หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3691

เสียงก้องกังวาลในหุบเขา เสียงสะท้อนกังวาล ชื่อว่าสะพานเจ็ดเสียงละกัน”

เป็นชื่อที่ดีจริงๆ

สายลับที่ซ่อนตัวอยู่ในป่าใกล้เคียงรู้สึกไม่สบอารมณ์

เมื่อเห็นคนกลุ่มใหญ่กำลังสนุกสนานอยู่บนสะพานเจ็ดเสียง เขาก็อยากจะลองไปเล่นบ้าง

เขตที่สิบสองที่เงียบเหงามานานแสนนาน เวลานี้กลับดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาเพราะสะพานเเห่งนี้

“รายงานลูกพี่! เจออะไรที่สนุกมากเลย! เอ่อไม่ ผมเจอว่าพวกเขาก่อสร้างสะพานข้ามหลุมดำ”

“อะไรนะ เพียงเเค่หนึ่งวันจะทำได้อย่างไร”

“มันไม่ใช่สะพานธรรมดา มันคือสะพานเจ็ดเสียง!”

สายลับพูดด้วยท่าทางภาคภูมิใจ ราวกับว่าเป็นเขาเองที่สร้างสะพาน

“ของเล่นอะไร ข้าไม่สนสะพานอะไรของมัน คืนนี้ไประเบิดสะพานให้ฉัน”

ตงหมิงหวังพูดด้วยความไม่พอใจ

“ลูกพี่ คุณจะไม่ไปดูหน่อยเหรอ มันสนุกจริง…สนุกมากนะ”

“เเกพูดไร้สาระอะไรมากมายวะ!”

สายลับตกใจมาก รีบหันหลังเตรียมตัวไปจัดการเรื่องระเบิดสะพาน

“รอเดี๋ยว จัดคนพวกหนึ่งเปลี่ยนชุดดำตามฉันไป

ฉันอยากรู้ว่าน้องสาวของฉันมีอะไรเซอร์ไพรส์ที่ฉันไม่รู้บ้าง”

“รับทราบลูกพี่” สายลับดูท่าทางดีใจ

ตีสอง

กลุ่มคนจากเขตตะวันออกทำตัวลับๆล่อๆเข้าไปในป่าใกล้ทางเข้าเขตเหนือ

เวลานี้สะพานเจ็ดเสียงก็เงียบสงบ ไม่มีใครอยู่

ตงหมิงหวังและผู้คุ้มกันเดินอย่างระมัดระวังขึ้นไปบนสะพาน

ขณะที่พวกเขากำลังเข็นระเบิดไปกลางสะพาน ก็มีตาข่ายขนาดใหญ่ตกลงมาคลุมพวกเขาไว้เเน่น

พวกเขาพยายามใช้มีดกรีดตาข่าย เเต่กลับพบว่ามันไม่ใช่ผ้า เเต่เป็นโลหะผสมที่มีความเเข็งเเรงสูง

“หลงกลเเม่งเเล้ว” ตงหมิงหวังเต้นเป็นเจ้าเข้า

เเต่ยิ่งดิ้น ตาข่ายก็ยิ่งรัดเเน่น

ตีห้า

ทหารชุดม่วงหลายร้อยนายจากเขตปกครองของเป่ยจือหนี่ว์บึ่งตรงมาที่สะพานเจ็ดเสียง

พวกเขามาพร้อมอาวุธครบมือ ล้อมสะพานเจ็ดเสียงไว้ และเล็งปืนไปยังคนที่ติดอยู่ในตาข่าย

ฟ้าสว่างขึ้นเรื่อยๆ คนที่มาตลาดมืดกันเห็นเหตุการณ์ใหญ่โตเช่นนี้ ก็ต่างพากันหยุดดู

ตอนนี้ตงหมิงหวังตกอยู่ในมือของเป่ยจือหนี่ว์ ชีวิตคงจะไม่ปลอดภัย

“คุณคิดว่าตกอยู่ในเงื้อมมือของฉัน ยังมีใครกล้ามาช่วยคุณ

ฉันได้ล้อมเขตตะวันออกของคุณไว้หมดเเล้ว ขณะที่คุณมาโจมตีสะพานเจ็ดเสียงของฉัน”

“อะไรนะ เป็นไปได้ยังไง ทำไมเธอถึงรู้ได้”

ตงหมิงหวังตกใจมาก หรือว่าจะมีสายลับปะปนตัวอยู่ที่เขตตะวันออก

ตอนนี้หลินมั่วเดินเข้ามา เป่ยจือหนี่ว์พยักหน้าให้เขาเป็นสัญญาณ

หลินมั่วกดจุดทำให้ผู้คุ้มกันของตงหมิงหวังขยับตัวไม่ได้ จากนั้นเปิดตาข่ายออก

เเล้วดึงผ้าดำของตงหมิงหวังออก เผยให้เห็นใบหน้า

“ตงหมิงหวัง เเผนการโจมตีของแกมันหละหลวมเกินไปนะ!”

หลินมั่วพูดเยาะเย้ย

“แกไอ้บัดซบเป็นใครวะ กล้ามาเห่าใส่ฉัน”

พูดจบ เป่ยจือหนี่ว์ที่อยู่ไม่ไกลก็ยิงธนูใส่ไหล่ของตงหมิงหวัง

กล้ามาดูหมิ่นหมอเทวดามั่วหลิน ขอลองยิงสักนัด

ตงหมิงเจ็บ ไม่กล้าซี้ซั้วพูดอีก