หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3975

อาศัยการคุ้มกันของหลินมั่ว

เว่ยจิ่วพาลูกน้องค่อยๆ แอบมาอยู่ในบริเวณจุดโจมตีลับของคู่ต่อสู้

การที่พวกเขาไม่ได้ออกมือ เป็นเพราะว่าพวกเขานั้นตะลึง

วิธีในการให้จุดโจมตีลับเผยออกมาของหลินมั่วนั้นทำให้พวกเขาประหลาดใจอย่างมาก

เป็นถึงปรมาจารย์ผู้สง่างาม แต่กลับทำเหมือนพวกนักเลงไม่มีผิด!

นี่น่ะเหรอ

จนกระทั่งเสียงตะคอกของหลินมั่วดังขึ้น

เว่ยจิ่วถึงได้มีสติกลับมา

“พี่น้องทั้งหลาย ลุย!”

เมื่อมีคำสั่งออกมา คนของกองกำลังจั๋วชิงที่ฟุบราบอยู่บนพื้นก็กระโดดตัวขึ้นไป

นอกระยะห่างสิบเมตร พวกเขาไม่อาจจะรับมือกับอาวุธปืนได้

แต่ภายในระยะสิบเมตร ก็เป็นเวลาที่หอกยาวของพวกเขาจะได้ทำงานแล้ว

“แย่แล้ว ศัตรูโจมตี ศัตรูมาโจมตี!”

ไมรอนสังเกตเห็นว่าสถานการณ์มันไม่ดี จึงรีบเตือนลูกน้องของเขาเสียงดังทันที

แต่ในขณะที่เขากำลังจะเหนี่ยวไกปืน หอกยาวที่เยือกเย็นก็ได้มาอยู่ตรงหน้าแล้ว

ความเร็วนั้นราวกับสายฟ้าฟาด

เขาไม่มีเวลาที่จะหลบหลีกเลย

พรวด!

หอกนั้นแทงเข้าไปที่หัวของไมรอนโดยที่ไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆ

คนที่ลงมือนั้นไม่ใช่ใคร เป็นเว่ยจิ่วนั่นเอง

เมื่อเห็นว่าหอกยาวแทงโดนเป้าหมายแล้ว สายตาของเขานั้นก็เผยความดีใจออกมา

“ฉันจับตามองแกมานานแล้ว!”

เป็นคุณงามความดีของฉันเอง!

หลังจากที่คนของกองกำลังจั๋วชิงเข้าใกล้แล้ว พวกเขาก็หลบหลีกกันไปมา

อาศัยการคุ้มกันของต้นไม้ใหญ่ พวกเขาราวกับเป็นหมาป่าผู้หิวโหยที่ได้เข้าไปในคอกแกะ

ไม่ถึงห้านาที!

บนพื้นก็เต็มไปด้วยศพของฝ่ายศัตรู

“ถุย!”

เว่ยจิ่วถ่มน้ำลายแล้วรู้สึกสะใจอย่างมาก

เพราะจุดโจมตีลับเหล่านี้ ทำให้เขาเสียลูกน้องไปหลายคนเลย

ตอนนี้ก็ถือว่าได้แก้แค้นแล้ว

“ขอบคุณคุณหลินนะครับ ถ้าไม่มีความช่วยเหลือจากคุณ พวกเราไม่รู้…”

ในตอนที่เขากำลังจะพูดประจบสอพลอ

อยู่ๆ หลินมั่วก็ยกมือขึ้นแล้วขัดเขา สีหน้าของเขาเองก็ดูจริงจังเล็กน้อย

“หุบปาก!”

ในตอนที่เขารู้สึกว่าจะเอาชีวิตไม่รอดแล้ว

อยู่ๆ ก็มีมือมาวางไว้บนไหล่ของเขา

“ตื่นขึ้นมา!”

เสียงที่สุขุมดังขึ้น จากนั้นภาพที่น่าสะพรึงกลัวที่อยู่รอบๆ ตัวก็ได้หายไป

“คุณหลิน...”

เว่ยจิ่วคิดจะพูดอะไร แต่หลินมั่วก็ส่ายหัวให้เขา

“แกพาคนกลับไปก่อนเถอะ!”

“เขาไม่ใช่คนที่แกสามารถจะยุ่งด้วยได้!”

เมื่อได้ยินแบบนี้ เว่ยจิ่วก็พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

แค่มองสายตาเดียว ก็เกือบจะคร่าชีวิตเขาได้แล้ว

คนยอดฝีมือระดับนี้ไม่ใช่คนที่เขาจะยุ่งด้วยได้จริงๆ

“คุณหลิน คุณระวังด้วยนะครับ”

หลังจากที่เว่ยจิ่วจากไปแล้ว หลินมั่วก็เลิกคิ้วแล้วถามว่า

“การที่ท่านรองผู้นำมาที่นี่ คงจะไม่ได้มาขู่ลูกน้องของฉันหรอกใช่ไหม”

ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้ลงมือตอนที่เจอหน้ากันทันที

แน่นอนว่าไม่ได้มาหาเรื่อง!

จีตู๋ถ้ายิ้มนิ่งๆ “ไม่ใช่อยู่แล้ว แต่มีเรื่องบางอย่างที่ฉันอยากจะคุยกับคุณหน่อย...”