หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4009

กุหลาบดำเองก็ไม่ได้โง่

หลังจากฟังจบ ก็เข้าใจความหมายของหลินมั่วทันที

"คุณหลิน นี่ตั้งใจจะให้ฉันออกไป เพื่อระงับความไม่พอใจของหม่าปังเต๋อเหรอ"

หลินมั่วเกาหัว และไม่เลือกที่จะปิดบัง แต่พูดอย่างตรงไปตรงมา

"คงใช่แหละ!"

"ความแค้นที่พี่หม่าสูญเสียภรรยาไป ผมเองก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะบอกให้เขาปล่อยวาง"

"แบบนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่ผมคิดได้ในตอนนี้"

หลังจากหยุดไปหลายวินาที เขาก็เอ่ยเสริม

"แน่นอนว่ามันต้องคำนึงถึงแก๊งสวนดอกไม้ดำของพวกคุณด้วย ผมกลัวว่าพี่หม่าจะขาดสติ"

"แล้วจะเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของพวกคุณ!"

ก่อนหน้านี้หม่าปังเต๋อเพียงใช้คําพูดเจาะจงเท่านั้น

หลินมั่วกลัวว่าเขาจะขาดสติ และทำอะไรบุ่มบ่าม

หลังจากกุหลาบดำฟังจบแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย

"มีคุณหลินคอยห่วงใย แค่นี้ก็พอแล้ว"

เธอพูดพลางเปลี่ยนเรื่องหันมาถามว่า

"เพียงแต่ว่า ถ้าย้ายพวกเราออกจากเขตสาม แล้วสนามรบจะทำอย่างไร?"

"ไม่มีการบังคับควบคุมแรงกระสุนของแก๊งสวนดอกไม้ดำ หรือจะให้คนของเราเอาร่างไปถม?"

ทั้งเขตสาม นอกจากแก๊งสวนดอกไม้ดำแล้ว สำนักอื่นๆ ล้วนใช้อาวุธเย็น หรือหมัดเป็นการโจมตี

ถ้าสงครามปะทุขึ้น นอกจากเอาชีวิตบุกไปโจมตีแล้ว

กุหลาบดำก็คิดวิธีอื่นไม่ออกจริงๆ

ทันทีที่คําพูดนี้ออกมา หลังจากหลินมั่วเงียบไปครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาก็เริ่มจริงจังขึ้น

"กองกําลังอาวุธปืนของลอว์เรนซ์ ผมจะฆ่ามันด้วยมือของผมเอง"

กุหลาบดำได้ยินเช่นนั้นก็ตกตะลึงอยู่ที่เดิม

"คุณหลินทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย?"

หัวหน้าสำนักของเขตสามล้วนรู้ดีว่า

หลินมั่วมีข้อตกลงกับปรมาจารย์ทางฝั่งลอว์เรนซ์

ทั้งสองฝ่ายไม่สามารถลงมือกับลูกน้องของกันและกันได้

หากหลินมั่วทำลายข้อตกลงนี้ อีกฝ่ายก็จะโจมตีอย่างดุเดือดแน่นอน

ถึงตอนนั้น หลินมั่วก็จะตกอยู่ในอันตรายด้วย

คิดถึงตรงนี้ กุหลาบดำก็เปลี่ยนเป็นโกรธทันที

"หม่าปังเต๋อคนนี้มีอะไรดี ถึงโชคดีเช่นนี้?"

"อาจเป็นเพราะโชคชะตา หรืออาจเป็นเพราะผมเป็นหนี้เขามั้ง!"

ชีวิตของทั้งสองก็คล้ายกันมาก

ชายหนุ่มคนหนึ่งสูญเสียภรรยา และลูกชายในวัยกลางคน

เด็กน้อยคนหนึ่งก็สูญเสียพ่อแม่ไปอย่างเจ็บปวด และถูกผลักดันให้เป็นผู้นําอย่างแข็งแกร่ง

ยังไม่ทันรู้เรื่องก็ต้องประคับประคองสำนักใหญ่โตที่ไม่มั่นคงเอาเสียเลย

น่าสงสารทั้งคู่

ล้วนแต่หัวเดียวกระเทียมลีบอยู่บนโลก

ทั้งสองคนหลังจากพูดคุยเสร็จ

หลินมั่วก็เดินไปรอบๆ ห้องใต้หลังคา

เพียงแต่ว่านอกจากเฟอร์นิเจอร์ที่เรียบง่ายแล้ว ก็ยังไม่พบอะไรเลย

ส่วนห้องสุดท้ายน่าจะเป็นห้องส่วนตัวของเพ่ยหลาน

หลินมั่วไม่ได้เข้าไป

กุหลาบดำที่อยู่ข้างหลังก็ตามมาอย่างเงียบๆ

หลังจากรู้ว่าถึงทางออกหลังบ้าน จู่ๆ เธอก็เอ่ยปากพูด

"ให้หม่าปังเต๋อมารับคุณป้ากลับไปเถอะ!"

หลินมั่วที่อยู่ข้างหน้าหยุดชะงัก ไม่ได้หันหลังกลับ

"ขอบคุณ..."