หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4010

สำหรับความแค้นระหว่างพี่หม่ากับกุหลาบดำ

หลินมั่วเองก็ปวดหัวมากเช่นกัน

ตอนนี้เป็นวิธีจัดการที่ดีที่สุดที่เขาพยายามทำทุกวิธีการที่จะแก้ไขปัญหา

ขณะกำลังครุ่นคิด กุหลาบดำก็ได้เดินไปที่ทางออกของสวนแล้ว

"คุณหลิน คุณไม่ต้องกังวลหรอก"

"หนทางในการรวมเกาะนรกยังอีกยาวไกล ถ้าฉันตายในสนามรบล่ะ"

เธอพูดพลางหันหน้ามายิ้มแย้มแจ่มใส

เพียงแต่ในรอยยิ้ม มีร่องรอยของความเศร้าสลด

หลายปีมานี้ เป็นเธอที่แบกรับแก๊งสวนดอกไม้ดำคนเดียวมาตลอด

เธอเหนื่อยล้ามาตั้งนานแล้ว

ประกอบกับเพิ่งรู้จักอารมณ์รัก เพิ่งเริ่มต้นก็ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง

บางทีเธออาจจะเหนื่อยแล้ว

เมื่อหลินมั่วตอบสนองกลับมา กุหลาบดำก็จากไปแล้ว

หลินมั่วยืนอยู่ที่เดิมได้แต่อ้าปาก อยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

ในที่สุดก็ทำได้แค่วางแขนที่ยกขึ้นกลางอากาศลง

"เป็นหญิงสาวที่บื้อจริงๆ!"

เขาพึมพำกับตัวเอง หลินมั่วหันไปมองห้องใต้หลังคาเก่าๆ ข้างหลัง และถอนหายใจเล็กน้อย

...

เมื่อกลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง

หม่าปังเต๋อก็กําลังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยด้วยใบหน้าแดงก่ำ และมีกลิ่นเหล้าหึ่งออกมา

ส่วนอธิบดีชิวที่ควรจะพักรักษาตัว ตอนนี้กลับนั่งเงียบๆ บนโซฟาและหลับตาฝึกฝนอยู่

เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวของประตู เขาก็ลืมตาอย่างช้าๆ

"คุณหลิน!"

"ไอ้หมอนี่ดื่มเหล้าเหรอ?"

หลินมั่วหันหน้าชี้ไปยังหม่าปังเต๋อบนเตียงผู้ป่วย

"อืม ดื่มไปเยอะเลย!"

อธิบดีชิวตอบด้วยสีหน้ารังเกียจ

"เมาแล้วยังกอดขาผม ร้องไห้อยู่ครึ่งวันถึงจะหลับไป"

สูญเสียภรรยาตอนวัยหนุ่ม สูญเสียลูกชายตอนวัยกลางคน

ความเจ็บปวดนี้คงมีเพียงหม่าปังเต๋อ เจ้าตัวเท่านั้นที่เข้าใจที่สุด

ท่าทางหยอกล้อในวันปกติ เป็นเพียงการปกปิดความเศร้าโศกเท่านั้น

เมื่อพูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของหลินมั่วก็เปลี่ยนไป

"หลังจากที่ผมทำลายลอว์เรนซ์แล้ว ผมจะพาหลานเตี๋ยอีหนีออกจากเกาะนรกทันที"

"เมื่อถึงเวลานั้น ไม่ว่าจะเป็นองค์กรเจ็ดบาป หรือปรมาจารย์ที่ซ่อนตัวอยู่ในที่มืด ก็จะถูกผมดึงความสนใจไป"

"แผนการรวมเกาะนรกในภายหลังนั้น ก็ขึ้นอยู่กับพวกคุณแล้ว"

หลังจากอธิบดีชิวฟังแผนการของหลินมั่วเสร็จ ก็ยืนอยู่ที่เดิมอย่างงงงวย

ทุกอย่างพูดขึ้นมาเหมือนง่าย

แต่ในขั้นตอนที่หลินมั่วลงมือทำลายลอว์เรนซ์ ปรมาจารย์จีตู๋ถ้าของฝ่ายตรงข้ามคงจะไม่นั่งเฉยๆ

และนี่เป็นเพียงขั้นตอนแรกเท่านั้น

หลังจากพาหลานเตี๋ยอีหนีไป หลินมั่วจะไม่ได้เผชิญหน้าแค่จีตู๋ถ้ากับคนอื่นๆ เท่านั้น

ยังมีเหล่าปรมาจารย์ที่แฝงตัวอยู่ในความมืด

เมื่อถึงเวลานั้น คงเป็นสถานการณ์ที่ผ่าอันตรายจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็ยังอยู่รอดได้

อธิบดีชิวต้องการห้ามปราม แต่เมื่อเห็นว่าหลินมั่วมีสีหน้ามั่นคง ในที่สุดเขาก็ได้แต่ถอนหายใจยาวๆ อย่างจนใจ

"เอาล่ะ พี่ชิว อย่ากังวลนักเลย"

"แม้ว่าผมจะต้องลงมือ แต่ยังมีเวลาอีกนาน"

"ก่อนหน้านั้น ผมต้องการให้คำแนะนําดีๆ สักหน่อย เกี่ยวกับการฝึกฝนของหัวหน้าสำนักเหล่านี้..."