หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 372

หลี่ว์ซานเจินชักสีหน้าด้วยความโมโห “ไม่คิดเลยว่าจะปล่อยให้พนักงานทำความสะอาดของโรงพยาบาลมานั่งอยู่ตรงนี้!”

“เฮ่อจินเยี่ยน คุณกำลังดูถูกใครกัน”

“ฮึ ในเมื่อมณฑลก่วงไม่ให้ความสำคัญกับการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ งั้นก็ไม่มีประโยชน์ที่จะเปิดการประชุมแลกเปลี่ยนนี่อีกต่อไป!”

หลังจากที่หลี่ว์ซานเจินพูดจบ เขาก็สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปด้วยความโกรธ

คนอื่นๆ เองก็พากันลุกขึ้น เตรียมที่จะตามหลี่ว์ซานเจินออกไป

สีหน้าของผู้อาวุโสเฮ่อเปลี่ยนไปทันที คนเหล่านี้ต่างก็เดินจากไปแล้ว งั้นก็ไม่จำเป็นต้องเปิดการประชุมแลกเปลี่ยนนี่แล้ว

และในขณะนั้นเอง หลินมั่วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “แต่ไหนแต่ไรมาพวกเราที่เรียนแพทย์ต่างก็แสดงให้เห็นกันตลอดว่าตัวเองมีความสามารถ”

“จะนั่งตรงไหนมันก็ไม่สำคัญหรอกครับ ที่สำคัญคือสามารถรักษาได้กี่คนและรักษาได้กี่โรค”

“ที่ทุกท่านรีบออกไปขนาดนี้ เป็นเพราะกลัวว่าครั้งนี้จะแพ้ผมและไม่อยากเสียหน้ากันไม่ใช่เหรอครับ”

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนโมโหขึ้นมาทันที หลี่ว์ซานเจินชี้ไปที่หลินมั่ว “ไอ้หนู ไม่มีใครกล้าพูดกับฉันแบบนี้มาหลายปีแล้วนะ!”

“นายเป็นคนที่ยโสโอหังที่สุดที่ฉันเคยเจอมาทั้งชีวิตเลย”

“ดูจากท่าทางของนายแล้ว กำลังเตรียมที่จะท้าแข่งกับฉันใช่ไหม”

หลินมั่วส่ายหัว “ผมไม่มีความคิดที่จะท้าแข่งกับคุณหรอก!”

ลูกศิษย์ของหลี่ว์ซานเจินเริ่มด่าทอทันที “ให้ตายเถอะ ไม่มีความกล้าที่จะท้าแข่ง แล้วทำไมนายถึงพูดจาไร้สาระพวกนี้ออกมาล่ะ”

“นั้นน่ะสิ พูดจาอวดดีขนาดนี้ แต่กลับยังเป็นคนขี้ขลาด”

ทุกคนต่างมองไปที่หลินมั่วด้วยสายตาดูถูก

หลินมั่วแสดงออกอย่างเฉยเมย “คนอย่างคุณยังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมาแข่งกับผม!”

เมื่อพูดคำนี้ออกมา คนทั้งสถานที่จัดประชุมก็ส่งเสียงฮือฮากันทันที

แม้แต่หมอเทวดาอันดับหนึ่งของประเทศจีนก็ยังไม่กล้าพูดคำพูดที่อวดดีขนาดนี้กับหลี่ว์ซานเจินเลย

หลินมั่วบ้าไปแล้ว!

หลี่ว์ซานเจินหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ “ไอ้หนู นายก็กล้าพูดมาได้นะ!”

“ฉันไม่มีคุณสมบัติพอที่จะแข่งกับนายงั้นเหรอ”

“งั้นนายคิดว่าใครมีคุณสมบัติพอที่จะแข่งกับนายล่ะ”

หลินมั่วหัวเราะเยาะ “ไม่ต้องมาเกลี้ยกล่อมให้ผมพูดหรอก” 

“หลี่ว์ซานเจิน ถ้าคุณกลัวแพ้ผมจริงๆ ออกไปตอนนี้ยังทันนะ!”

หลี่ว์ซานเจินชักสีหน้าด้วยความโมโห “ฉันจะแพ้นายงั้นเหรอ”

“ไอ้แซ่หลิน นายอวดดีเกินไปแล้ว!”