หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3965

หลังจากจัดการกับคอนเนอร์เสร็จ

หลินมั่วก็กวาดสายตามองทุกคน

“พวกคุณว่างกันมากเหรอ?”

ทั้งที่ตอนนี้แนวหน้ายังอยู่ในช่วงตึงเครียดของการเผชิญหน้ากัน

แต่คนกลุ่มนี้กลับวิ่งออกมากันหมด

เสียใจตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว

หากพวกเขารู้ว่าคนในโรงพยาบาลคือหลินมั่ว ให้ตายก็ไม่มีทางมา

“คุณหลิน พวกเราแค่ได้ยินว่า มีคนคิดทำพฤติกรรมไม่ดีกับกุหลาบดำ”

อธิบดีชิวรีบอธิบาย

“พวกเราเลยรีบมาด้วยความร้อนใจ”

หม่าปังเต๋อกล่าวเสริมทันที

“ใช่ครับ คุณหลิน กุหลาบดำเองก็มีคุณงามความดีในสงครามครั้งนี้ พวกเราเลยเป็นห่วงมาก จึงรีบพากันมา”

จนกระทั่งถึงตอนนี้ สีหน้าของหลินมั่วถึงค่อยดูดีขึ้นเล็กน้อย

การที่พวกเขาห่วงใยเพื่อนร่วมทีม ซึ่งยอมรับได้

“แนวหน้ายังตึงเครียด พวกคุณรีบกลับไปเถอะ ทางด้านกุหลาบดำมีแค่ผมก็พอแล้ว”

ในบรรดาทุกคน เขาถือว่าเป็นคนที่ว่างที่สุดแล้ว

สงครามหากไม่ถึงคราวจำเป็นจริงๆ เขาจะไม่ลงมือ

เหล่าหัวหน้าสำนักเมื่อได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกโล่งใจไม่น้อย

“คุณหลิน งั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ”

ตอนนี้ทุกคนต่างอยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

“อืม ไปได้! แต่ผู้อาวุโสหม่าอยู่ต่อ”

ห๊ะ?

ในใจหม่าปังเต๋อรู้สึกไม่สู้ดี

เห็นได้ชัดว่าการพูดไปด่าไปของตนก่อนหน้านี้ ถูกหลินมั่วจำไว้แล้ว

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หม่าปังเต๋อรีบเผยรอยยิ้มซื่อๆ ออกมา

“เหอะๆ!”

“คุณหลิน ด้านแก๊งดาบผมยังต้องไปสอนพวกเด็กน้อยไม่เอาไหนให้ฝึกวิชาดาบกุยไห่ครับ”

“ถ้าไม่มีเรื่องด่วน งั้นค่อยคุยครั้งหน้าดีไหมครับ?”

ตอนนี้เขาคิดแต่เพียงว่าจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

น่าเสียดายที่หลินมั่วอ่านความคิดของเขาออก

“ไม่เป็นไร เรื่องฝึกฝน เราไม่ได้ขาดเวลาขนาดนั้น”

“เรามาคุยกันก่อนดีกว่า เรื่องที่คุณบอกว่าจะจัดการผมให้ตายเมื่อกี้”

หม่าปังเต๋อเห็นรอยยิ้มที่มุ่งร้ายของหลินมั่ว ใจก็รู้สึกท่าไม่ดีนัก

แย่แล้ว!

ไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขารีบหันหลังกลับทันที

แต่พอเขากำลังจะก้าวพ้นประตูออกไปสำเร็จ

อยู่ดีๆ ก็มีแรงดูดมหาศาลที่ดึงตัวเขากลับมา

แรงดึงดูดอันน่าสะพรึงกลัว แม้แต่เขาที่อยู่ในขั้นครึ่งก้าวปรมาจารย์ ยังไม่มีพลังต่อต้านแม้แต่น้อย

“หนึ่งในเจ็ดสิบสองศิลปะฝีมือยอดเยี่ยมของวัดหนานหยุน มือจับมังกรนกกระเรียน คุณอยากเรียนไหม?”

หลินมั่วยิ้มตอบ

หม่าปังเต๋อจะปฏิเสธได้ยังไง รีบพยักหน้ารัวๆ ราวกับลูกไก่จิกข้าวสาร

ขณะเดียวกันในใจเขายังแอบภูมิใจไม่น้อย

พูดแค่ไม่กี่คำก็เปลี่ยนเรื่องได้แล้ว รอดตัวไปอีกครั้ง

ฉันนี่มันฉลาดจริงๆ

ขณะที่เขากำลังปลื้มอกปลื้มใจอยู่

จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บปวดเบ้าตารุนแรง

“ฝันไปเถอะ!”

ทันใดนั้นหมัดที่เหมือนเม็ดฝนก็ซัดตรงมาที่ใบหน้าของหม่าปังเต๋อ

“คุณหลิน คุณหลิน มีอะไรก็คุยกันดีๆ!”

หม่าปังเต๋อร้องคร่ำครวญ นึกถึงประสบการณ์“หัวหมู”ก่อนหน้าเขาจึงรีบขอร้อง

“คุณหลิน ผมผิดไปแล้ว อย่าต่อยผมเลย มีอะไรก็คุยกันดีๆ อย่าต่อยเลย”

หลังจากที่เขาขอร้องเสียงดัง หมัดของหลินมั่วก็ยิ่งหนักขึ้น

หลินอู่เหิ่นที่อยู่ข้างๆ เห็นอาจารย์ของตนกำลังลงมืออย่างหนัก

เธอก็รีบกระโดดลงจากโซฟา

เมื่อเข้าไปใกล้ ใช้เท้าก็ถีบหม่าปังเต๋ออย่างแรง