ลูกศิษย์คนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ หลี่ว์ซานเจินพูดเสียงดังว่า “นายพูดให้ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นมากขนาดนี้ไปเพื่ออะไร”
“วันนี้พวกเรามารักษาผู้ป่วย ไม่ใช่มาฟังนิยายของนาย”
“หลินมั่ว ถ้านายมีปัญญาก็รักษาเขา ถ้าไม่มีปัญญาก็ยอมรับความพ่ายแพ้ไปซะ ไม่ต้องมาทำให้ทุกคนเสียเวลาได้ไหม!”
ทุกคนพากันพยักหน้า สิ่งสำคัญตอนนี้คือการรักษาโรคนะ
หลินมั่วหัวเราะเบาๆ จากนั้นเขาก็หยิบเข็มเงินสามเล่มที่หลี่ว์ซานเจินแทงลงบนตัวคนคนนี้ออก
หลังจากนั้นเขาก็หยิบเข็มเงินเล่มหนึ่งในนั้นมา และทันใดนั้นก็แทงลงบนหน้าอกข้างซ้ายของคนคนนี้
ทุกคนเห็นว่าผู้ป่วยคนนี้ส่งเสียงร้องเบาๆ ออกมา และตามด้วยผู้ป่วยคนนี้ค่อยๆ ยืนขึ้นอย่างช้าๆ
ทุกคนต่างตกตะลึงอึ้งจนพูดไม่ออก
ต้องรู้ไว้ว่าเมื่อครู่ที่หลี่ว์ซานเจินบอกว่ารักษาเขาจนหายดีแล้ว แต่จริงๆ ก็แค่ระงับอาการป่วยของเขาไว้ชั่วคราวเท่านั้น และผู้ป่วยคนนี้ก็ไม่สามารถยืนขึ้นได้เลย
แต่ตอนนี้หลินมั่วทำให้ผู้ป่วยคนนี้ยืนขึ้นได้ ตอนนี้จึงสามารถมองเห็นความแตกต่างระหว่างทั้งสองคนได้แล้ว
หลี่ว์ซานเจินเองก็รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย หรือว่าวิธีรักษาของตัวเองผิดพลาดจริงๆ
และในตอนนี้ ลูกศิษย์ที่อยู่ข้างๆ เขาก็พูดอย่างไม่เต็มใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นว่า “ยืนขึ้นได้แล้วยังไง”
“อยากจะทำให้คนยืนขึ้นนี่มันยากเหรอ ยืนขึ้นได้ก็ไม่ได้หมายความว่ารักษาหายสักหน่อย!”
ผู้อาวุโสเฮ่อพูดขึ้นทันทีว่า “ในสถานที่จัดประชุมของเรามีเครื่องมืออยู่ตั้งมากมายขนาดนี้ และยังหมอชื่อดังที่มาจากแต่ละมณฑลด้วย ดำเนินการตรวจเขาในสถานที่จัดประชุมได้เลย”
“ไม่ว่าการรักษาจะได้ผลหรือไม่ พวกเราก็จะใช้ผลตรวจมาพูดคุยกัน!”
ทุกคนพากันพยักหน้า
หมอและพยาบาลกลุ่มหนึ่งรีบเข้ามาตรวจร่างกายส่วนต่างๆ ของคนคนนี้อย่างรวดเร็ว
ไม่นานผลตรวจเบื้องต้นก็ออกมา
การรักษาได้ผลอย่างมาก อาการทั้งหมดที่คนคนนี้มีก่อนหน้านี้ก็ไม่มีแล้ว ราวกับว่าเขาหายเป็นปกติแล้วจริงๆ
คราวนี้ผู้คนทั้งสถานที่จัดประชุมต่างก็ถูกทำให้ตกตะลึง
ต้องรู้ไว้ว่าหลังจากที่หลี่ว์ซานเจินทำการรักษาเมื่อครู่ ก็แค่บอกให้เขากลับบ้านไปค่อยๆ พักฟื้นเท่านั้น ไม่มีทางที่จะทำให้เขาหายเป็นปกติได้เลย
แต่ตอนนี้หลินมั่วทำการรักษาเขาด้วยเข็มเพียงเล่มเดียว ก็ทำให้เขาหายเป็นปกติได้เลยเหรอ
หมอเจ้าของคนไข้พูดด้วยความตื่นเต้นว่า “คุณหลินเป็นหมอเทวดาจริงๆ ด้วย!”
เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าหลินมั่วจะมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้
ถ้ารู้แบบนี้ตอนแรกจะให้หลินมั่วมาเข้าร่วมคณะตัวแทนมณฑลก่วง มณฑลก่วงจะต้องได้ที่หนึ่งอย่างแน่นอน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...