หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3883

ลึกเข้าไปในคฤหาสน์ แก๊งเหยี่ยวทอง

เมื่อเห็นข้อบกพร่องของหลินมั่วแล้วเป้าหนูก็ก้าวไปข้างหน้า

หมัดอันดุร้ายที่ราวกับไม้ทุบประตูเมืองได้ทุบตีไปที่หน้าอกของหลินมั่ว

หมัดนี้เป้าหนูโจมตีอย่างแรง

หากถูกโจมตีเข้า แม้แต่ปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งก็ยังต้องตายทันที

เมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีที่รุนแรงนี้

หลินมั่วไม่รู้สึกตื่นตระหนกเลย

เขาเหวี่ยงเท้าขวาไปข้างหลัง จากนั้นก็หลบเลี่ยงได้อย่างง่ายดายโดยการเอียงตัวอย่างพลิ้วไหว

หมัดที่รุนแรงจนเกิดเสียงขึ้นก็ได้เฉียดเสื้อของเขาไป

"มีพลังดี แต่ว่าช้าไปหน่อย!"

เป้าหนูที่ได้ยินเสียงเยาะเย้ยนั้นกำลังจะแสดงความโกรธ

แต่แล้วก็ต้องเจอกับฝ่ามือที่ฟาดลงมาแล้ว

เพี้ยะ!

เสียงตบดังขึ้นชัดเจน เป้าหนูถูกตบจนกระเด็นตัวออกไปโดยที่เขายังไม่ทันจะได้ตั้งตัว

“นี่แกแข็งแกร่งขึ้นเหรอ”

เป้าหนูยืนขึ้น เขาเอามือกุมใบหน้าที่บวมแล้วถามด้วยความประหลาดใจ

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายผ่านไปเพียงไม่กี่วันเท่านั้น

เขาตะลึงอย่างมากที่พบว่าความเร็วของหลินมั่วเพิ่มขึ้นอย่างมาก

"ฉันต้องขอบคุณพี่สามคนดีของแกด้วย!"

หลินมั่วหันหลังไปยักคิ้วแล้วพูดกับถันหลัน

ความขี้ขลาดของเขาถูกกำจัดออกไปจนสิ้น สภาวะใจและอารมณ์ของเขาพัฒนาขึ้นมาก

ความแข็งแกร่งเองก็พัฒนาขึ้นมากตามธรรมชาติ

ไอ้เวร!

ถันหลันด่าสาปแช่งในใจ

แผนเดิมที่จะซุ่มโจมตีหลินมั่วล้มเหลว

แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะช่วยให้เขาพัฒนาความสามารถขึ้นอีก

“ไอหนุ่ม ตายซะ!”

ถันหลันโกรธอย่างมากและได้ปล่อยฝ่ามือออกไป

ศิลปะการต่อสู้ที่น่าสะเทือนใจ

สิ่งที่เขาไม่คาดคิดเลยคือหลินมั่วนั้นวิ่งพุ่งเข้ามาหาเขา ตั้งใจที่จะเผชิญหน้ากับเขาแบบซึ่งๆ หน้า

ปั้ง!

ฝ่ามือทั้งสองประชิดเข้าด้วยกัน หลินมั่วถอยหลังไปหลายก้าวอีกครั้งหนึ่ง

สีหน้าค่อยๆ ขาวซีดขึ้นมา

สมองยังมึนงง

โอกาสดีๆ เช่นนี้ เป้าหนูจะพลาดไปได้อย่างไร

เส้นเลือดปูดอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา

พื้นแตกร้าว

ร่างของเป้าหนูนั้นราวกับสายลม เขามาอยู่ต่อหน้าหลินมั่วภายในพริบตา

เขาประสานมือของเขาเข้าด้วยกันและฟาดลงอย่างแรง

ศิลปะการต่อสู้ ป้อมปืนใหญ่เสือ!

หลังจากที่หลินมั่วมีสติกลับมา เขาก็รีบประสานมือทันทีและกันมันไว้ตรงหน้า

ช่วงวินาทีที่ปะทะกัน

หลินมั่วรู้สึกว่ามือทั้งสองข้างชาไปหมด

พลังอันน่าสะพรึงกลัวนั้นทำให้เขาถึงกับตัวกระเด็นออกไป!

เพียงแต่ว่าในเวลานี้ เขามีหน้ากากที่ดุร้ายอยู่บนใบหน้า

“ไอหนุ่ม อย่าหลอกตนเองเลย”

“แค่ใส่หน้ากาก คิดว่าพวกเราจำแกไม่ได้เหรอ”

เห็นได้ชัดเลย

การที่สามารถโจมตีโดนหลินมั่วได้ มันเพิ่มความมั่นใจให้เป้าหนูอย่างมาก

เวลาพูดก็ดูมั่นใจขึ้นมาก

หลินมั่วไม่สนใจเขา

เขาแค่ยกมือขึ้นแล้วกระดิกนิ้ว

“มา!”

ภายใต้หน้ากาก สามารถมองเห็นดวงตาที่ดูถูกเหยียดหยามของหลินมั่วได้อย่างชัดเจน

ถันหลันและเป้าหนูที่อยู่ข้างหลังนั้นได้สบตาเข้าด้วยกัน และทั้งสองคนก็พยักหน้าเบาๆ

ได้เมื่อหามาถึงที่แล้ว

งั้นก็จะต้องแก้แค้นให้กับน้องเจ็ดแล้ว

ยังไงวันนี้พวกเขาก็จะไม่ปล่อยหมอนมั่วไปเด็ดขาด

ณ ที่เดิม

พวกแก๊งเหยี่ยวทองเห็นว่าพวกเขาไม่สนใจพวกพี่น้องของตนเองเลย

ก็รู้สึกโกรธเกิดขึ้นมาทันที

แก๊งเหยี่ยวทองไม่ใช่ที่ที่สามารถเข้าออกได้ตามใจชอบนะ

“ยิงเลย!”

เพิ่งจะพูดจบ

กระสุนมากมายนับไม่ถ้วนก็หลั่งไหลออกมา