หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 397

ฮั่วเทียนเฉิงไม่ใช่คนเดียวที่ล้มลง แม้แต่หลี่เยวี่ยนและคนอื่นๆ คนรอบตัวก็ล้มลงเช่นกัน

ฮั่วเทียนเฉิงรู้สึกว่าร่างกายของเขาชาไปหมด ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรง

เขามองหลินมั่วด้วยความตกใจ “นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “ฮั่วเทียนเฉิง เสียดายที่นายมาจากครอบครัวหมอ”

“นายไม่รู้หรือไงว่ายิ่งทักษะวิชาแพทย์ดีมากเท่าไร ฝีมือการวางยาพิษก็ยิ่งดีมากเท่านั้น”

“ในเมื่อฉันกล้ามาหานายถึงที่นี่ คิดว่าฉันจะไม่เตรียมการอะไรเลยเหรอ”

“ฉันได้กระจายยาไร้สีไร้กลิ่นไว้ที่นี่ตอนเข้ามาแล้ว”

“ยาตัวนี้แทรกซึมไปทั่วทั้งโกดัง นายซึมซับเข้าไปในร่างกายเยอะแล้ว”

ฮั่วเทียนเฉิงโต้กลับ “นายก็อยู่ในนี้ด้วยเหมือนกัน ทำไมนายถึงไม่เป็นอะไรเลย”

“ฉันกินยาแก้พิษล่วงหน้ามาแล้ว” หลินมั่วตอบ

ทันใดนั้นฮั่วเทียนเฉิงจึงเข้าใจในทันที เขาอดไม่ได้ที่จะคำราม “หลินมั่ว นาย... นายมันน่ารังเกียจ”

หลินมั่วยิ้มเล็กน้อย “น่ารังเกียจ?”

“ฮั่วเทียนเฉิง นายจับคนแก่ ผู้หญิงอ่อนแอมาข่มขู่คนอื่น กล้าดียังไงมาด่าคนอื่นว่าน่ารังเกียจ”

ใบหน้าของฮั่วเทียนเฉิงเปลี่ยนเป็นสีแดง เขากัดฟันและพูดว่า “แล้วจะทำไม”

“ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร ครั้งนี้ฉันแพ้ ฉันยอมรับ”

“แต่เรื่องระหว่างเราไม่จบแน่”

“หลินมั่ว แม้ว่าฉันจะไม่ใช่ทายาทตระกูลฮั่ว แต่ฉันก็ยังเป็นสมาชิกของตระกูลฮั่ว”

“ถ้ามีโอกาส...ฉันจะเป็นคู่ต่อสู้กับนายอีกแน่”

“ฉันจะฆ่านายและสมาชิกในครอบครัวของนายด้วยมือของฉันเอง”

หลินมั่วชำเลืองมองเขาและพูดเบาๆ ว่า “ฮั่วเทียนเฉิง รอให้นายรอดชีวิตกลับมาก่อนเถอะค่อยว่ากัน”

ฮั่วเทียนเฉิงผงะไปชั่วขณะ จากนั้นก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “หลินมั่ว นายกำลังข่มขู่ใคร”

“ฉันมาจากตระกูลฮั่ว ใครจะกล้าทำอะไรฉัน”

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่มีใครกล้าฆ่าฉันหรอก”

หลินมั่วยิ้มและไม่พูดอะไรต่อ ในขณะนี้กลุ่มพุ่งเข้ามาผลักฮั่วเทียนเฉิงลงกับพื้น