หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3968

แนวหน้าของเขตสาม

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดอกไม้ไฟที่พุ่งสูงสู่ฟ้า

สมาชิกจากกลุ่มอำนาจต่างๆ ล้วนสวมแถบผ้าขาวบนศีรษะ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด

ภายในกองเพลิงที่ลุกไหม้ คือร่างของนักรบผู้กล้าหาญที่สละชีวิต

“พี่น้องทุกคน ขอให้เดินทางอย่างสงบนะ!”

หวังจั่งซิ่งตะโกนเสียงดัง พลางโปรยเงินกระดาษสีเหลืองในมือ

ด้านหลัง ผู้นำกลุ่มอำนาจหลายคนยกแก้วเหล้าแล้วเทลงสู่พื้น

สายเหล้าค่อยๆ หยดลงบนแผ่นดิน

ในช่วงเวลานี้ ทุกคนต่างเต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้าสลด

พิธีศพอันยิ่งใหญ่ตรงหน้ามิใช่จุดสิ้นสุด

แต่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

ในอนาคตอันใกล้ พวกเขายังต้องเผชิญกับการต่อสู้อันดุเดือดและโหดร้ายยิ่งกว่าเดิม

ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าผู้ที่ล้มลงต่อไปจะไม่ใช่ตนเอง

แต่เพื่อไขว่คว้าอนาคตในฝัน พวกเขาไม่สามารถและไม่ยอมถอยหลังได้

พิธีส่งศพอันเรียบง่ายค่อยๆ จบลง

การเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งใหม่เริ่มขึ้นทันที

ภายในศูนย์บัญชาการหลัก ผู้นำกลุ่มอำนาจต่างๆ มารวมตัวกันครบถ้วน

เมื่อหลินมั่วมาถึงพร้อมกับศิษย์ของเขา หลินอู่เหิ่น

หวังจั่งซิ่งก็เดินมายังแผนที่ยุทธศาสตร์

พร้อมเริ่มการวางแผนรอบใหม่

“ตามข้อมูลที่สายลับส่งมา ตำแหน่งนี้คือลานเก็บอาวุธของตระกูลลอว์เรนซ์”

อาวุธปืนของฝ่ายศัตรูคืออันตรายใหญ่หลวงที่สุดที่จำกัดพวกเขาในเขตสาม

หากไม่สามารถกำจัดภัยคุกคามนี้ได้ โอกาสที่จะล้มล้างตระกูลลอว์เรนซ์ก็จะยิ่งเลือนราง

ด้วยปืนไรเฟิลจำนวนมหาศาล ประกอบกับอาวุธหนักและอาวุธปืนขนาดกลาง

แม้กลุ่มอำนาจทั้งหมดในเขตสามจะรวมพลังกัน ก็ยังไม่อาจต้านทานได้

“พวกท่านมีความคิดเห็นในการกำจัดสถานที่นี้ให้สิ้นซากไหม”

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวขึ้น บรรยากาศในห้องก็เงียบงัน

มิใช่ว่าผู้นำกลุ่มอำนาจทั้งหลายขี้ขลาด

แต่ศัตรูย่อมทราบดีถึงความสำคัญของคลังอาวุธ

ทรัพยากรที่สามารถชี้ชะตาผลแพ้ชนะในสนามรบได้เช่นนี้ ย่อมถูกปกป้องอย่างแน่นหนา

การจะโจมตีสถานที่เช่นนี้จึงดูเหมือนเป็นความฝันลมๆ แล้งๆ

ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา

ไม่มีใครกล้าเอ่ยปาก

“งั้นให้พวกเราลองได้ไหม”

คิดได้ดังนั้น หวังจั่งซิ่งก็แสดงสีหน้าปลื้มปิติ

“ปีศาจเฒ่า หากเราขุดอุโมงค์ใต้ดินจากจุดนี้”

หวังจั่งซิ่งชี้ไปที่จุดหนึ่งบนแผนที่

“ไปยังตำแหน่งนี้ จะใช้เวลานานแค่ไหน”

เมื่อคำถามนี้ถูกเอ่ยขึ้น สายตาของผู้นำกลุ่มอื่นๆ ก็จับจ้องไปยังปีเฒ่าทันที

เขาเคาะไปที่กล่องยาในมือ ก่อนเก็บมันไว้ข้างเอว

เดินมายังแผนที่แล้วใช้มือวัดระยะ

“หนึ่งสัปดาห์!”

แม้เวลาจะดูยาวนาน แต่เมื่อเปรียบเทียบกับระยะทางแล้วถือว่าสั้นมาก

ขุดอุโมงค์ใต้ดินระยะทาง 60 กิโลเมตรภายในเจ็ดวัน

ความเร็วนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง

นี่แหละ ความสามารถของพวกปล้นสุสาน!

“ท่านปีศาจเฒ่า ไม่คิดเลยว่าสวนสุสานขาวจะมีความสามารถขนาดนี้”

“ดูเหมือนครั้งนี้ความดีความชอบคงตกเป็นของพวกท่านแน่ๆ!”

แม้จะได้รับคำชมมากมาย แต่ปีศาจเฒ่าก็เพียงตอบกลับอย่างสุภาพ

ก่อนกลับไปนั่งที่เดิม