หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3690

“ถ้าเดาไม่ผิด ตงหมิงหวังคงจะมีเเผนการต่อไป

การที่เขาทำลายถนนทางเข้าเขตเหนือของคุณ ก็เพื่อจะดูว่าคุณจะทำอย่างไร พวกเรามาเล่นกับเขาสักตั้งไหม”

หลินมั่วพูดด้วยความสนใจ

สมมุติว่าเป่ยจือหนี่ว์สามารถยึดครองเขตตะวันออกได้ครึ่งหนึ่ง เเละกลายเป็นหัวหน้าเขตที่สิบสอง เขตใต้เเละเขตตะวันตกก็จะไม่กล้าทำอะไรอีก บางทีที่นี่อาจจะสงบสุขขึ้น

อันย่าจะได้กลับไปอยู่กับพ่อที่แท้จริงของเธอ นี่ก็นับว่าเป็นสิ่งที่หลินมั่วทำเพื่อเธอเเล้ว

“หมอเทวดามั่วหลิน คุณมีแผนอะไรคะ”

“พวกเรากลับไปซ่อมแซมถนนที่พังก่อน เเล้วค่อยเอาคืน”

…

ที่ประตูทางเข้าของเขตเหนือ

มีคนงานประมาณร้อยคนกำลังถมดินลงไปในหลุมที่ระเบิด

แต่หลุมนี้มันลึกและใหญ่เกินไป เทดินลงไปเป็นรถๆก็ยังไม่มีเสียงสะท้อนกลับมาเลย

“หมอเทวดามั่วหลิน พวกเขาใช้ดินระเบิดชนิดไหนกันเเน่ถึงได้เเรงขนาดนี้”

“ไม่ใช่เพราะดินระเบิดเเรงหรอก เเต่ที่ตรงนั้นมันเป็นโพรงหินปูนขนาดใหญ่อยู่ใต้ดินพอดี

ชั้นดินด้านบนบางมาก ดินระเบิดเลยทำให้ชั้นดินเเตกออก เเละเผยให้เห็นโพรงด้านล่าง”

“ที่เเท้เป็นเช่นนี้ หมอเทวดามั่วหลินมีความรู้ดีจริงๆ!”

เป่ยจือหนี่ว์คิด หลินมั่วนี่ช่างเป็นคนที่มีความสามารถเหลือเกิน

“เอาล่ะ ให้คนงานหยุดได้เเล้ว ตอนนี้พวกเรากลับได้เเล้ว”

หลินมั่วบอกกับเป่ยจือหนี่ว์

“กลับไป?” เป่ยจือหนี่ว์ทำหน้าตกใจ “เเต่หลุมยังไม่ได้ถมดินเต็มเลย!”

“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้พวกเราจะมาสร้างสะพานที่นี่ ส่วนหลุมนี้คงใช้เวลาอย่างน้อยสิบวันถึงครึ่งเดือนจึงจะถมดินเต็ม”

หลินมั่ววางแผนอะไรบางอย่างอยู่ในใจ และกล่อมให้เป่ยจือหนี่ว์ใจเย็นๆ

วันนี้ให้คนงานมาถมดิน ก็เพื่อจะล่อให้คนร้ายออกมาปรากฏตัว

เวลานี้ป่าใกล้ทางเข้าเขตเหนือ มีเงาร่างลึกลับแอบดูอยู่ เเล้วรีบวิ่งกลับไปยังเขตตะวันออก

“ลูกพี่ ผมไปสำรวจมาเเล้ว พวกเขาถมดินไม่เสร็จก็กลับไปหมดแล้ว”

สายลับของตงหมิงหวังรายงานอย่างเหนื่อยหอบ

“ฮ่าฮ่า สวรรค์ช่วยจริงๆ ใครจะไปคิดว่าจะมีโพรงหินปูนขนาดใหญ่ใต้ทางเข้าเขตเหนือ!

ไม่ว่าพวกมันจะถมดินไปเท่าไรก็ไม่มีวันเต็ม! คราวนี้ฉันจะตัดเส้นทางการค้าของเธอเป่ยจือหนี่ว์ให้หมด!

พรุ่งนี้ไปสอดเเนมที่เขตเหนืออีกที”

สถาปนิกที่มีประสบการณ์หลายสิบคน ภายใต้การเเนะนำของหลินมั่ว ก็สามารถสร้างเสร็จก่อนพระอาทิตย์ตกดิน!

“ลองเดินขึ้นไปดูสิ!” หลินมั่วบอกกับเป่ยจือหนี่ว์

เป่ยจือหนี่ว์เดินขึ้นไปบนสะพานพิเศษนี้ เเละรู้สึกตื่นเต้นมาก

ตะโกนออกมาไม่หยุดแล้วเเนบหูกับพื้นผิวโค้งเพื่อฟังเสียงสะท้อนของตัวเอง

อันย่าตื่นเต้นมากเมื่อเห็นสะพานที่สนุกสนานขนาดนี้จึงรีบปีนขึ้นไป

“พี่จือหนี่ว์ ฉันได้ยินเสียงสะท้อนของพี่เเล้ว ไพเราะจริงๆ”

“ฉันได้ยินเสียงของอันย่าเหมือนกัน”

ชาวบ้านและพ่อค้าที่ยืนดูอยู่รอบๆเดิมทีกล้าๆกลัวๆที่จะขึ้นไป

เเต่พอเห็นว่าเม้เเต่เป่ยจือหนี่ว์ก็ขึ้นไปเล่น หนำซ้ำยังเล่นเสียมีความสุขขนาดนั้น จึงคิดจะขึ้นไปลองบ้าง!

หนำซ้ำนี่เป็นครั้งเเรกที่พวกเขาเห็นคุณเป่ยจือหนี่ว์ยิ้มแย้มแจ่มใสขนาดนี้

ไม่สามารถเชื่อมโยงเข้ากับภาพลักษณ์ของนางมารที่เด็ดขาดและโหดเหี้ยมในอดีตได้เลย!

“อยากเล่นก็ขึ้นมาได้เลย วันนี้เขตเหนือไม่มีกฏเกณฑ์อะไร”

เมื่อได้ยินคำพูดของเป่ยจือหนี่ว์ ทุกคนก็รีบขึ้นไปเล่นกันอย่างสนุกสนาน ลืมไปแล้วว่าตัวเองอยู่ในตลาดมืด!

“ตั้งชื่ออะไรให้สะพานดี” หลินมั่วถามเป่ยจื่อหนี่ว์