หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3992

เกี่ยวกับฝ่ามือเยือกแข็งของเขา

เฮิร์ทมั่นใจอย่างยิ่งในความสามารถของตัวเอง!

แม้แต่คนธรรมดาที่แค่โดนสัมผัสเล็กน้อย ก็จะถูกแช่แข็งกลายเป็นศพทันที

แม้แต่บรมครูในระดับเดียวกัน ถ้าโดนการโจมตีนี้เข้าไป ถึงแม้จะไม่ตาย แต่ก็ต้องได้รับบาดเจ็บหนัก

แต่!

อย่างไรก็ตาม ท่านอธิบดีชิวกลับเหมือนคนที่ไม่เป็นอะไรเลย

เมื่อทั้งสองต่อสู้กันอีกครั้ง

เฮิร์ทจึงพบว่า ไม่ใช่ว่าฝ่ามือเยือกแข็งของเขาไม่มีประสิทธิภาพแล้ว

แต่เป็นเพราะท่านอธิบดีชิวกำลังฝืนทน

มือทั้งสองข้างของท่านอธิบดีชิวถูกแช่แข็งจนหมดความสามารถไปแล้ว

หากปล่อยไว้นานๆ คงต้องเสียการใช้มือไปตลอด

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เฮิร์ทก็เริ่มแสดงท่าทางเยาะเย้ย

“ไม่คิดเลยว่าโดนฝ่ามือเยือกแข็งของฉันแล้ว ยังสามารถยืนหยัดได้อย่างนี้”

เพียงแค่คำพูดนี้ดังขึ้น

เฮิร์ทก็ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาป้องกันข้างตัว

พลั่ก!

ทันใดนั้น อธิบดีชิวก็เตะขาไปที่เขา

มุมปากของเฮิร์ทยิ้มขึ้น

มันช่างโง่เง่าเสียจริง!

เขาลอยตัวกลางอากาศ นั่นไม่ใช่การทำให้ตัวเองกลายเป็นเป้าให้เฮิร์ทยิงตรงๆหรอ!

ก่อนที่ท่านอธิบดีชิวจะเก็บเท้า

เฮิร์ทก็ใช้มือข้างหนึ่งตบไปที่หน้าอกของอธิบดีชิว

เมื่อเฮิร์ทคิดว่าตัวเองชนะแล้ว

แต่แล้วมือของเขากลับไม่ได้สัมผัสสิ่งใดเลย

แทนที่จะเป็นการโจมตีที่แรงจนทำให้เกิดความรู้สึกสะท้อนกลับ

กลับกลายเป็นว่าเขาผ่านเข้าไปในร่างของอธิบดีชิวได้อย่างไม่มีอุปสรรค

เฮิร์ทตกใจจนหน้าเปลี่ยนสีทันที

นี่มันภาพมายา!

เมื่อเขาตระหนักถึงสิ่งนี้ เขาก็รีบชักปลายเท้ากลับ คิดจะหลบหนีจากตำแหน่งเดิม

ทว่าในตอนนั้น เขากลับเห็นท่านอธิบดีชิวก้มตัวมาอยู่ที่ใต้ตัวเขา

แม้ว่ามือของท่านอธิบดีชิวจะหมดสภาพแล้ว

แต่เขายังมีศีรษะเหล็กที่แข็งแกร่ง

เมื่อมาใกล้ตัว เขาก็ใช้เท้าเหยียบพื้นแล้วดีดตัวขึ้น

เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้น

กองกำลังวู่ซือก็ไม่ได้แสดงท่าทางถอยหลังเลย

“ถ้ามันใช้พลังได้มากขึ้นก็ยังดีกว่า”

“คุณหลินครับ เรารู้ว่าคุณไม่สามารถเข้าไปช่วยได้ เพราะฝ่ายตรงข้ามก็มีปรจารย์ แต่เราเองสามารถทำได้”

“เพียงแค่ช่วยท่านอธิบดีชิวให้รอดชีวิต ถึงตายก็คุ้ม”

รองหัวหน้ากองกำลังวู่ซือกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นปรมาจาร์ยที่น่ากลัว แต่เขาก็พร้อมที่จะพาผู้ใต้บังคับบัญชาต่อสู้จนถึงที่สุด

หลินมั่วไม่คิดว่า พวกเขาจะมีความจงรักภักดีขนาดนี้

“พอแล้ว อยากตายก็รอไปก่อน!”

“ตอนนี้ให้หม่าปังเต๋อจัดการไปเถอะ!”

เขารู้สึกถึงการตื่นตัวของหม่าปังเต๋อที่กำลังจะตื่นขึ้นในไม่ช้า

บนสนามรบ

เฮิร์ทที่กำลังลูบจมูกที่โดนตี ก็รู้สึกเจ็บปวดจนไม่สามารถหยุดน้ำตาไหลออกมา

หลังจากที่เขาพยายามลุกขึ้นด้วยความมึนงง ก็หันไปมองหลินมั่วด้วยสายตาเยาะเย้ย

“ถึงขนาดนี้แล้ว ยังมีอารมณ์มาตอแหลอีกนะ”

เขายิ้มด้วยท่าทางเหยียดหยามแล้วก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

มือของเขาเปล่งพลังเย็นออกมา ถึงแม้จะไม่ชัดแต่ก็ยังพอเห็น เกล็ดน้ำแข็งที่นับไม่ถ้วน กำลังตกลงมาอย่างช้าๆ