หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3790

“นั้นก็เป็นไปได้ คุณเอาเงินที่ได้จากการขายสินค้า ซื้อปราสาทหลังนี้ ก็เป็นไปได้”

หลินมั่วพูดเล่นด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้ชายชราจับความคิดของเขาไม่ออก ส่วนเสิ่นเฟิงก็เริ่มเข้าใจสถานการณ์แล้ว

หลินมั่วคงไม่ยอมจ่ายเงิน เพราะสินค้าล็อตนี้ตอนนั้นองค์กรมนุษย์งูเป็นคนขโมยไป

ตอนนี้จะเอาสินค้าของตัวเองคืน จะจ่ายเงินทำไม

เเต่ชายชราก็ไม่ใช่คนที่ควรไปยั่วยุ ขอเเค่เขาช่วยชายชราพูด คิดดูได้ส่วนเเบ่งกำไรคงไม่มีปัญหา

“น้องชาย น้องคงยังไม่ตื่นใช่ไหม สินค้าล็อตนั้นผมเป็นคนขายออกไป ต่อให้ผมซื้อเขตสี่ทั้งหมด ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”

หลินมั่วเลิกคิ้ว “ผู้อาวุโสเเน่ใจหรือว่าสินค้าล็อตนี้เป็นของคุณ”

คำถามนี้ ทำให้ชายชรารู้สึกผิดอยู่พักหนึ่ง

“ผมไม่ขายเเล้ว น้องเสิ่น ส่งแขกเถอะ”

ความลับในใจของชายชราดูเหมือนจะถูกหลินมั่วเดาออก ไม่กล้าตอบคำถามของหลินมั่วอีก

เสิ่นเฟิงก็ไม่กล้าทำอะไรเพราะรู้สึกถึงความกดดันจากหลินมั่ว เขาจำได้ว่าหลินมั่วบีบกิ่งไม้เเตกจนเป็นผุยผง

ชายชราปิดกล่องสินค้าที่หลินมั่วเปิด ดึงผ้าคลุมกลับที่เดิม เตรียมตัวไล่คน

“ผู้อาวุโสยังจำนี่ได้ไหม”

หลินมั่วหยิบเศษผ้าชิ้นหนึ่งจากเอวออกมา ยื่นให้ชายชรา ดวงตาของชายชราเบิกกว้าง!

บนเศษผ้านั้นมีสัญลักษณ์ของหงเหมินกับก่วงเต๋อถัง!

จากนั้นชายชราทำเป็นสงบแล้วถามหลินมั่ว “คุณเอาผ้าชิ้นนี้มาจากไหน คุณคือใครกันแน่”

“ผู้อาวุโสเป็นคนฉลาดขนาดนี้ เดาไม่ออกเหรอ” หลินมั่วหัวเราะเยาะ

“หรือว่าคุณคือคนของก่วงเต๋อถัง เเต่ผมอยู่ที่นั้นไม่เคยเห็นคุณมาก่อน” ร่างกายของชายชราเริ่มสั่นเทิ้ม!

“หรือคุณไม่เคยเห็นใครในก่วงเต๋อถังที่อายุใกล้เคียงกับผมบ้างเหรอ”

“เรียนท่านหัวหน้า เดิมผมคือกัปตันเรือที่รับผิดชอบขนส่งสินค้าไปยังก่วงเต๋อถัง ขณะที่เรือแล่นผ่านหมู่เกาะซีว่านเซียง จู่ๆก็มีเรือรบขนาดใหญ่ที่มีสัญลักษณ์รูปงูมาโจมตี!

เดิมทีผมคิดว่าคือโจรสลัด แต่พวกเขามีอาวุธที่ทรงพลังมาก ผมได้เเต่ผลักรองกัปตันลงน้ำไปเพื่อไปรายงานให้ก่วงเต๋อถังรู้

เพื่อไม่ให้สินค้าสูญหาย และเพื่อความอยู่รอด ผมจึงต้องแกล้งยอมทำตามพวกเขา ให้พวกเขาพาตัวไป”

หลินมั่วกัดฟันกรอด “คนขององค์กรมนุษย์งูอีกแล้ว!”

“ท่านหัวหน้าพูดถูกต้อง เป็นคนขององค์กรมนุษย์งู! องค์กรมนุษย์งูได้ขนส่งสินค้าล็อตนั้นกลับไปที่เขตสิบสาม ซึ่งทำให้เกิดความฮือฮาครั้งใหญ่ ผมคิดว่าคุณต้องสังเกตุเห็นถึงเรื่องนี้ ถึงได้มาหาถึงที่นี่”

“ผมได้ตามร่องรอยมาถึงเขตที่สิบสามจริงๆ และได้จัดการกับองค์กรมนุษย์งูนั่นไปแล้ว” หลินมั่วพูดเสียงเรียบเฉย

“ที่แท้ท่านเป็นคนจัดการองค์กรมนุษย์งูนี่เอง! ผมก็รู้ไม่มีใครทำได้อย่างท่าน! นี่เป็นเรื่องเล่าขานในเขตสิบสามเลยทีเดียว!”

“งั้นตอนนั้นทำไมคุณไม่มาหาผม ส่งสินค้ากลับคืน?”

เมื่อได้ยินที่หลินมั่วถาม กัปตันเรือก็แสดงอาการเสียใจมากทันที