หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3900

"ปกป้องคุณชาย!"

ด้วยการปรากฏตัวของหม่าปังเต๋อ ผู้คุ้มกันก็ตะโกนเสียงดังและรีบวิ่งไปขว้างหน้าเพอร์รี่อย่างรวดเร็ว

"ไม่ต้องตกใจ!"

เพอร์รี่ไล่ผู้คุ้มกันและพูดด้วยสีหน้าสงบ

ฉากแบบนี้เขาเจอมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

ไม่มีครั้งไหนที่ไม่เคารพนอบน้อม!

"หัวหน้าหม่า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!"

หลังจากเพอร์รี่ทักทายก็เชิดคางขึ้นทันที

หม่าปังเต๋อได้ยินแค่ว่ามีคนก่อเรื่องในย่านใจกลางเมือง

ตนจึงรีบพาลูกน้องมาด้วย

หลังจากเห็นเพอร์รี่ ดวงตาของเขาก็ประหลาดใจเล็กน้อย

"คุณชายสาม คุณมาได้ยังไง"

เพอร์รี่สูดลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

"ทำไม เขตสามของพวกคุณผมมาไม่ได้เหรอ"

หม่าปังเต๋อหัวเราะ "ได้ๆๆ คุณชายสามมาได้ ผมดีใจอย่างยิ่ง"

แม้ว่าการเดินระหว่างเขตต้องใช้บัตรผ่าน

แต่นั่นเป็นเพียงสําหรับคนธรรมดา

รอยยิ้มของหม่าปังเต๋อ เพอร์รี่ไม่สนใจ

"หัวหน้าหม่า คนเขตสามของพวกคุณเก่งกาจมากนะ!"

"แม้แต่คนของผมยังกล้าฆ่า!"

พอหม่าปังเต๋อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็มืดมนลง

คนที่แตะต้องตระกูลลอว์เรนซ์ นี่ไม่ใช่การหาเรื่องซวยมาให้แก๊งดาบเหรอ

"คุณชายสาม คุณวางใจได้ เรื่องนี้ผมต้องให้คําอธิบายแก่คุณแน่นอน!"

ขณะที่หม่าปังเต๋อกำลังจะพูดจาโผงผาง

ทันใดนั้นผู้ช่วยของเขาก็ไอขึ้นมาท่ามกลางผู้คน

"แตะต้องคนของคุณ ก็เหมือนตบหน้าผม!"

"เรื่องนี้ปล่อยให้พวกเราแก๊งดาบจัดการก็พอ"

พูดจบหม่าปังเต๋อก็ยกดาบใหญ่ขึ้น ท่าทางนั้นดูเหมือนฟันคนออกเป็นชิ้นๆ

"แค่กๆ!"

"แค่กๆๆ!"

อาการไอหนักของผู้ช่วย ในที่สุดก็ดึงดูดความสนใจของหม่าปังเต๋อได้

เขาขมวดคิ้วและด่าออกมา

“ไอ้บ้า ไม่เห็นเหรอว่าฉันคุยกับคุณชายสามอยู่"

"จะไอก็ไปไอที่อื่น!"

ผู้ช่วยอยากพูด แต่ตอนนี้เสียงของเขาแหบแห้งไปหมดแล้ว

แม้ว่าหม่าปังเต๋อจะเผชิญหน้ากับคุณชายสามอย่างเพอร์รี่ แต่ก็ไม่โค้งคํานับเช่นนี้

ชายหนุ่มคนนี้มีสถานะอย่างไรกันแน่

ขณะที่หม่าปังเต๋อกําลังจะลุกขึ้น หลินมั่วก็พูดขึ้นมาทันที

"ในเมื่อเอวตั้งตรงไม่ได้ งั้นก็ก้มตัวต่อไปเถอะ!"

หม่าปังเต๋อเบิกตาโพล่งด้วยใบหน้าขาวซีด

แม้ว่าน้ำเสียงของหลินมั่วจะสงบ

แต่ตั้งแต่ทั้งสองฝ่ายรู้จักกันจนถึงตอนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่หลินมั่วเอ่ยลงโทษตน

"คุณ!"

หลินมั่วยกมือขึ้นและชี้ที่นักดาบคนหนึ่ง

"ไปบอกผู้นำคนอื่น”

"บอกว่าคุณชายสามของเขตสอง เพอร์รี่มาถึงแล้ว รีบให้พวกเขามาพบ"

ได้ยินแบบนี้ หม่าปังเต๋อจึงตอบโต้

หลินมั่วไม่ได้โกรธเพราะเรื่องตัดหัวนั่น

ทั้งหมดเป็นเพราะการประจบประแจงอย่างไม่รู้สึกอายของตนต่อคนภายนอก

เมื่อคิดว่าพวกผู้มีอำนาจที่รอคอยจะมา

หม่าปังเต๋อก็รู้สึกว่าเหงื่อเย็นๆ ไหลลงมา

เรื่องใหญ่แล้ว!