หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4012

หลินมั่วกำลังหารือแผนสู้รบกับหวังจั่งซิ่ง

เมื่อคำนึงถึงปัจจัยที่ไม่แน่นอนอย่างหม่าปังเต๋อแล้ว

หลินมั่วก็ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแผนการต่อสู้ก่อนหน้านี้

ทันทีที่โยกย้ายแก๊งสวนดอกไม้ดำแล้ว เมื่อคำนึงถึงความเร่งด่วนของเวลา

อย่างมากเขาก็ได้แค่กำจัดทีมปืนกลส่วนใหญ่ของลอเร้นซ์เท่านั้น

การสู้รบที่เหลือยังต้องให้หวังจั่งซิ่งและคนอื่นๆ ปิดจบ

“ช่วงนี้ให้เรียกตัวหน่วยรบกองโจรกลับมาชั่วคราวก่อน”

หวังจั่งซิ่งไม่เข้าใจกับการจัดการแบบนี้ของหลินมั่วอย่างมาก

ปัจจุบันทีมกองโจรของกองกำลังอื่นๆ กำลังเบ่งบานและกดขี่ด้วยความสามารถของตน

แถมยังประสบความสำเร็จในการสู้รบไม่น้อย

ไม่มีความจำเป็นเลยที่จะต้องเรียกตัวหน่วยกองโจรพวกนั้นกลับมาในเวลานี้

“คุณหลิน หมายความว่าอย่างไร หรือว่าพวกเขาคิดจะริเริ่มบรมครูแล้วเหรอ”

หลินมั่วส่ายหัว

“เปล่า เพียงแต่สถานการณ์อาจมีการเปลี่ยนแปลงในวันสองวันนี้”

เหตุผลและรายละเอียดหลินมั่วไม่ได้พูดถึง

“ฉันจะแจ้งผลลัพธ์ให้ทราบโดยเร็ว ให้พี่น้องที่อยู่แนวหน้ากลับมาพักผ่อนสักสองสามวันเถอะ”

หวังจั่งซิ่งไม่เข้าใจอย่างมาก แต่ในเมื่อหลินมั่วออกคำสั่งแถมยังยืนหยัด

เขาเองก็ไม่ได้ถามต่อ “ฉันเข้าใจแล้ว!”

ในเมื่อตอนนี้เรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว หลินมั่วเองก็ไม่อยู่ได้อยู่ต่อ

“ช่วงนี้พวกคุณพักผ่อนเก็บแรงไว้นะ!”

“จากนี้มีการต่อสู้ที่ยากลำบากรออยู่!”

เมื่อพูดจบเขาก็ออกจากศูนย์ควบคุมการรบไป

ขณะที่หลินมั่วเดินไปได้ครึ่งทาง อยู่ๆ ก็มีร่างเงาที่ร้อนรนวิ่งมาทางเขา

“คุณ...คุณหลิน”

หม่าปังเต๋อมองหลินมั่วแล้วหอบหายใจแรง

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

แม้แต่ดาบใหญ่ที่ไม่เคยห่างตัวมาก่อนนั้น หม่าปังเต๋อก็ไม่ได้พกมาด้วย

“ที่คุณพูดกับเหล่าชิวเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “อะไรกัน”

เขาพูดกับเหล่าชิวไปหลายเรื่องมาก

“ก็ คือว่า เพ๋ยหราน เรื่องของเพ๋ยหราน”

ตอนนี้โลงศพของภรรยาของเขายังอยู่ เขาจะไม่ร้องไห้ด้วยความดีใจได้อย่างไร

“คุณหลิน ฉันจะไปรับภรรยาของฉันกลับมาเดี๋ยวนี้เลย!”

เมื่อเห็นท่าทางรีบร้อนของเขาแล้ว หลินมั่วจึงเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อเขาไว้

“กุหลาบดำเธอไม่รู้เรื่องความแค้นของคนรุ่นก่อน”

“เรื่องพวกนี้ฉันเป็นคนบอกเธอเอง!”

“และความคิดที่จะให้แกไปรับภรรยากลับมา ก็เป็นข้อเสมอของเธอ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ สีหน้าของหลินมั่วก็จริงจังขึ้นมา

“ฉันขอเตือนนะ เมื่อแกไปถึงที่แล้ว ทำตัวให้มันดีๆ หน่อย”

“ถ้าหากสร้างปัญหาให้ฉันอีก ฉันจะโยนแกลงทะเลเป็นอาหารปลาเลย”

หม่าปังเต๋อเช็ดน้ำตาแล้วยิ้มออกมา

“วางใจเถอะ!”

“ฉันรู้ว่าอะไรเหมาะไม่เหมาะ!”

หลังจากที่หลินมั่วปล่อยมือแล้ว เขาก็รีบวิ่งออกไปอย่างรอไม่ไหว

มองดูแผ่นหลังนั่นแล้ว หลินมั่วก็ถอนหายใจเบาๆ

หวังว่าผ่านเรื่องนี้แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างหลานสาวและลุงเขยจะดีขึ้นมาหน่อย