หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3976

ณ พื้นที่เขตสอง

หลินมั่วคิดไม่ถึงว่าที่การตนมาที่ปราสาทลอว์เรนซ์ครั้งที่สองนั้นจะมาในฐานะของแขก

เพียงแต่

ผ่านการสู้รบของหลินอู่เหิ่น

ปราสาทไม่มีชีวิตชีวาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป มีเพียงคนรับใช้เพียงไม่กี่คน มันก็ดูอ้างว้างอย่างมาก

และสิ่งที่หลินมั่วสนใจมากที่สุดคือความแข็งแกร่งของคนรับใช้กลุ่มนี้

หากไม่คำนึงถึงศิลปะการต่อสู้ คนรับใช้ที่อยู่ตรงหน้านั้นดูเหมือนเป็นคนรับใช้ธรรมดาทั่วไป

แต่ความเป็นจริงแล้วฝีมือพวกเขานั้นไม่น้อยไปกว่าเว่ยจิ่วเลย

“ท่านรองผู้นำ นี่คุณถือว่าเป็นการยึดครองพื้นที่หรือเปล่า!”

หลินมั่วถามอย่างเอือมระอา

มีความแข็งแกร่งระดับนี้แล้ว เขายังเต็มใจที่จะทำงานเป็นคนรับใช้

นอกจากคนขององค์กรเจ็ดบาปแล้ว หลินมั่วคิดไม่ออกจริงๆ ว่าตัวตนของคนรับใช้เหล่านี้คือใครกัน

เมื่อจีตู๋ถ้าได้ยินแบบนี้ เขาก็แค่ยิ้มนิ่งๆ

“ผู้คนคิดว่านี่เป็นบ้านผีสิง คนของลอว์เรนซ์ไม่มีใครกล้าใช้มัน”

“แทนที่จะปล่อยให้มันร้างแบบนี้ สู้ให้ฉันยืมเป็นที่พักผ่อนดีกว่า”

“มา เชิญนั่ง!”

เมื่อทั้งสองคนนั่งลง

สาวรับใช้ที่เฝ้าดูอยู่นานก็รีบเดินเข้ามาทันที

“คุณหลิน เชิญดื่มชาค่ะ!”

หลังจากที่สาวรับใช้วางชาไว้บนโต๊ะแล้ว สายตาอันโลภของเธอก็ได้มองไปที่ใบหน้าของหลินมั่ว

ราวกับว่ากำลังมองดูคนรักของตนเอง

ที่สำคัญไม่ใช่เพียงสาวรับใช้คนเดียว

คนรับใช้ที่อยู่รอบๆ นั้นต่างมองมาทางนี้อยู่บ่อยครั้ง

“ว้าว นี่เหรอคือไอดอลหลินมั่ว เขาหล่อมาก!”

“แถมยังดูอ่อนเยาว์มาก!”

“ถ้าฉันมีสามีที่อ่อนเยาว์และมีอนาคตดีขนาดนี้ ให้ฉันอายุสั้นลงห้าสิบปีฉันก็ยอม!”

เสียงสนทนากระซิบกันระหว่างสาวๆ นั้นลอยเข้าหูของหลินมั่วเรื่อยๆ

มันทำให้เขารู้สึกอึดอัดไม่น้อย

“แค่กๆ!”

หลินมั่วไอเบาๆ จากนั้นก็มองดูจีตู๋ถ้าด้วยสายตาที่แปลกๆ

“ท่านรองผู้นำ คนองค์กรเจ็ดบาปของคุณมีความกระตือรือร้นขนาดนี้เลยเหรอ”

ความกระตือรือร้นเป็นคำที่ดูดี

นี่มันเป็นการทะลึ่งโรคจิตชัดๆ

จีตู๋ถ้าไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ แถมยังชื่นชมอีกว่า

“ท่านรองผู้นำ คุณลืมไปแล้วเหรอว่าฉันฆ่าพี่น้องของคุณไปสองคนนะ!”

“ถ้าฉันเข้าร่วมองค์กรเจ็ดบาปของคุณ เกรงว่าจะถูกสับจนตัวแหลกตั้งแต่มี่เพิ่งเข้าไปสินะ!”

สำหรับการหยั่งเชิงของหลินมั่ว

จีตู๋ถ้าส่ายหัวโดยที่ไม่เปลี่ยนสีหน้า

“ดูหญิงสาวองค์กรเจ็ดบาปของเราพวกนี้สิ!”

“พวกเธออยากจะกลืนกินคุณแล้ว พวกเธอจะทำใจทำร้ายคุณได้ยังไง!”

“อีกอย่างนี้ฉันเอาตัวฉันเป็นประกันได้ เพียงแค่คุณเข้าร่วมองค์กรเจ็ดบาปของฉัน”

“ความคับข้องใจต่างๆ ที่ผ่านมาของพวกเรานั้นสามารถปล่อยผ่านไปได้เลย คุณหลินคิดพิจารณาหน่อยไหม”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา

ดวงตาของเหล่าหญิงสาวที่อยู่รอบๆ นั้นก็เปล่งประกายออกมาทันที

สายตาของพวกเธอนั้นเต็มไปด้วยความหวัง

มันเป็นความรู้สึกจริงล้วนๆ

แต่หลินมั่วกลับไม่เชื่อจีตู๋ถ้า

“ท่านรองผู้นำ เรื่องการเข้าร่วมพวกเราค่อยคุยกันทีหลังแล้วกัน!”

“ตอนนี้มาคุยเรื่องธุระจริงๆ กันดีกว่า!”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากจะเสียเวลากับเรื่องนี้

อีกอย่าง จุดประสงค์จริงๆ ของอีกฝ่ายก็ไม่ได้อยากจะเชิญชวนเขาจริงๆ!