปนานเเล้ว”

“แม้กระทั่งเเม่ของเย่ว์เอ๋อร์ยังปฏิบัติต่อนายเหมือนน้องชายเเท้ๆ ไม่เคยทำอะไรไม่ดีกับนายเลยสักนิด”

“ต่อให้นายไม่เห็นแก่ฉัน ก็ควรเห็นแก่แม่ของเย่ว์เอ๋อร์สิ!”

“ในระหว่างนั้นอาจจะมีคนตายไปบ้าง สักหมื่น สักแสน ก็ไม่สำคัญ”

“ข้างนอกมีพวกอันธพาลคอยจ้องมองพวกเราอยู่ แค่พวกเราสามารถปฏิรูปทุกอย่างได้ ทุกสิ่งทุกอย่าง…”

“ก็จะพลิกผัน”

เวลานี้บุ๊คดูเหมือนจะกลายเป็นคนละคนไปเลย

เขาสงบนิ่งมากไม่เหมือนกับตอนก่อนหน้านี้ที่ดูไร้ความสามารถและความไม่มีหลักการ

“ผมไม่ได้สนใจอำนาจอะไรมากนัก ตั้งเเต่วันที่พี่สะใภ้เสียชีวิตไปแล้ว”

“เป้าหมายเดียวของผมคือ การปกป้องเย่ว์เอ๋อร์ไม่ให้ได้รับอันตรายใดๆ”

“เเต่ในขณะเดียวกัน ผมก็อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่เธอ”

สายตาของบุ๊คมองไปที่ฉินเหมิน แล้วพูดเบาๆว่า

“พี่ฉิน พี่เเก่เเล้ว”

“ตอนนี้พี่อยากจะรักษาสถานะของเขตสิบสามไว้เเบบนี้ตลอดไป”

“เเต่ข้างนอกมีพวกอันธพาลคอยจ้องพวกเราอยู่ ใครจะมาปกป้องพวกเรา!”

“ใช่ ตอนนี้พวกเราอาจจะไม่กลัว เเต่ต่อไปภายภาคหน้าล่ะ”