หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4049

เนื้อเน่าถูกล้อมรอบไปด้วยหมอกสีดำสนิท

เมื่อเห็นสิ่งนี้ รอยยิ้มของเคร้กก็กลายเป็นโหดเหี้ยมอย่างมาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

“คิดจะใช้เคร้กเป็นหมากตัวหนึ่ง พวกคุณเคยคิดถึงผลลัพธ์หรือเปล่า…”

จีตู๋ถ้าอาจจะไม่เคยคิดว่า หุ่นเชิดที่เขาตั้งใจวางไว้

วันหนึ่งในอนาคตจะทรยศเขา

…

เขตสอง ปราสาทลอเร้นซ์

หลินมั่วมาที่นี่อีกครั้ง

เเต่ครั้งนี้ในฐานะเชลย

วินาทีแรกที่คนรับใช้เห็นหลินมั่ว ก็อุทานออกมาในทันที

“พระเจ้า ไอดอลหลินมั่วมาเเล้ว!”

พร้อมกับเสียงอุทาน ปราสาทที่เงียบสงบก็คึกคักขึ้นมาในทันที

เสียงฝีเท้าอันเร่งรีบดังไปทั่วบริเวณ

เมื่อหลินมั่วเดินเข้าไปในปราสาท สาวใช้ก็ยืนเรียงเป็นสองเเถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

“ยินดีต้อนรับคุณหลิน!”

เสียงดังอย่างกระทันหัน ทำให้หลินมั่วตกใจ

วินาทีต่อมา หัวหน้าเเม่บ้านก็รีบนำรองเท้าเเตะที่กระชับมาให้

“คุณหลิน ดิฉันมาช่วยคุณเปลี่ยนรองเท้าค่ะ!”

ขณะที่พูดเธอก็ยื่นมือออกไปทันที

หลินมั่วรีบถอยหลังไปสองสามก้าว เเล้วหันหน้าไปถามว่า

“พวกคุณองค์กรเจ็ดบาปเล่นอะไรกันเนี่ย”

เวลานี้จีตู๋ถ้าก็มีสีหน้าหงุดหงิด

“ผมว่าพวกคุณก็เกินไปหน่อยไหม”

“ผมเรียกพวกคุณมานานขนาดนี้ เเต่ไม่เคยได้รับสิทธิพิเศษแบบนี้เลย”

พวกสาวใช้หัวเราะคิกคัก “คุณหลินมั่วไม่ใช่เเขก”

“การต้อนรับเเขกอย่างอบอุ่นไม่ใช่สิ่งที่ควรทำหรือ”

ขณะที่พูดสายตาของคนหลายคนก็จ้องเขม็งไปที่หลินมั่ว

ท่าทางกระวนกระวายนั้น ราวกับหมาป่าเจอเเกะน้อย

คำพูดนี้ไม่มีอะไรผิด

จีตู๋ถ้าทำได้เพียงลูบหน้าผากอย่างจนใจ

“เอาล่ะเอาล่ะ เเยกย้ายไปให้หมดเถอะ!”

“พวกคุณเป็นอย่างนี้ต่อไป น้องหลินมั่วจะโดนพวกคุณทำจนตกใจกลัวเเล้ว!”

“ถ้าไม่สามารถจัดการอาการบาดเจ็บภายในให้คุณได้ ผมคงรู้สึกผิดจริงๆ”

หลินมั่วรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงข้ออ้างของอีกฝ่ายที่จะรั้งเขาไว้

แต่สถานการณ์มันบีบบังคับ เขาไม่มีทางเลือก

อาการบาดเจ็บภายในร่างกายสาหัส พลังของเขาลดลงไปมาก

ตอนนี้ต่อให้จะอยากหันหลังก็ไม่มีความสามารถ

อย่างจนใจ หลินมั่วได้เพียงถอนหายใจ

“งั้นขอรบกวนรองเจ้าสำนักเเล้ว!”

“สมควรอยู่เเล้ว!”

หลังจากจีตู๋ถ้าพูดอย่างสุภาพแล้ว เขาก็สั่งคนรับใช้

“พาคุณหลินมั่วไปพักผ่อน!”

“งั้นผมขอตัวไปเตรียมตัวก่อน เดี๋ยวค่อยมาจัดการอาการบาดเจ็บในร่างกายให้น้อง”

พูดจบจีตู๋ถ้าก็ลุกขึ้นยืนและออกจากห้องรับเเขกไปทันที

หลินมั่วมองไปที่แผ่นหลังของเขา คิ้วขมวดเล็กน้อย

จีตู๋ถ้าคนนี้ถึงแม้สีหน้าจะสงบ

เเต่ทุกการกระทำของเขากลับส่งสัญญาณถึงความรีบร้อนอย่างคลุมเครือ

เมื่อคิดถึงจุดนี้ หลินมั่วก็รู้สึกตัวขึ้นมาทันที มุมปากของเขาก็ยกขึ้น