หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 406

“อะไรนะ!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอุทานออกมาพร้อมกัน สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยความโมโหอย่างสุดขีด “เขามีสิทธิ์อะไร...

...นั่นเป็นเงินของครอบครัวเรา เขามีสิทธิ์อะไรจะโกยไปทั้งหมด...

...ไอ้สารเลวนี่ ใจกล้าไม่เบาเลยนะ!...

...คิดว่าพวกเราไม่มีวิธีอื่นแล้วหรือไง”

ฟังฮุ่ยก็ตะโกนขึ้นมา “ไม่ได้การแล้ว ฉันจะไปหาไอ้สารเลวนี่เดี๋ยวนี้เลย!...

...ฉันอยากจะเห็นนักว่าเขาจะรนหาที่จริงๆ ไหม!...

...สามปีมานี้ อาหารที่เขากิน เสื้อผ้าที่เขาใส่ ครอบครัวเราก็เป็นคนให้ทั้งนั้น...

...อ้อ ตอนนี้ปีกกล้าขาแข็งขึ้นมาแล้วก็เลยอยากถีบหัวส่งพวกเราอย่างนั้นหรือ ไม่มีทาง!”หวงเหลียงแอบยิ้มอยู่ในใจ ตอนนี้เขามองออกแล้วว่าสองคนนี้ไม่เคยเห็นหลินมั่วอยู่ในสายตาเลย

ไม่ว่าหลินมั่วจะประสบความสำเร็จขนาดไหน หลินมั่วก็ยังเป็นคนไร้ค่าในสายตาของพวกเขาอยู่ดี

สามปีที่ผ่านมานี้ สีหน้าที่พวกเขาใช้กับหลินมั่ว ไม่มีความสนใจในตัวหลินมั่วเลยสักนิด

และเพราะเรื่องของสวี่ปั้นซย่า ทำให้หลินไม่ได้ลดตัวมาทะเลาะกับเขา

ดังนั้น ถ้าเกิดว่าทำให้สองคนนี้โกรธเข้าละก็ ไม่ว่าเรื่องอะไรพวกเขาก็ทำได้ พวกเขาสามารถไปก่อเรื่องใหญ่โตให้กับหลินมั่วได้จริง

หวงเหลียงคิดในใจ เอาเลย ก่อเรื่องเลย พอก่อเรื่องจนสวี่ปั้นซย่าไม่รู้สึกอะไรกับหลินมั่วแล้วเลิกกัน ฉันจะได้มีโอกาสได้สวี่ปั้นซย่ามาสักที!

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเอะอะโวยวายจะไปหาหลินมั่วให้ได้ แต่ก็ถูกหวงเหลียงห้ามเอาไว้ก่อน

“พ่อครับ แม่ครับ พ่อกับแม่ไปหาเขาแบบนี้เขาคงจะไม่ยอมรับแน่ๆ...

...ผมว่าพวกเราไปสืบหาหลักฐานกันก่อนเถอะครับ...

...ถึงตอนนั้น ถึงเขาจะไม่อยากยอมรับก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว!”

หวงเหลียงพูดขึ้น

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยสงบลงและพยักหน้าลงช้าๆ

“เสี่ยวหวง นายพูดถูก...

...แต่ว่าเราจะหาหลักฐานมาจากไหนล่ะ”

ฟังฮุ่ยถาม