หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3964

เดิมทีกลุ่มคนที่เร่งรีบมาถึงต่างยืนนิ่งด้วยความงุนงง

มีเพียงคอนเนอร์ตรงหน้าเขาที่ยังมีสีหน้าโกรธแค้นเล่าถึงการกระทำรุนแรงของหลินมั่ว

“ท่านหัวหน้าสำนักทุกท่าน!”

“ไอ้หมอนี่ จงใจคิดร้ายกับคุณกุหลาบดำ”

หลังพูดจบ เขาเหลือบมองหลินมั่วอย่างภูมิใจ

ตบหน้าฉัน แตะต้องหญิงในดวงใจของฉัน และบอกว่าเป็นเพื่อนของหญิงในดวงใจฉันอย่างนั้นเหรอ

วันนี้ฉันจะคอยดูว่าแกจะรอดไหม!

เมื่อนึกถึงภาพที่หลินมั่วถูกหัวหน้าสำนักลงโทษ สายตาของคอนเนอร์ถึงกับเผยแววตาตื่นเต้นโดยไม่รู้ตัว

ทว่าเมื่อคำพูดของคอนเนอร์จบลงเป็นเวลานาน

หัวหน้าสำนักเหล่านั้นยังคงยืนนิ่งไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

ยืนเหมือนคนเสียสติ

หรือโมโหจนบ้า?

คอนเนอร์คิดในใจ พลางเดินเข้าไป

“ไอ้หนุ่ม คิดไม่ถึงใช่ไหม!”

“ฉันบอกแล้วว่าแกตายแน่!”

“ตอนนี้ถ้าคุกเข่ายอมรับผิด ฉันสามารถช่วยแกพูดต่อหน้าเหล่าหัวหน้าสำนักได้”

เมื่อมีเหล่าหัวหน้าสำนักอยู่เบื้องหลัง เขายิ่งเผยท่าทีหยิ่งยโสออกมา

สายตาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม เผยให้เห็นอย่างไม่ต้องสงสัย

ท่าทีหยิ่งผยอง ดูเหมือนว่าจัดการหลินมั่วได้

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นจ้องด้วยสายตาเย็นชา

"คุณ โวยวายพอหรือยัง?"

ห๊ะ?

คอนเนอร์อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่สีหน้าจะมืดมนลงทันที

ไอ้เลวนี้กล้าจ้องหน้าฉันงั้นเหรอ

"ไอ้หนุ่ม แกไม่ดูเลยเหรอว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไง"

"เมื่อกี้แกตบฉันยังไง ฉันก็จะตบคืนแบบนั้น!"

เพียะ!

ยังไม่ทันที่คอนเนอร์จะยกแขนขึ้น เสียงตบก็ดังขึ้นในห้อง

ร่างของคอนเนอร์ลอยไปในอากาศอีกครั้ง

เมื่อร่วงลงสู่พื้น เขาก็รู้สึกเวียนหัวราวกับโลกเปลี่ยนแปลง

คอนเนอร์ยกมือขึ้นกุมแก้มยากที่จะเชื่อ

"ท่านหัวหน้าสำนัก! ท่านเห็นใช่ไหม!"

"ท่านอธิบดี ท่านเห็นไหม"

คอนเนอร์มองเห็นเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงตรงหน้า ในที่สุดก็เข้าใจ?

วินาทีถัดมาสีหน้าเขาก็เปลี่ยนสี

คุณหลิน?

นี่ไม่ใช่บุคคลลึกลับที่ได้ยินเรื่องเล่าสืบต่อกันมาเหรอ?

หัวหน้าสำนักคนใหม่ในเขตสามที่รวบรวมอำนาจจากเหล่าสำนักทั้งเก้าในเวลาแค่หนึ่งสัปดาห์

เมื่อเห็นท่าทางเคารพจากอธิบดีชิวที่อยู่ตรงหน้า

คอนเนอร์ก็หน้าซีดอย่างรวดเร็ว

ด้วยความตื่นตระหนก เขาจึงคุกเข่าลงแล้วนำหัวจรดพื้นอ้อนวอนทันที

"คุณหลิน คุณหลิน ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วครับ!"

"ผู้ใหญ่ไม่ถือสาผู้น้อย ให้อภัยผมเถอะ!"

หลินมั่วไม่ได้สนใจเขา เพียงแค่พูดออกมาด้วยเสียงเย็นชา

"คนคนนี้เสียงดังเกินไปแล้ว!"

พอพูดจบ หม่าปังเต๋อก็ต่อสู้ทันที คว้าคอเสื้อของคอนเนอร์ด้วยมือเดียว

เพียะ เพียะ!

เสียงตบสองครั้ง จนคอนเนอร์หมดสติ

หม่าปังเต๋อไม่พูดอะไร โยนคอนเนอร์ออกจากห้องทันที และโยนไปบนทางเดินอย่างแรง