หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3794

หลินมั่วใช้สายตาที่มองเห็นในที่มืดหาห้องหกศูนย์แปดได้ เเละใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไป แสงไฟสว่างจ้าส่องสว่างทั่วห้อง

“ผมก็ว่าเเล้วว่าไม่เลว”

ผนังห้องเต็มไปด้วยภาพวาดทิวทัศน์ต่างๆทั้งทะเล ป่า สัตว์ และดอกไม้…

ที่น่าขันที่สุดคือ มีการติดหน้าต่างปลอมที่มีท้องทะเลสีฟ้าอยู่ด้านนอก

เป็นห้องที่มีวิวสมชื่อจริงๆ…

ไม่ว่ายังไง ถึงแม้สภาพจะไม่ดีนัก แต่เตียงก็ดูทนใช้ได้ หลินมั่วจึงตัดสินใจพักที่นี่หนึ่งคืน

ตอนจะปิดไฟกลับหาสวิตช์ไม่เจอ เเต่ไม่นานไฟก็ดับไปเอง

หลินมั่วพลิกตัว เตียงก็ดังเอี๊ยดอ๊าดทันที

จากนั้นไฟก็สว่างขึ้นมาอีกครั้ง! นี่มีไฟส่องสว่างอัตโนมัติด้วย”

นี่มันโรงแรมเถื่อนชัดๆ หลินมั่วรู้สึกขอบคุณจริงๆ! เขาจึงนั่งขัดสมาธิฝึกฝนเคล็ดวิชานิรมิตร

กลางดึก ขณะที่หลินมั่วกำลังฝึกอยู่ เขาได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆเดินเข้ามาใกล้ห้อง

เขาจึงหยุดฝึก แล้วทำเป็นหลับตาพักผ่อน

เสียงฝีเท้าเข้ามาในห้อง หลินมั่วได้ยินชัดเจนว่าเป็นเสียงของคนสองคน

เสียงฝีเท้าหนักเบาไม่เท่ากัน ผู้บุกรุกเป็นชายอ้วนเเละชายผอม

เมื่อพวกเขามาใกล้เตียงของหลินมั่วและพยายามจะหยิบของที่อยู่ข้างเตียง ทั้งคู่ก็ร้องโหยหวนพร้อมกัน!

ในขณะเดียวกัน ไฟก็สว่างขึ้นมา ทำให้ขโมยทั้งสองคนเผชิญหน้ากับหลินมั่ว!

ที่แท้คือชายวัยกลางคนและชายอ้วนที่ท่าเรือ

“ยังไง สองหมื่นไม่พอค่าผ่านทางเหรอ”

หลินมั่วจ้องมองขโมยทั้งสองที่โลภมาก แล้วใช้มือจับข้อมือของทั้งคู่ไว้แน่น ทำให้พวกเขาขยับไม่ได้

“คุณผู้ชายครับ พวกเราไม่กล้าแล้วไม่กล้าแล้ว”

หลินมั่วปล่อยพลังออกจากมือทั้งสองข้าง ได้ยินเพียงเสียงดังกร็อบกร็อบสองเสียงดังขึ้น ข้อมือของทั้งสองคนหักไปคนละข้าง!

“พวกแกไม่ใช่มีสามมือเหรอ วันนี้ฉันจะช่วยตัดทิ้งให้มือหนึ่ง”

“แล้วพวกแกรู้ได้ยังไงว่าฉันพักอยู่ที่โรงเเรมนี้”

“นี่ง่ายมากเลยครับ เพราะโรงแรมนี้พวกเราเป็นคนเปิดครับ”

ชายอ้วนดูท่าทางเหมือนจะภูมิใจมาก

“คนที่เพิ่งมาถึงเขตสามเป็นครั้งแรก โดยทั่วไปแล้วมักจะมาพักที่โรงเเรมนี้ของผม เพราะราคาไม่แพงเเละใกล้ท่าเรือ”

“งั้นเชิญอธิบายหน่อยห้องที่มีวิวนี้ ทำไมถึงมีไฟอัตโนมัติกับหน้าต่างปลอม”

ชายอ้วนไม่กล้าเงยหน้ามองหลินมั่ว

“คุณผู้ชาย ก็อย่างที่บอกไปแล้วน่ะครับ เพื่อเพิ่มรายได้ ลดค่าใช้จ่ายและทำเงินได้มากขึ้น ผมจะรีบไปแผนกต้อนรับเอาเงินคืนให้คุณ ขอแค่ให้คุณปล่อยพวกเราไป!”

“เเค่คืนเงินค่าห้องเท่านั้นเหรอ เงินค่าผ่านทางเมื่อเช้าแกลืมเเล้วเหรอ”

ทั้งสองรีบควักเงินทั้งหมดที่มีออกมา วางเรียงกันเป็นระเบียบไว้ข้างเตียงของหลินมั่ว

“คุณผู้ชายครับ รบกวนคุณตามพวกเรามา ผมจะเปลี่ยนห้องให้คุณครับ”