หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3777

ร่ายกายซือหลันเยว่กลับมาเป็นปกติ ได้พบกับอันย่าอีกครั้ง แต่ข้อพิพาทในตรอกหมายเลขสิบสามยังคงดำเนินต่อไป

นับตั้งแต่ที่หลินมั่วช่วยซือหลันเยว่ด้วยยาอายุวัฒนะ พ่อค้าในตลาดมืดก็ได้เผยแพร่ทักษะทางการแพทย์ของหลินมั่ว

ท้ายที่สุดก็ไปถึงหูของหงเกาอี้ และตัดสินใจพบกับชายลึกลับคนนี้ที่ช่วยผู้หญิงที่เขาทิ้งไว้ที่ประตูบ้าน

ในตอนนี้หลินมั่วก็กำลังรอการมาถึงของหงเกาอี้อยู่พอดี

ก่อนหน้านี้ เขาจำเป็นต้องสืบเรื่องสถานการณ์ที่แท้จริงของอีกฝ่ายจากซือหลันเยว่

“บอกเรื่องของหงเกาอี้มา”

“มั่วหลิน นายจะร่วมการพิพาทนี่เพื่อฉันเหรอ ?”

หลายวันมานี้ซือหลันเยว่ลุกจากเตียงและเดินได้แล้ว ตอนนี้เห็นหลินมั่ว ก็เดินเท้าเปล่าและก้าวเท้าไปหาอย่างเกียจคร้าน

“คุณหลันเยว่อย่ามั่นใจมากไปสิ ฉันก็แค่ทนเห็นพวกที่ก่อเรื่องไม่ได้”

หลินมั่วพูดจบ เขาก็หันหลังให้ซือหลันเยว่ผู้หญิงคนนี้เพิ่งหายจากอาการป่วยหนัก แต่กลับใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นรับลมแบบนี้โดยไม่สนใจว่าต้นขาเรียวของเธอจะถูกเผยให้คนภายนอกได้เห็น

“งั้นก็ไม่มีอะไรต้องคุยแล้ว นายน่าจะรู้เรื่องคร่าวๆ มาจากมอร์ตันแล้ว เขาเป็นคงที่แย่งผลประโยชน์ธุรกิจกับฉันบ่อยที่สุด”

“งั้นก็ไม่มีอะไรต้องเพิ่มเติมแล้วเหรอ ? อย่างเช่นถูกหงเกาอี้จับไปแล้ว เขาจะทำยังไง ?”

หลินมั่วถามเพื่อซักซ้อมกับซือหลันเยว่ต่อไป

“เป็นห่วงความบริสุทธิ์ของฉันเหรอ ? วางใจเถอะ ฉันยังบริสุทธิ์ ถึงจะอยู่ในตรอกหมายเลขสิบสามมาหลายปี แต่ก็ไม่เคยทำเรื่องพวกนั้นเลย

ไอ้สารเลวนั่นปล้นเงินที่เก็บมานานหลายปีของฉันไปจนเกลี้ยง เงินใช้แต่งานของฉันไม่เหลือแล้ว นายไม่ถือสาที่ฉันจนเหรอ ?”

ซือหลันเยว่พูดเหมือนตนมองเห็นความคิดของหลินมั่วทะลุปรุโปร่ง แต่สายตาของหลินมั่วไม่แม้แต่มองเธอเลย

“ในเมื่อไม่มีข้อมูลอะไร งั้นคุณหลันเยว่ก็พักผ่อนให้เต็มที่เถอะ”

หลินมั่วพูดจบก็ผลักประตูเดินออกไป ไม่คิดเลยว่าซือหลันเยว่จะวิ่งมากอดเขาจากข้างหลัง

ซือหลันเยว่ถูกหลินมั่วผลักออกไปตามสัญชาตญาณ ร่างกายอ่อนแอจนเธอไม่มีแรงจะป้องกัน ทำให้ล้มลงไปกองกับพื้น

“เอางี้สิ มีฉวีอวี้ถังพระคุณกับฉัน มีพระคุณกับเธอด้วย ทดแทเผื่อฉันด้วยเลยสิ เธอต้องทดแทนบุญคุณคนทุกคนไม่ใช่เหรอ ?”

ซือหลันเยว่กัดริมฝีปากและเอ่ย “ฉันจะเก็บเงินเพื่อจ่ายเงินค่ายาสมุนไพรและค่าเก็บสมุนไพรเพื่อคืนให้เขา”

ในตอนที่ฉวีอวี้ถังเคาะประตู บอกว่าได้ปรุงซุปบำรุงมาให้ซือหลันเยว่

ซือหลันเยว่ลุกขึ้นจากพื้น นำเสื้อเชิ้ตมาสวมใส่แล้วถึงได้เปิดประตู

“หลันเยว่ฉันทำซุปบำรุงเลือดมาให้ รีบกินนะ มันดีกับการฟื้นฟูร่างกาย”

ซือหลันเยว่หยิบกล่องอาหารกลางวันขึ้นมาด้วยความเคารพและขอบคุณไม่หยุดปาก

“ลูกพี่หลินมั่ว อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ”

“ฉันมาถามเกี่ยวกับเรื่องหงเกาอี้ แต่คุณหลันเยว่ไม่รู้แน่ชัด ไปก่อนนะ พวกนายคุยกันเถอะ”

หลินมั่วในชุดสีขาวหายไปนอกประตู ขณะที่ซือหลันเยว่ยังคงยืนงงอยู่ตรงนั้น