หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3789

ชายชราปลอบใจตัวเองว่า เขาน่าจะฟังผิดแหล่ะ

แต่ความจริงเเล้วด้วยวิชาที่หลินมั่วฝึกฝนมา แม้จะอยู่ห่างออกไปถึงห้าสิบเมตร เขาก็ยังสามารถได้ยินทุกอย่างที่ชายชราเเละเสิ่นเฟิงพูดคุยกัน

เมื่อเดินเข้าไปในปราสาท ก็พบว่าภายในตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้ที่มีค่ามากมาย และเนื่องจากชายชราอาศัยอยู่ตามลำพัง เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่จึงถูกคลุมด้วยผ้ากันฝุ่น

หลังจากขึ้นบันไดเวียนไปถึงชั้นสอง ก็กลายเป็นโกดังขนาดกลางที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ใดๆ

ภายในโกดังเต็มไปด้วยกล่องขนาดต่างๆ ที่บรรจุอัญมณีและโลหะหนักบางชนิด ซึ่งสามารถขายเป็นเงินสดได้โดยตรง

สำหรับของมีค่าพวกนี้ ชายชรากองมันไว้กับผนังโกดังราวกับเป็นของที่ไม่มีค่า

เมื่อเดินต่อเข้าไปในโกดัง ก็พบประตูอีกบาน ชายชรามองออกไปที่ชั้นล่างนอกประตู เเละตรวจดูว่าไม่มีบุคคลอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง ก่อนที่จะปลดล็อคประตู

หลังจากที่ประตูโกดังเปิดออก กลิ่นหอมก็ลอยมาเข้าจมูกของเขา หลินมั่วรับรู้ได้ทันทีว่ากลิ่นนี้ผสมกับเครื่องเทศล้ำค่าอย่างน้อยหลายสิบชนิด

ชายชราพาหลินมั่วไปยังกองสินค้าที่คลุมด้วยผ้ากันฝุ่น ก็เหลือเท่านี้เเหล่ะ

หลินมั่วถอดผ้ากันฝุ่นออก กล่องพวกนั้นก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า

เมื่อเปิดกล่องสินค้ากล่องหนึ่ง กลิ่นของอำพันเเท้ก็ลอยออกมา เเละเมื่อเปิดอีกกล่องก็มีกลิ่นหอมของชะมดกวาง

“เป็นยังไง ของพวกนั้คุณภาพดีที่สุดเลยนะ คนทั่วไปแทบจะไม่มีโอกาสได้เห็น

ชายชราเริ่มเน้นย้ำคุณค่าของสินค้า

“เหลือเท่านี้เองเหรอ” แววตาของหลินมั่วเป็นกังวล

“หนุ่มน้อยท่านนี้หมายความว่ายังไงหรือครับ ติว่าน้อยไปหรือครับ คุณรู้ไหมนี่มันห้าตันนะคุณสามารถซื้อได้ก็นับว่าเหลือเชื่อมากแล้ว!”

ชายชราดูหมิ่นความเย่อหยิ่งของหลินมั่ว เขายังเด็กมากเเละดูถูกความไม่รู้ของหลินมั่ว สินค้าหนึ่งกิโลกรัมสามารถขายได้ถึงหลายหมื่นเฟื่องฟ้าแล้ว! ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ามีถึงห้าตัน!

“แล้วสินค้าอื่นๆที่มากับของพวกนี้ล่ะ”

“เสิ่นเฟิง เขาให้คุณสามสิบเปอร์เซ็นต์ คุณก็ช่วยเขาขึ้นราคาเเล้ว”

ชายชราได้รับการยืนยันเเน่ชัดอีกครั้งว่าตัวเองได้ยินไม่ผิด เมื่อครู่ที่เขาพูดกับเสิ่นเฟิง หลินมั่วได้ยินทั้งหมด

คนนี้มีที่มาที่ไปยังไงกัน ชายชรารู้สึกเสียใจนิดหนึ่งที่พาหลินมั่วมาที่โกดัง

“ในเมื่อคุณได้ยินหมดแล้ว ก็พูดกันตรงๆเลย ถ้าจะซื้อก็ต้องจ่ายตามราคาที่บอก ถ้าไม่ซื้อก็ไปซะไม่ส่งนะ”

ชายชราอยากจบเรื่องนี้ให้เร็วๆ

“เดิมทีมันก็เป็นของๆผมอยู่เเล้ว ทำไมต้องจ่ายเงิน”

“คนโง่พูดจาเพ้อฝันเนอะ นี่มันวางอยู่ที่บ้านของผมอยู่ดีๆ ทำไมกลายเป็นของๆคุณ คุณไม่พูดว่าปราสาทนี่ก็เป็นของคุณด้วยล่ะ”

ขายชรารู้สึกว่าสมองของหลินมั่วน่าจะไม่ปกติ