หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3960

“ทวนเก้าคลื่น!”

เสียงตะโกนดังกึกก้อง เว่ยจิ่วพุ่งทวนยาวในมือแทงตรงออกไป เงาทวนสามสายตามติดมาอย่างรวดเร็ว

โครม!

กำแพงเบื้องหน้าพังทลายเป็นผุยผง แต่พลังของทวนยังไม่หยุดเพียงเท่านั้น เสียงดังสนั่นตามมา ไม้ใหญ่ขนาดสองคนโอบที่อยู่ไม่ไกลก็หักโค่นลงทันที

นี่มัน…

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึง

ถึงจะเป็นหัวหน้ากลุ่มในเขตสามเหมือนกัน

แต่ทุกคนรู้ดีว่าพลังของเว่ยจิ่วเป็นเช่นไร

ทวนเมื่อครู่มีพลังมากกว่าการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของเว่ยจิ่วก่อนหน้านี้ถึงห้าหรือหกเท่า

คนที่รู้สึกได้ชัดเจนที่สุดคือผู้อำนวยการชิว

ในฐานะนักสู้ที่ยืนอยู่บนขอบของขั้นปรมาจารย์

เขามีความเข้าใจในวิชาการต่อสู้อย่างลึกซึ้ง เพียงแค่การแทงทวนครั้งเดียว หากเผลอไผลไป ก็อาจสิ้นชีวิตได้ทันที

ตอนนี้จึงเข้าใจแล้วว่าทำไมหม่าปังเต๋อถึงสามารถสังหารผู้ที่อยู่ขั้นครึ่งปรมาจารย์ได้

เพราะมีหลินมั่ว ผู้เป็นคลังแห่งวิชาการต่อสู้อยู่เบื้องหลังนั่นเอง

แตกต่างจากหัวหน้ากลุ่มคนอื่น ๆ

ผู้อำนวยการชิวกลับสูดหายใจลึก ๆ เพื่อสงบจิตใจ

เว่ยจิ่วได้รับวิชานี้เพราะความพยายามของตนเอง จึงไม่จำเป็นต้องรีบร้อน

เพียงทำหน้าที่ให้ดีที่สุด หลินมั่วย่อมมอบรางวัลตอบแทนอย่างแน่นอน

เมื่อคิดได้ดังนี้ ผู้อำนวยการชิวก็นั่งอย่างมั่นคง ยกถ้วยชาขึ้นจิบเบา ๆ

ส่วนเว่ยจิ่ว หลังจากใช้ทวนอันทรงพลังนี้

รู้สึกราวกับพลังในร่างกายถูกสูบออกจนหมดสิ้น

ร่างกายอ่อนแรงจนแทบยืนไม่อยู่ หากไม่พิงทวนไว้ ก็คงล้มลงไปแล้ว

“นี่เป็นอาการปกติ”

หลินมั่วกล่าวด้วยน้ำเสียงใจเย็น

“ระดับพลังและความแข็งแกร่งของร่างกายยังไม่ถึงขั้น การใช้ทวนที่ทรงพลังขนาดนี้จึงเกิดผลข้างเคียง”

คำพูดนี้เป็นการเตือนให้เว่ยจิ่วหันมาฝึกฝนร่างกายให้แข็งแกร่งขึ้น เว่ยจิ่วเข้าใจดีจึงรีบขอบคุณ

ไม่ว่าจะเป็นตำรับยาที่มอบให้แก๊งจั๋วชิง

หรือวิชาทวนที่มอบให้กับตัวเอง

ทั้งสองสิ่งล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า โดยเฉพาะทวนเก้าคลื่น ที่เป็นวิชาต่อสู้ที่สามารถใช้ได้ตลอดชีวิต

จะมีเวลาไปคิดเรื่องอื่นได้อย่างไร

และนี่ก็คือแผนของหลินมั่ว

เว่ยจิ่วเปรียบเสมือนกระดูกม้าราคาพันตำลึงที่ตั้งใจโชว์ให้ทุกคนเห็น

อยากให้กลุ่มของตัวเองเติบโต? อยากให้พลังของตัวเองแข็งแกร่งขึ้น?

ก็ต้องแสดงความสามารถให้คู่ควรกับรางวัล!

หลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย

เรื่องการจัดงานศพของทหารที่เสียชีวิต หลินมั่วมอบหมายให้หวังจั่งซิ่งเป็นผู้รับผิดชอบ

หลังสงครามครั้งใหญ่ อาจมีการปะทะเล็กน้อย แต่กองกำลังทั้งสองฝ่ายต้องพักฟื้นและจัดพิธีศพ ซึ่งอย่างน้อยต้องใช้เวลาสามถึงห้าวัน

“อู่เหิ่น ดูออกหรือเปล่า?”

ระหว่างทางกลับ หลินมั่วถามขึ้นกะทันหัน

หญิงสาวข้างกายอย่างหลินอู่เหิ่นที่กำลังจับมือเขาอยู่ ก็เงยหน้าขึ้นอย่างสงสัย

เธอส่ายหัวเบา ๆ ด้วยความไม่เข้าใจ

ถึงแม้จะมีพรสวรรค์ในวิถีแห่งการต่อสู้อย่างหาตัวจับยาก

แต่เพราะแทบไม่ได้ติดต่อกับใครเลย จึงไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนเลยแม้แต่น้อย