หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3881

เมื่อได้รับคำสั่งให้รอการแจ้งของหลินมั่วแล้ว

กุหลาบดำก็ออกจากห้องประชุมไปอย่างใจลอย

เดิมทีแค่อยากจะอยู่รอแอบฟัง ว่าอธิบดีชิวคิดที่จะทำอะไรกันแน่

คิดไม่ถึงว่าการกระทำนี้จะทำให้ตนนั้นซวย!

เมื่อนึกถึงผู้ชายที่ราวกับมารปีศาจ กุหลาบดำก็ถึงกับตัวสั่นขึ้นมา

ฝีเท้าของเธอเองก็ก้าวเดินเร็วขึ้น

ภายในห้องประชุม

หม่าปังเต๋อกำลังมองดูแผ่นหลังของเธอ ในใจยังคงรู้สึกโกรธ

“ปรมาจารย์หลิน เธอคนนี้ดูไม่ใช่คนดีอะไรเลย”

“หากเธอเผยแผนการจองพวกเราออกไป มันจะมีปัญหาได้นะครับ!”

เขาพูดไปด้วย แต่สายตาของเขาไม่เคยละห่างจากกุหลาบดำที่เดินออกไปไกลแล้ว

เพียงแค่หลินมั่วพยักหน้า เขาก็จะถือดาบตามออกไปฆ่าเธอคนนี้แน่นอน

น่าเสียดาย เขานั้นจะต้องผิดหวังแล้ว

“ไม่เป็นไร คำพูดอาจจะโกหกหลอกลวงได้ แต่อารมณ์ความรู้สึกนั้นไม่โกหกใคร”

หลินมั่วปฏิเสธคำแนะนำของเขา

“เธอกลัวตายมาก!”

“คนที่กลัวตาย ควรจะรู้ว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด!”

หม่าเต๋อปังเห็นว่าไม่มีโอกาสจะได้ลงมือแล้ว จึงได้แต่ถอนหายใจ

โอกาสดีขนาดนี้!

เธอซ่อนตัวอยู่ในห้องประชุม ต่อให้ตายไปก็ไม่มีใครรู้!

“ข้าไปดูสถานการณ์ของแก๊งเหยี่ยวทองก่อน”

“พวกนายสองคนสามารถลงมือตามหาเบาะแสของปรมาจารย์อย่างลับๆ ได้แล้ว”

“ส่วนทางด้านสวนดอกไม้ดำหากไม่จำเป็น ตอนนี้อย่าเพิ่งไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาให้มาก”

หม้าปังเต๋อทำเพื่อแก้แค้นให้กับลูกชาย ในขณะเดียวกันก็เพื่อที่จะเสริมความแกร่งของนิกายเตา

ส่วนอธิบดีชิวก็เพื่อบุญคุณที่ช่วยชีวิตลูกสาว รวมถึงความปลอดภัยของครอบครัว

แต่กุหลาบดำไม่เหมือนกัน เธอยอมเชื่อฟังโดยดีก็เพราะกลัวความตายล้วนๆ

แม้จะใช้กลยุทธ์บ้าง แต่ยังรู้จักไม่ดีพอ อะไรที่ควรเลี่ยงก็ต้องเลี่ยงอยู่ดี

“ปรมาจารย์หลิน แล้วอำนาจใหญ่อื่นๆ ควรจะทำยังไงดี” อธิบดีชิวถาม

หลินมั่วยิ้มมุมปาก เผยรอยยิ้มที่น่าสยองออกมา

“พวกเขาไม่เชื่อว่ามีปรมาจารย์อยู่ไม่ใช่เหรอ”

“งั้นฉันก็จะเชือดไก่ตัวหนึ่งให้พวกลิงมันดู!”

ทั้งสองคนมองดูรอยยิ้มของหลินมั่วแล้วก็รู้สึกหวาดหวั่นอย่างมาก

ราวกับนึกอะไรขึ้นได้

“พี่สาม ฉันติดต่อพี่ขายคนอื่นๆ แล้ว!”

“พวกเขาบอกว่าจะรีบกลับมาอีกหลายวัน ถึงเวลานั้นพวกเขาจะต้องทำให้หมอนั่นตายไม่สวยแน่นอน”

“แก้แค้นให้กับน้องเจ็ด!”

เมื่อพูดถึงตอนสุดท้าย เขานั้นก็กัดฟันแน่นแล้ว

เมื่อนึกถึงอิ๋นอวี้ที่ตายอย่างอนาถ สีหน้าของพวกเขาต่างก็เศร้าอย่างมาก

นี่เป็นน้องเจ็ดที่พวกเขารักและเอ็นดูมากที่สุด!

ถันหลันมีสีหน้าที่ขาวซีด สายตาของเขาก็สว่างสดใสเหมือนก่อนแล้ว

ไม่เพียงแต่ตนเองทำของล้ำค่าขององค์กรหาย แถมยังทำให้อิ๋นอวี้ต้องตายอีก

มองดูแขนซ้ายที่ว่างเปล่าของตนแล้ว

เขาก็โกรธอย่างมาก

เมื่อร้อนรนใจก็ทำให้ไอขึ้นมาอย่างรุนแรง

“ฉันจะต้องให้หมอนั่นตายอย่างทรมานแน่นอน!”

ตอนแรกพวกเขายังคิดว่านี่เป็นภารกิจที่ง่ายสบายอย่างมาก

“ข้าสาบาน หากแค้นนี้ไม่ชำระ ข้าจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่นอน”

ถันหลันก้มหน้าลง เสียงที่ทุ้มต่ำนั้นราวกับสัตว์ร้ายคำราม

และวินาทีต่อมาอยู่ๆ เขาก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่ท้องฟ้ามืดมนที่อยู่ไกลออกไป