หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3851

“ฉันเป็นห่วงคุณไงคะ!”

สวี่ปั้นซย่าภรรยาของเขา ยื่นมือไปลูบใบหน้าของหลินมั่วอย่างอ่อนโยน

รอยยิ้มนั้นหวานมาก เเละงดงามมาก

“ออกไปนานขนาดนี้ ไม่ส่งข่าวมาเลยสักนิด”

“คุณรู้ไหมว่าพวกเราเป็นห่วงคุณมากเเค่ไหน”

น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความน้อยใจ

หลินมั่วรู้สึกอบอุ่นในใจ เขาอ้าเเขนออกกอดภรรยาไว้ในอ้อมกอด

เส้นผมที่ยาวสลวยของเธอ ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ

เวลานี้หลินมั่วรู้สึกสงบมาก

ไม่อยากคลายมือออกเลย!

หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน

หลินมั่วก็สูดหายใจลึกๆ

“ขอบคุณ!”

ภรรยาในอ้อมเเขนตกตะลึง ถามอย่างงุนงงว่า “ทำไมพูดถึงว่าขอบคุณ”

หลินมั่วลูบหลังภรรยาเบาๆ

“ขอบคุณ ที่ให้ผมได้เจอกับภรรยาที่ผมยังคิดถึงอยู่”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ รอยยิ้มอันอ่อนโยนเเต่เดิมของเขา ก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายอย่างฉับพลัน

“เเต่ว่า!”

“ดูหมิ่นภรรยาของฉัน ต้องตายสถานเดียว”

คำนี้พูดออกมา

ภรรยาในอ้อมกอดก็หน้าเปลี่ยนสี

“คุณ…คุณรู้ได้ยังไง”

“ยังต้องบอกอีกเหรอ ก็เพราะทักษะภาพลวงตาของคุณยังไม่เก่งพอไง ยังห่างไกลลิบลับ!”

หลินมั่วพูดจบ ก็ปล่อยภรรยาอย่างไม่เต็มใจ

เขาเข้าใจภรรยาเขาดีเกินไป ไม่ว่ายังไงก็ตามเธอไม่มีวันมาหาเขาตามลำพังเเน่

วินาทีต่อมา สวี่ปั้นซย่าก็หายตัวไปจากตรงนั้น

ไม่ไกลจากนั้น

ผู้หญิงคนหนึ่งมองดูหลินมั่วด้วยความสนใจ

เนื่องจากสวมผ้าคลุมหน้า จึงเห็นหน้าตาไม่ชัด

เเต่อัญมณีทั่วร่างกายของเธอ ภาพลักษณ์กลับดึงดูดผู้คนเป็นพิเศษ

ดูราวกับฝังอยู่ในผิวหนัง

“มาร์ชก็ตายด้วยน้ำมือคุณใช่ไหม”

หลินมั่วได้เห็นวิธีการของอีกฝ่าย และระบุว่าคนนี้คือฆาตกร

หญิงสาวยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วปิดปากด้วยมือข้างหนึ่ง

“คุณชาย ในเมื่อรู้เเล้ว แล้วเหตุใดถามให้มากความอีกเล่า”

“คุณชายใจร้ายจริงๆนะคะ ยังไม่เคยพบหน้ากันเลย ก็มาทำลายเรื่องสำคัญของฉันเสียเเล้ว!”

ท่าทางที่ดูน่าสงสาร บวกกับเสียงหวานใส

สายตาที่ใสกระจ่างของหลินมั่ว ก็กลายเป็นขุ่นข้นขึ้นมาทันที

“ข้าน้อยจะลงโทษคุณชายเอง!”

หญิงสาวหัวเราะคิกคักแล้วปิดปากครึ่งหนึ่ง

เธอเดินเข้ามาด้วยเท้าเปลือยเปล่า

เมื่อได้ยินคำพูดของหญิงสาว หลินมั่วก็พยักหน้าอย่างเหม่อลอย รอยยิ้มดูโง่เขลา

“ดีดีดี!”

“คุณอยากลงโทษผมยังไงก็ได้!”

สีหน้าของเขาเหมือนคนไร้สติ พร้อมที่จะถูกทำร้าย

หญิงสาวยิ้มที่มุมปาก สายตาเผยให้เห็นความดูถูก

ก็ไม่เท่าไรนี่!

เดิมทีคิดว่าจะเจอผู้ชายเก่งกาจอะไรเสียอีกนะ

ในใจคิดอย่างนั้น มือที่เปล่งประกายสีชมพูของเธอก็แตะไปที่หน้าอกของหลินมั่ว

เล็บที่แหลมคมจิกเข้าไปเพียงเล็กน้อย

เลือดก็ไหลออกมาทันที

ด้วยความเจ็บปวดทำให้ดวงตาที่เหม่อลอยของหลินมั่ว มีเเววของความรู้สึกอยู่บ้าง

หญิงสาวก็ไม่รีรอ ยกเท้าขึ้นยืนบนปลายเท้า เเล้วเอาริมฝีปากแนบไปที่ข้างหูของหลินมั่ว

“คุณชาย ให้ข้าน้อยดูใจของคุณนะคะ”

“ได้สิ!”