หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 373

หลี่ว์ซานเจินหัวเราะเสียงดัง “ผู้เฒ่าเซวีย ถือว่าคุณเป็นคนพูดเองนะ”

“ถ้าผมชนะ ผมก็จะจัดการชีวิตของคุณ!”

หมอเทวดาเซวียกัดฟัน “ถูกต้อง ผมเป็นคนพูดเอง”

“แต่ถ้าคุณแพ้ คุณต้องคุกเข่าแล้วก้มหัวลงกับพื้นเพื่อขอโทษผม!”

หลี่ว์ซานเจินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ผมจะแพ้งั้นเหรอ”

“ผู้เฒ่าเซวีย คุณอย่าฝันไปหน่อยเลย!”

“วันนี้ผมจะทำให้คุณพ่ายแพ้จนต้องยอมรับในความสามารถของผม!”

ผู้คนรอบๆ ส่งเสียงเอะอะโวยวายขึ้นมาทันที

“หมอเทวดาเซวียบ้าไปแล้วเหรอ ถึงแม้จะเป็นตัวเขาเองก็ยังไม่ชนะหลี่ว์ซานเจินเลย แต่เขากลับฝากความหวังทั้งหมดไว้กับชายหนุ่มคนนี้งั้นเหรอ”

“เขาถึงกับเดิมพันชีวิตตัวเองกับคนอื่นเลยเหรอ ถึงแม้ว่าหลี่ว์ซานเจินจะไม่ฆ่าเขา แต่หลังจากครั้งนี้หมอเทวดาเซวียจะยังมีหน้าออกมาเจอผู้คนเหรอเนี่ย”

“ฉันคิดว่าทั้งหมดเป็นเพราะการยุยงของชายหนุ่มคนนี้ ถ้าเขาไม่ยั่วโมโหหลี่ว์ซานเจินซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องราวเราจะพัฒนามาถึงจุดนี้ได้เหรอ”

“เฮ้อ ชายหนุ่มไม่รู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ท้ายที่สุดก็จะต้องจ่ายค่าเสียหายอย่างน่าสังเวช!”

“มันก็สมควรแล้ว! ไอ้เศษสวะที่เกาะผู้หญิงกิน และทำได้แค่ล้างห้องน้ำในโรงพยาบาล แต่กลับกล้าพูดจาไร้มารยาทแบบนี้กับผู้อาวุโสในวงการแพทย์ ตายไปก็ยังไม่สาสมเลย!”

“ฮึ เราดูความสนุกคึกคักกันก็พอแล้ว ทำไมต้องไปสนใจมากมายขนาดนั้นด้วย”

ทุกคนพากันวิพากษ์วิจารย์ และพวกเขาต่างก็ไม่ได้มองหลินมั่วในแง่ดีเลย

ฮั่วเทียนเฉิงยิ่งมีสีหน้าภาคภูมิใจมากขึ้นไปอีก

เขาจัดเตรียมทุกอย่างไว้อย่างเรียบร้อยมาตั้งนานแล้ว ถึงแม้ว่าหลินมั่วจะมีความสามารถบางอย่างจริงๆ เขาก็ไม่สามารถขึ้นเวทีได้ ผลลัพธ์ได้กำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

และการพัฒนาของเรื่องนี้ในวันนี้ก็เกินความคาดหมายของเขาด้วย

ไม่คิดเลยว่าหมอเทวดาเซวียจะกล้าเดิมพันกับหลี่ว์ซานเจิน

เมื่อครู่ฮั่วเทียนเฉิงถูกหมอเทวดาเซวียด่าไปครั้งหนึ่ง เขาเก็บความโกรธแค้นเอาไว้ในใจ และกำลังคิดว่าจะแก้แค้นยังไงดี

เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว หลี่ว์ซานเจินสามารถช่วยแก้แค้นให้เขาได้

การประชุมแลกเปลี่ยนดำเนินต่อไป

หลังจากพูดเป็นพิธีรีตอง ผู้ป่วยที่แต่ละมณฑลพามาก็ถูกพาออกมา

อาการของผู้ป่วยเหล่านี้ดูเหมือนจะร้ายแรงมาก หมอธรรมดาไม่มีทางที่จะรักษาได้

และประวัติอาการป่วยของผู้ป่วยเหล่านี้ก็ถูกส่งไปยังมือของหมอชื่อดังของแต่ละมณฑล หลังจากวินิจฉัยเสร็จทุกคนก็จะมาบนขึ้นเวที

หมอเทวดาเซวียเองก็ได้รับประวัติอาการป่วยมาหนึ่งฉบับเช่นกัน เขารีบส่งให้หลินมั่วทันที “คุณหลิน คุณดูนี่สิครับ”

“ไม่ต้องหรอกครับ!” หลินมั่วไม่รับ สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ผู้ป่วยหกคนนั้น

สิ่งที่เขาได้รับการสืบทอดจากป้ายหยก ไม่ได้มีแค่ทักษะทางการแพทย์ของบรรพบุรุษเท่านั้น แต่ยังรวมถึงประสบการณ์หลายสิบปีที่บรรพบุรุษประกอบอาชีพหมอด้วย

หมอเทวดาเซวียมีสีหน้างุนงง ในเวลาที่คับขันขนาดนี้ยังต้องรอดูอะไรอีกเหรอ