หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3715

“แต่สุดท้ายแล้วซือหลันเยว่สามคนพ่อลูกก็ไม่สามารถหนีรอดไปได้ คนพวกนั้นตามกลับมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ตอนที่พวกเขาสิ้นหวังและไม่รู้จะทำยังไง คนช่วยเหลือของคุณก็มาถึงและช่วยพวกเขาสามคนไว้ได้พอดี”

“ใช่แล้ว ตอนนั้นฉันรู้ว่าทางลับนั่นถูกเผยแล้ว ก็ส่งคนไปช่วยครอบครัวพวกเขาทันที ดีที่ไปทัน...”

โรนัลด์เหมือนจะรู้สึกโชคดี แต่หลักๆ แล้วก็ถอนหายใจด้วยความรู้สึกเสียดาย

หลินมั่วพูดต่อ “พวกเขาสามคนพ่อลูกตามลูกน้องของคุณไปในเขตพื้นที่ของคุณ เพื่อนของคุณถูกส่งตัวไปรักษาที่ห้องพยาบาล ตอนนั้นซือหลันเยว่นอนหลับไปที่ใต้เตียงของพ่อเพราะความซนของเธอ ตอนที่เธอตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ ก็ได้เห็นภาพที่น่ากลัวเข้า คนที่ใส่หน้ากากปีศาจถือมีดไว้ในมือ จากนั้นก็แทงเข้าที่ร่างกายของพ่อเธอ”

โรนัลด์เหมือนตกอยู่ในห้วงความทรงจำ มือที่เต็มไปด้วยบาดแผลนั้นกำไว้แน่น

“หลังจากที่คนใส่หน้ากากยืนยันแล้วว่าพ่อของซือหลันเยว่ตายแล้ว เขาก็เดินออกจากห้องพยาบาลอย่างไว ส่วนซือหลันเยว่ก็แอบตามฆาตกรคนนั้นไป เธอเห็นฆาตกรคนนั้นเข้าไปในอีกห้องหนึ่ง และก็พบว่าคุณก็อยู่ในห้องนั้นด้วย! เมื่อคนใส่หน้ากากเห็นคุณก็คุกเข่าลงทันที จากนั้นเอามีดในมือของเขาที่เต็มไปด้วยเลือดส่งให้คุณ”

“หลันเยว่ช่างเป็นเด็กซื่อจริงๆ! เธอกำลังทำเรื่องที่อันตรายอย่างมากอยู่!” อารมณ์ของโรนัลด์ตื่นตกใจ

“ซือหลันเยว่เห็นกับตา ยืนยันว่าคุณเป็นคนส่งคนไปฆ่าพ่อของเธอ บีบบังคับให้ครอบครัวของเธอนั้นมีทั้งคนตายและมีคนต้องหลบหนี! ตอนนี้ตนก็รู้แผนของคุณอีก หากไม่รีบหนีไป คนต่อไปที่จะต้องตายก็คือเธอ ความจริงเธอคิดที่จะพาน้องสาวหนีไปด้วย แต่น้องสาวยังเด็กมาก เธอไม่สามารถรับรองได้ว่าจะหนีรอดปลอดภัยทั้งสองคน ดังนั้นจึงตัดสินใจที่จะหนีไปคนเดียวเพื่อมีชีวิตต่อไปก่อน น้องสาวที่ไม่รู้ความจริงน่าจังปลอดภัยชั่วคราว”

“ตอนนี้หลันเยว่อยู่ไหน เธอ... สบายดีไหม” โรนัลด์ถามหลินมั่วอย่างร้อนรนใจ

โรนัลด์เผยรอยยิ้มเศร้าออกมา

จากนั้นก็พูดต่อว่า “ตอนที่ฉันเตรียมจะกลับไปพักผ่อนที่ห้องนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากด้านนอก เสียงดังมาจากทางห้องพักผู้ป่วยของพ่อหลันเยว่ ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย จากนั้นเสียงฝีเท้าก็มาใกล้ห้องของฉันเรื่อยๆ ฉันเตรียมพร้อมที่จะรับมือสู้แล้ว คนใส่หน้ากากคนนั้นไม่คิดเลยว่าฉันจะอยู่ที่ห้องนี้ พอเห็นฉันแล้วก็คุกเข่าลงทันที! เมื่อฉันเห็นมีดในมือของเขาที่เต็มไปด้วยเลือด ฉันก็โกรธอย่างมาก!”

โรนัลด์ที่พูดถึงตรงนี้ก็หายใจแรงเพราะอารมณ์ที่เปลี่ยนไป

“นั่นมันเป็นเลือดของพ่อหลันเยว่ชัดๆ! ฉันมัวแต่ไล่ล่าคนใส่หน้ากากที่เผยตัวออกมาแล้ว แต่ประมาทลืมศัตรูที่แฝงตัวอยู่ข้างกาย! คนนั้นฉลาดมาก เขายอมแพ้และขอร้องกับฉัน ส่งมีดให้ฉันด้วยมือทั้งสองเพราะอยากจะอยู่ใต้อำนาจฉัน! ตอนนั้นฉันเสียใจอย่างมาก ร่างกายเองก็สั่นเทาอย่างแรงเพราะความเจ็บปวด!”