หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3885

ณ สถานที่เกิดเหตุ

หลินมั่วเตรียมท่าต่อสู้พร้อม

ตระกูลไป๋ วิชาซั่นโสว!

หมัดที่ใหญ่เท่ากับหม้อนั้นเข้าใกล้หน้ามาเรื่อยๆ

หลินมั่วบิดตัวและเผชิญหน้าโดยการเอาแขนเหวี่ยงเข้าไปปะทะ

หมัดทั้งสองปะทะกัน

เสียงกระแทกกันจองหมัดราวกับฟ้าร้องในเขตพื้นที่แห้งแล้ง

พื้นดินเองก็ลมพัดแรงราวกับพายุ ฝุ่นละอองก็กระจายไปทุกทิศทุกทาง

ทุกที่ที่ผ่านนั้นไม่ว่าจะเป็นต้นไม้หรืออาคารต่างก็ล้มลงทันทีราวกับเต้าหู้

วินาทีต่อมา

ร่างหนึ่งก็ได้บินออกไป

หลินมั่วเท้าแตะพื้นและไถลไปไกลเกือบร้อยเมตรจึงจะทรงตัวอยู่

แรงของชายแข็งแกร่งคนนี้มันช่างน่ากลัวจริงๆ

แต่เมื่อเห็นเป้าหนูดูมีสีหน้าตกใจและแอบถูแขนของเขา

หลินมั่วก็ยิ้มเล็กน้อย

หลังจากโดนพลังลับของวิชาซั่นโสวแล้ว อีกฝ่ายก็คงจะรู้สึกไม่ไหวเหมือนกัน

ในขณะที่หลินมั่วกำลังคิดนั้น

ภายใต้ฝุ่นละออง มีร่างหนึ่งมาสู้รบอีกครั้ง

แม้ว่าถันหลันจะเหลือแขนเพียงข้างเดียว แต่ความเร็วของเขาก็ไม่ได้ช้าเลยแม้แต่น้อย

ศิลปะการต่อสู้ ฝ่ามือปราบวิญญาณ!

แขนที่ส่องแสงสีเงินนั้นพุ่งตรงจะตบไปที่หัวของหลินมั่ว

หลินมั่วกำลังจะหลบ แต่สติของเขาก็สั่นไหว ร่างกายเองก็แข็งทื่อไป 0.1 วินาที

แม้ว่าเวลาจะสั้นมาก

แต่สำหรับยอดฝีมือมันก็เพียงพอมากแล้ว

เมื่อหลินมั่วได้สติกลับมา การโจมตีของถันหลันก็อยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้ว

แม้ว่าจะพยายามหลบหลีกแล้วก็ตาม

แต่แรงโจมตีนี้ก็กระทบมาที่ไหล่ของเขา

พรวด!

ทันใดนั้น หลินมั่วก็รู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดในปากและจมูก จากนั้นก็กระอักเลือดออกมา

เป้าหนูถือโอกาสจากช่องว่างนี้และเริ่มการโจมตีอีกครั้ง

อากาศสั่นสะเทือน

ร่างของเขานั้นหายไป

เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็มาอยู่ข้างหลังหลินมั่วแล้ว

“ฉันอยากจะรู้จริงๆ ว่าแกจะตายไหม”

เขาไม่มีทักษะศิลปะการต่อสู้ใดๆ และก็ไม่มีพลังทางจิต

หลังจากที่เป้าหนูส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ เขาอาศัยความแข็งแกร่งของร่างกาย จากนั้นเหวี่ยงหมัดและกระแทกเข้าที่หลังขอหลินมั่วอย่างแรง

บาดเจ็บซ้ำซ้อน

หน้ากากของหลินมั่วเริ่มจะมีเลือดแดงไหลซึมออกมา

ทั้งสองคนต่างไม่หยุดยั้ง

หลังจากที่หลินมั่วกระเด็นตัวออกเพราะแรงโจมตีของเป้าหนู

ถันหลันก็ดูสถานการณ์และเสริมการโจมตีทันที

เหวี่ยงหมัด

ลมหมัดเป็นเหมือนเงาที่ตกลงมาตรง ๆ หากโดนหมัดนี้ตายคาที่แน่นอน

หากถูกหมัดนี้ทำร้ายเข้า จะต้องเสียชีวิตทันทีแน่นอน

บึ้ม!

เสียงกระแทกที่ดังราวกับฟ้าผ่านั้นพุ่งขึ้นสูง

พื้นดินที่หนาแน่นเกิดเป็นหลุมลึกกว่าสองเมตรทันที

แต่ใบหน้าของเป้าหนูกลับดูไม่มีความสุขเลย

หลินมั่วที่อยู่ตรงหน้านั้นหายตัวไป!

“ระวัง!”

ในขณะที่เขาสับสนมึนงง อยู่ๆ ถันหลันก็ตะโกนออกมา

ทันใดนั้น เป้าหนูรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของพลังจิตที่อยู่ด้านหลัง

เขาไม่ทันจะได้สงสัย เมื่อหันหลังไปก็ปล่อยหมัดใหญ่

แต่ในครั้งนี้ เพียงแค่เดียวก็สามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้

“โจมตีพอหรือยัง”

เป้าหนูมองไปที่หน้ากากดุร้ายนั่น เขามีสีหน้าที่เหลือเชื่ออย่างมาก

ภายใต้การโจมตีอย่างต่อเนื่องของตนเองและพี่สาม

ทำไมหมอนี่ถึงดูไม่เป็นอะไรเลย

และที่น่ากลัวที่สุดคือหมัดของเขากลับถูกกันไว้อย่างง่ายดาย

“ไอหนุ่ม อย่ามาเล่นตุกติกนะ”

เป้าหนูตะโกนเสียงดังและเตรียมที่จะถอนหมัดกลับมา

แต่วินาทีต่อมา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก...