หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4040

สิบนาทีต่อมา

ในฝ่ายของสวนดอกไม้ดำ

จำนวนผู้ที่ยังยืนหยัดอยู่ได้นั้นเหลือน้อยกว่าพันคน

อย่างไรก็ตามจำนวนของศัตรูดูเหมือนจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย

ฝูงชนจำนวนมหาศาลที่ดาหน้าเข้ามา ทำให้รู้สึกสิ้นหวังอย่างยิ่ง

ส่วนกุหลาบดำที่ถูกกันให้อยู่อีกที่หนึ่ง ก็ล้มลงกับพื้นและอยู่ในสภาพปางตาย

เเขนขาหักทั้งสี่ข้าง

ส่วนล่างของเธอก็โดนฟอร์เรสต์โจมตีด้วยหมัดอย่างรุนเเรง

ตอนนี้เลือดที่เธอพ่นออกมาจากปากมีเศษชิ้นส่วนของอวัยวะภายในปะปนอยู่ด้วย

“นังร่าน ทำไมไม่เชื่อฟังฉัน”

“ทำไมถึงต้องดื้อรั้น!”

ฟอร์เรสต์ย่อตัวลงด้วยสีหน้าเยาะเย้ย หลังจากที่เขาทำร้ายกุหลาบดำเสร็จ อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ขณะที่พูดเขาก็ยื่นมือออกไป

ลูบไล้ใบหน้าที่สวยงามของกุหลาบดำที่เต็มไปด้วยรอยเลือดเบาๆ

อย่างไรก็ตามขณะที่ปลายนิ้วของเขาเเตะผิวของกุหลาบดำ ก็ได้ยินเสียงถ่มน้ำลาย

น้ำลายปนเลือดพ่นใส่หน้าเขา

ถึงแม้ว่าฟอร์เรสต์จะตอบสนองได้เร็วพอ และหลบไปได้ทันเวลา

เเต่บริเวณปกเสื้อของเขาก็ยังคงเปื้อนไปด้วยรอยเลือด

การกระทำดังกล่าวทำให้เขาโกรธจัด

ความตั้งใจที่จะล้อเล่นที่เหลืออยู่ก็หายไปจนหมด

“ไอ้เวร เธอหาที่ตาย ฉันจะให้เธอสมใจ”

หลังจากที่ฟอร์เรสต์คำราม เขาก็ยกเท้าขึ้นสูงและมุ่งไปที่คอของกุหลาบดำ

เมื่อเท้าเหยียบลงเมื่อไร นั่นก็คือวันตายของกุหลาบดำ

เมื่อคนของสวนดอกไม้ดำทุกคนเห็นดังนั้นก็ตกใจ

เเต่ตอนนี้สนามรบถูกเเบ่งเเยกออกไปอย่างสมบูรณ์เเล้ว

ต่อให้พวกเขาอยากจะช่วยเหลือ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

“คุณหนูใหญ่ ระวังนะคะ!”

หลังจากที่กุหลาบดำเงยหน้าขึ้น เธอก็เผยให้เห็นรอยยิ้มอันน่าเวทนาให้กับลูกน้องของเธอพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด

จากนั้นเธอก็ค่อยๆหลับตาทั้งคู่ลง

รอคอยความตายที่จะมาถึงอย่างเงียบๆ

เมื่อเห็นว่าคอของเธอกำลังจะถูกตัดขาด กุหลาบดำถึงกับได้ยินเสียงฝ่าเท้าแหวกอากาศ

ในช่วงเวลาที่อันตรายอย่างยิ่งนี้

แสงเย็นเยียบก็พุ่งเข้ามา

ฟอร์เรสต์รู้สึกหนาวในใจ และความรู้สึกอันตรายก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก เขาไม่กล้าลังเลแม้เเต่น้อย

เขารีบกระโดดถอยหลังออกจากที่เดิม

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าปฏิกิริยาจะรวดเร็ว ทว่าก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง

หัวหน้าทีมที่ยังคงอวดดีอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ก่อนหน้านี้ สีหน้าก็เเข็งทื่อไปทันที

ที่หว่างคิ้วของเขา ปรากฏรอยแผลเล็กๆเหมือนรูเข็มอย่างน่าตกใจ

เมื่อสายลมพัดผ่าน!

คนๆนั้นก็ล้มลงบนพื้นอย่างเเข็งทื่อ

“เเตะคนของฉัน ช่างหยิ่งผยองเสียจริง!”

พร้อมกับเสียงคำรามอย่างเย็นชาของหลินมั่ว

สถานะของเขาก็ถูกเปิดเผยออกมา

“คนของเขตสาม พี่น้องทุกคน จัดการมันเลย!”

ไม่รู้ว่าใครคำรามออกมา

ทหารยามรักษาการณ์ทุกคนหยิบปืนออกมาในทันที

คลิ๊กคลิ๊กคลิ๊ก!

ใส่กระสุน

เปลวไฟนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาในพริบตา

แต่!

ถึงแม้ความเร็วของกระสุนจะเร็ว เเต่ความเร็วของหลินมั่วเร็วกว่า

ทหารปืนกลุ่มนี้รู้สึกเพียงว่าภาพตรงหน้าพร่ามัว ร่างของหลินมั่วกับกุหลาบดำก็หายไปจากสายตา

มองจุดใดก็เห็นได้อย่างถี่ถ้วน!

เมื่อเห็นความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ ฟอร์เรสต์ก็มีความรู้สึกที่ไม่ดีเกิดขึ้น