หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3930

ออกจากโรงพยาบาล

หลินมั่วมีสีหน้าเต็มไปด้วยความพอใจ

“ตัวแทนผู้บริหารเหล่านี้รู้สถานการณ์ดี!”

กุหลาบดำที่อยู่ข้างๆได้ยินเช่นนี้ ก็กลอกตามองบน

ไม่รู้สถานการณ์ได้อย่างไร

ปลดปล่อยอานุภาพของปรมาจารย์อย่างเต็มที่ใส่กลุ่มผู้ป่วย

และยังมีเจตนาอาฆาตที่รุนเเรง

ถ้าไม่ใช่เพราะทุกคนมีพลังฝีมืออยู่กับตัว เเค่การกระทำแบบนี้

ก็ตายไปนานเเล้ว!

เพียงเเต่หลินมั่วยังไม่ตระหนักถึงสิ่งนี้อย่างเห็นได้ชัด

ยังคงจมอยู่ในความสุข

“กุหลาบ พวกเรากลับกันเถอะ!”

“งานเเต่งงานของไห่หลางหวังใกล้จะเริ่มเเล้ว!”

พูดจบเขาก็โอบเอวของกุหลาบดำอีกครั้ง ก้าวเท้ากระโดดขึ้น ทั้งสองก็พุ่งขึ้นกลางอากาศ

ถูกหลินมั่วโอบขณะเดินทางอีกครั้ง

กุหลาบดำไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเหมือนครั้งก่อน

แม้ว่าลมจะพัดแรงอยู่ข้างหู

เธอก็ยังคงได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นอย่างหนักแน่นและมีพลังของหลินมั่วอย่างชัดเจน

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา กุหลาบดำก็รู้สึกเหมือนฝันไป

มาถึงที่เกิดเหตุอย่างงๆ ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นฆาตกร

ส่วนผู้ชายตัวเล็กๆข้างๆคนนี้ไม่ได้พูดอะไร

เพียงเเต่ใช้ทักษะทางการเเพทย์ที่เหนือธรรมชาติ ก็ทำให้ผู้บริหารของเขตห้าตกตะลึง

ขณะเดียวกันก็พ้นจากข้อสงสัยในฐานะฆาตกร

เพียงเเค่ไม่กี่คำ ตัวเเทนผู้บริหารจากสิบเขตก็สงบลง

เเน่นอนว่าในนั้นก็เป็นเพราะ ความเเข็งเเกร่งของเขาเองด้วย

เเต่นี่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบใดๆ ดูเหมือนว่าในโลกนี้จะไม่มีอะไรที่ผู้ชายคนนี้ทำไม่ได้

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้จู่ๆก็รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย

เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลานั้น กุหลาบดำก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

ในขณะนั้นหลินมั่วก็สังเกตุเห็นความผิดปกติพอดี จึงก้มลงมองเธอ

ขณะที่สายตาสบกัน

กุหลาบดำรู้สึกเพียงว่าดวงตาที่ลึกซึ้งคู่นั้นมีเสน่ห์เป็นพิเศษ ราวกับซ่อนดวงดาวเเละทะเลไว้

“เป็นอะไรไป”

หลินมั่วเห็นเธอหน้าเเดงจึงถามด้วยความสงสัย

กุหลาบดำเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ก็มีสติกลับมาทันที

“ว้าย!”

หลังจากอุทานออกมา เธอก็รีบก้มหน้าลงอย่างลนลาน

ตลอดทางไม่มีใครพูดอะไร

หลังจากกลับมาถึงเขตสามอีกครั้ง เสียงตะโกนดังก็ทำให้กุหลาบดำตื่น

“เห้ย นังหญิงแพศยา หน้าไม่อาย กล้าดียังไงมาฉวยโอกาสปรมาจารย์หลินของพวกเรา!”

หลังจากสลัดความง่วงงุน กุหลาบดำก็ลืมตาขึ้น

ไม่คิดว่าระหว่างทางที่เเนบกับหน้าอกของหลินมั่วจะเผลอหลับไป

เดิมทีเธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

เเต่เมื่อได้ยินเสียงด่าทอของหม่าปังเต๋อ อารมณ์ฉุนเฉียวของเธอก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที

“ไปไกลๆเลย ไอ้เเก่!”

“เรื่องของข้า ไม่เกี่ยวอะไรกับแก!”

พูดจบอีกฝ่ายก็ชูดาบขึ้น อีกฝ่ายก็ถือปืนคู่ เผชิญหน้ากันโดยตรง

หลินมั่วคุ้นเคยกับเรื่องทั้งหมดนี้เเล้ว

“ปล่อยให้พวกเขาทะเลาะไปเถอะ!”

อธิบดีชิวที่กำลังจะเข้าไปห้ามเมื่อได้ยินดังนั้นก็หยุดฝีเท้า เเล้วหันไปถาม

“คุณหลิน เรื่องเป็นไปด้วยดีไหมครับ”

“ก็โอเคนะ!”

หลังจากหลินมั่วถอนหายใจยาว เเล้วก็พาอธิบดีชิวไปที่ห้องหนังสือ

ปล่อยให้ชายหญิงคู่หนึ่งทะเลาะกันอยู่ที่เดิม!