หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4071

จีตู๋ถ้ารู้สึกงุนงงเป็นอย่างมากกับการกระทำของเป้าซือ

แค่เพื่อช่วยคนแปลกหน้าคนหนึ่ง ถึงขั้นต้องสังเวยเลือดหัวใจของตัวเอง

บ้าไปแล้วหรือไง

เป้าซือเหลือบมองหลินมั่วแวบหนึ่ง ก่อนจะกลืนอาหารลงคอ

แล้วพยักหน้าอย่างจริงจัง

“ฉันรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร”

ทันทีที่เขาพูดจบ สองพี่น้องซิงหยุนถึงกับตกใจแทบช็อก

“ไอ้อ้วน นี่นายบ้าหรือกินอะไรผิดไป”

ทั้งสองกำลังจะพูดต่อ แต่หม่าปังเต๋อกลับยกมือขึ้นห้ามไว้

“ปล่อยให้เขาทำเถอะ”

จีตู๋ถ้าพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบ

“แต่…”

สองพี่น้องซิงหยุนยังคงไม่เข้าใจ ในขณะที่กำลังจะโต้แย้ง จู่ ๆ จีตู๋ถ้าก็เผยรอยยิ้มที่ดูพึงพอใจ

“พวกเธอรู้จักเป้าซือมานาน เคยเห็นเขาทำอะไรเองโดยไม่ต้องให้ใครสั่งหรือเปล่า”

เอ่อ…

เมื่อได้ยินคำนี้ สองพี่น้องซิงหยุนก็หยุดชะงักไปชั่วขณะ

ก็จริง

ตั้งแต่ที่พวกเธอรู้จักเป้าซือมา เขาดูเหมือนจะสนใจแต่เรื่องกินเท่านั้น

ถ้าไม่ใช่พวกเธอเป็นฝ่ายไปหาเขา หรือได้รับคำสั่งจากจีตู๋ถ้า เขาก็แทบไม่ทำอะไรเลย

แต่ตอนนี้ เขากลับเป็นฝ่ายอาสาออกมาเอง

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเธอเห็นเขาเป็นแบบนี้

หลินมั่วเองก็เต็มไปด้วยความสงสัย

“นายจะใช้เลือดหัวใจของตัวเองอย่างนั้นเหรอ” เขาถามอย่างเหลือเชื่อ

เป้าซือไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่พยักหน้าช้า ๆ

สีหน้าจริงจังจนไม่เหมือนกำลังล้อเล่นอยู่

ที่ผ่านมา พวกเขาแทบไม่มีปฏิสัมพันธ์กันเลย

มีเพียงแค่เมื่อไม่กี่วันก่อนที่เป้าซือยื่นอาหารให้เขาแล้วถามว่า จะกินไหม

พอคิดดูแล้ว หลินมั่วก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเป้าซือถึงยอมเสียสละขนาดนี้

เขาหันไปมองจีตู๋ถ้าอีกครั้ง แต่ฝ่ายนั้นกลับยิ้มอย่างสงบนิ่ง

หลินมั่วจึงเลือกที่จะถอยหลัง เปิดทางให้

เรื่องแบบนี้ ไม่มีเหตุผลอะไรที่อีกฝ่ายจะเอามาล้อเล่นแน่นอน

“ถอยไปให้ห่าง”

คำพูดนี้ เขาพูดกับหม่าปังเต๋อและกุหลาบดำ

หลังจากที่ทั้งสามคนถอยออกไป

ทันทีที่สิ่งนี้ปรากฏขึ้น

พลังรอบตัวของเป้าซือก็ดิ่งลงอย่างรวดเร็ว

จากที่ดูแข็งแกร่งมีชีวิตชีวา ตอนนี้ ร่างของเขาดูอ่อนแรงลงอย่างเห็นได้ชัด

สภาพของเขาก็ไม่ได้ดีไปกว่าหลินมั่วมากนัก

ในตอนนี้ หลินมั่วแทบกลั้นหายใจด้วยความตึงเครียด

จะช่วยหลินอู่เหิ่นได้หรือไม่ จะได้รับคำตอบในไม่ช้า

เมื่อเป้าซือควบคุมเลือดหัวใจของตัวเองให้เคลื่อนเข้าไปใกล้

ร่างของหลินอู่เหิ่นก็สั่นไหวเล็กน้อย

ยังไม่ทันที่เป้าซือจะขยับต่อ บาดแผลของหลินอู่เหิ่นก็มีแรงดึงดูดอย่างรุนแรง

เพียงพริบตาเดียว เลือดหัวใจก็ถูกดูดเข้าไป

หลินมั่วจับจ้องทุกการเปลี่ยนแปลงอย่างไม่กะพริบตา

หัวใจของหลินอู่เหิ่นดูดซับเลือดหัวใจของเป้าซืออ

บาดแผลที่เคยเหวอะหวะและน่ากลัว กำลังฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว

ตึก!

เสียงหัวใจเต้นดังขึ้นเบา ๆ ดวงตาของหลินมั่วแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง…

ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นแล้ว!