หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3857

เมื่อหลินมั่วหายไป

ไห่หลางหวังมองไปที่ผลไม้ที่ถูกกัดวางบนจาน สีหน้าก็ดูไม่ค่อยดีเท่าไร

ไอ้นี่อยากมาก็มา อยากไปก็ไป การกระทำทั้งหมดนี้ไม่ให้เกียรติเขาเลย

“คอยดูเถอะ รอฉันทำธุระเสร็จ คนแรกที่ฉันจะฆ่าให้ตายก็คือแก”

“ฆ่าใครให้ตาย”

จู่ๆหัวของหลินมั่วก็โผล่ออกมาจากนอกประตู

ไห่หลางหวัง “…”

ไอ้บ้านี่ทำไมกลับมาอีกแล้วฟะ!

“ฮ่าฮ่า ไม่มีครับ ไม่มีครับ!”

“ผมพูดถึงสมาชิกสำนักไห่หลางของพวกเราน่ะครับ!”

หลินมั่วอ๋อมาคำหนึ่ง แล้วหดหัวกลับไป ทำท่าจะเดินออกไป

ไห่หลางหวังรู้สึกตัวเองเกือบจะระเบิด

นี่มันคือการยั่วยุอย่างสิ้นเชิง

“สมควรตาย…”

ด่าออกมาครึ่งหนึ่ง เเล้วไห่หลางหวังก็ระวังตัวมากขึ้น

“คุณมั่วหลิน?”

“อะไรเหรอ”

นั่นไง!

ไอ้บ้านี่มันยังไม่ไป!

ไห่หลางหวังโกรธจนตัวสั่น

ตลอดชีวิต เขารู้สึกว่าเวลามันผ่านไปช้าขนาดนี้เป็นครั้งเเรก

ถ้าทำเรื่องถ่ายทอดกระโหลกคริสตัลเสร็จเล้ว เขาจะจัดการไอ้เด็กนี่ให้ตายไป

ไห่หลางหวังพยายามกลั้นอารมณ์โกรธ เเล้วเค้นรอยยิ้มออกมา

“คุณมั่วยังมีธุระอะไรหรือครับ”

“ไม่มีไร จะมาเตือนสติคุณ!”

หลินมั่วทำสีหน้าจริงจังขึ้นมา

“ช่วงนี้มีคนแปลกหน้ามาอยู่ในเขตสามหลายคน!”

“พวกมันเเข็งแกร่งมาก!”

“ชื่ออะไรนะ…”

หลินมั่วคิดอยู่สักครู่ แล้วก็ตบมือฉาดหนึ่ง

“นึกออกแล้ว!”

“คนหนึ่งชื่ออิ๋นอวี้ อีกคนชื่อเป้าหนู ไห่หลางหวังต้องระวังตัวให้ดีนะ!”

พอได้ยินเเบบนี้ เเม้ว่าไห่หลางหวังจะพยายามกลั้นไว้เเค่ไหน เเต่ร่างกายก็สั่นเทาไปทั่งตัว

“ไห่หลางหวัง คุณเป็นอะไรไปหรือ”

“ไม่สบายหรือเปล่า”

หลินมั่วเดินไปข้างหน้า ถามอย่างแปลกใจ

“ไม่…ไม่มีอะไร!”

ไห่หลางหวังกัดฟันเเน่น

“รีบตามผมไป!”

“ฉันไม่ไป คุณรีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

หลานเตี๋ยอีพยายามดิ้นรนให้หลุด

เพี๊ยะ!

เสียงตบดังฉาด

ไห่หลางหวังไม่สนใจสายตาที่โกรธและตกใจของหลานเตี๋ยอี แล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุร้าย

“อย่าบังคับให้ผมต้องลงมือ”

“อยู่นิ่งๆ จะได้ไม่เจ็บตัว!”

หากไม่รู้ข่าวเรื่องอิ๋นอวี้ กับเป้าหนู

ไห่หลางหวังก็คงจะจัดการเรื่องงานเเต่งงานอย่างราบรื่น

หลังจากหลานเตี๋ยอีได้สติ การถ่ายโอนกระโหลกคริสตัลจะเสร็จสมบูรณ์

เเต่สถานการณ์ตอนนี้เร่งด่วนเกินกว่าจะรอได้

สีหน้าของหลานเตี๋ยอีเปลี่ยนไป เธอรู้สึกไม่ดี

เเละด้วยสภาพของไห่หลางหวังในตอนนี้ เธอจึงไม่กล้าทำให้เขาโกรธมากไปกว่านี้

เธอจึงปล่อยให้เขาลากไป โดยที่ในสายตามีแต่ความวิตกกังวล

มันจะมาถึงแล้วเหรอ

เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลินมั่วพูดไว้ เธอก็รู้สึกกลัว

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ทำให้เธอไม่มีเวลาเตรียมตัว

ตอนนี้เธอหวังพึ่งพาหลินมั่วคนเดียวเท่านั้น