หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4092

เมื่อเทียบกับจิตใจที่คลั่งไคล้ของเฟิงอู่ซิ่ว ในเวลานี้หลินมั่วกลับขมวดคิ้ว

เเต่ว่าหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้เอ่ยปากไล่คนผู้นี้ไป

ท้ายที่สุดแล้ว พลังฝีมือยังไม่ฟื้นคืนมา การกระทำใดๆจึงต้องมีความยั้งคิดอยู่บ้าง

หลินมั่วเหลือบมองบัวขาวภพที่แปดในมือของเสวี่ยเหลียน

แล้วรีบเอ่ยปากพูดว่า “เริ่มกันเถอะ!”

เมื่อมีสิ่งนี้อยู่มือ ในใจของหลินมั่วก็วางใจไปมากโข

“อื่อ!” หลังจากเสวี่ยเหลียนตอบรับไปคำหนึ่ง ก็กระตุ้นบัวขาวในมือ

พลังปราณรอบข้างพลันควบแน่นกลายเป็นหมอก ค่อยๆลอยไปหาร่างของหลินอู๋เหิ่นอย่างต่อเนื่อง

จนกระทั่งพลังชีวิตรอบกายของอู๋เหิ่นมาถึงจุดสูงสุดแล้ว

หลินมั่วก็ลงมือ

การฝังเข็มในครั้งนี้ หลินมั่วไม่กล้าที่จะใช้เข็มเซวียนเจินอีก

ใช้มือหยิบเข็มเงินธรรมดาเล่มใหม่เอี่ยมจากห่อเข็มออกมา

จากนั้นก็แทงเข็มลงบนจุดเฉิงกวงเหนือศรีษะของอู๋เหิ่นอย่างระมัดระวัง

เมื่อจุดฝังเข็มนี้ถูกกระตุ้น

ร่างกายของหลินอู๋เหิ่น ไม่เพียงแต่จะไม่มีอาการดีขึ้นแม้แต่น้อย กลับกันพลังชีวิตกลับลดลงไปอย่างมาก

หืม?

เมื่อเห็นปรากฏการณ์นี้ เฟิงอู๋ซิ่วอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง

นี่…

หรือว่าเขาใช้ยาพิษหรือเปล่านะ

ตั้งแต่แรกเขาก็รู้สึกว่าน้ำยาที่หลินมั่วปรุงมีปัญหา

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นน้ำยาที่ไม่คุ้นเคยชนิดนี้มาก่อน

แต่ยาดีหรือยาพิษ เขาก็ยังพอแยกแยะออก

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับร่างกายของหลินอู๋เหิ่นในตอนนี้ ทำให้เฟิงอู๋ซิ่วแน่ใจในสิ่งที่ตนเองคิดไว้ตั้งแต่แรกมากยิ่งขึ้น

หลินมั่วปรุงยาผิดแล้ว!

“หรือว่าจะเตือนเขาสักหน่อยดี” เฟิงอู๋ซิ่วแอบคิดในใจ

นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะช่วงชิงความรู้สึกดีๆ

เเต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยปากพูด

หลินมั่วก็ลงเข็มอีกครั้งแล้ว

ในเวลานี้ ร่างของหลินอู๋เหิ่นก็เริ่มที่จะกระตุกเกร็ง โดยที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

พลังชีวิตที่เคยเปี่ยมล้น กลับยิ่งเหมือนเขื่อนแตก ทะลักทลายออกมาจากร่างอย่างบ้าคลั่ง แล้วสลายหายไปจนหมดสิ้น

เพียงแค่พริบตาเดียว

พลังชีวิตมลายหาย!

นี่…

การกระทำเช่นนี้ ทำให้เฟิงอู๋ซิ่วถึงกับตกตะลึงงัน

หมอเทวดาแห่งประเทศจีนผู้ยิ่งใหญ่ กลับกลายเป็นรักษาคนไข้จนตายไปเสียได้

เมื่อเสวี่ยเหลียนเห็นเช่นนั้นในใจก็ร้อนรนเป็นอย่างมาก

“หลินมั่ว คุณลองดู กระตุ้นอู๋เหิ่นดู ว่าก่อนที่เธอจะมีชีวิตอยู่ มีความยึดมั่นถือมั่นเรื่องอะไร”

“บางทีอาจจะกระตุ้นเธอได้!”

ในเวลานี้ เสวี่ยเหลียนมีเหงื่อท่วมหน้าผาก เห็นได้ชัดว่าการใช้บัวขาวภพที่แปดเพื่อรักษาพลังชีวิตเฮือกสุดท้ายของหลินอู๋เหิ่นเป็นเวลานาน

ก็เป็นภาระหนักอึ้งสำหรับเธอเช่นกัน

เมื่อถูกเตือนเช่นนี้ ดวงตาทั้งคู่ของหลินมั่วก็เป็นประกายขึ้นมา

วิธีนี้อาจจะได้ผล

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็รีบโน้มตัวลง

“อู๋เหิ่น เธอยังมีความแค้นลึกเลือดท่วมแผ่นดินที่ยังไม่ได้แก้แค้นนะ!”

“ฟื้นขึ้นมา อาจารย์จะพาเธอไปล้างแค้นเอง!”

เมื่อเสียงพูดขาดลง ร่างกายที่เย็นเยียบก็ยังคงไร้ซึ่งความเคลื่อนไหวใดๆ จิตสำนึกยังคงเงียบสงัด ไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ

หลินมั่วขมวดคิ้ว กัดฟันเเน่น

หากแม้แต่คำว่าล้างแค้นยังไม่ได้ผล แล้วจะมีอะไรอีกเล่าที่จะสามารถกระตุ้นศิษย์ของตนได้

สมองทำงานอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วก็เริ่มมีเหงื่อซึมออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ

เเต่ในวินาทีต่อมา เขาก็พลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“อู๋เหิ่น ช่วยฉัน…”