หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4120

สิ่งที่ทำให้หมออาวุโสเฉิงพูดไม่ออกที่สุดก็คือ

จนกระทั่งถึงวินาทีสุดท้าย หลินมั่วก็ยังไม่ได้บอกเขาว่า ต้องการให้ลูกศิษย์ของตนช่วยเหลือเขาในเรื่องอะไร

หนำซ้ำเมื่อเขาเรียกเตือน

หลินมั่วก็ยังคงพูดประโยคเดิมว่า

“ไม่ต้องรีบร้อน ทุกอย่างรอให้ผมชนะการประลองครั้งนี้เสียก่อนค่อยว่ากัน”

หมออาวุโสเฉิงถึงกับทรุด

ทำเช่นนี้ สู้ให้เขาทำลายมือทั้งสองข้างทิ้งไปเลยเสียยังจะดีเสียกว่า

ความรู้สึกที่ต้องมาทนฟังอะไรที่พูดไม่จบไม่สิ้นเช่นนี้ มันช่างทรมานคนเสียจริง

ทางฝั่งชุดคลุมดำ

เมื่อเห็นหลินมั่วลงมือ เขาก็ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

สายตาที่มองไปยังหลินมั่ว ก็ราวกับกำลังมองศพอย่างไรอย่างนั้น

“ตอนนี้เพิ่งคิดที่จะลงมือปรุงยา ไม่คิดว่าจะสายเกินไปแล้วหรือไร”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้หนู นายพูดมาเถอะ ว่านายอยากจะตายแบบไหน!”

“ฉันจะสนองให้นายเอง!”

หลินมั่วเงยหน้าขึ้นสบตาเขาเเวบหนึ่ง

“นายคงไม่ได้คิดว่าตัวเองชนะเเน่นอนเเล้วกระมัง!”

ชุดคลุมดำหัวเราะยกใหญ่ “ไอ้โง่ รูปการณ์มันยังไม่ชัดเจนพออีกหรือ”

“ขอเพียงเเค่ผ่านไปอีกนาทีสองนาที ยาเม็ดชุดสุดท้ายจากเตายาของฉันก็จะปรุงเสร็จสมบูรณ์แล้ว”

“ถึงเวลานั้น ก็จะเป็นวันตายของนาย

สำหรับเรื่องการฆ่าหลินมั่วเขารอแทบไม่ไหวแล้ว

เมื่อได้ยินข่าวนี้ หมออาวุโสเฉิงก็หมดหวังอย่างสิ้นเชิง

ในขณะนี้เขาถึงกับเริ่มคำนวณเเล้วว่า ควรหาพื้นที่ในสุสานเเบบไหนที่เหมาะสมให้กับหลินมั่วดี

คนอื่นๆ ในสถานที่เเห่งนั้นเวลานี้จิตใจก็พลันหวั่นไหวขึ้นมา

แม้ว่าชายหนุ่มสวมหน้ากากบนเวทีประลองนี้ จะดูเหมือนมีอาการไม่ปกติอยู่บ้างเล็กน้อย

แต่เขาก็ขึ้นเวทีมาเพื่อหมออาวุโสเฉิง

เมื่อเห็นว่าคนหนุ่มเช่นนี้กำลังจะสิ้นชีพ คนจำนวนไม่น้อยก็ส่ายหน้าอย่างหดหู่

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคิดถึงว่า หมออาวุโสเฉิงกำลังจะถูกตัดมือทั้งสองข้าง

ในใจของทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจ

และในเวลานี้เอง

หลินมั่วก็ได้ลูบคางของตัวเอง!

“อืม งั้นก็ใกล้เคียงแล้ว!”

“งั้นก็ให้การประลองครั้งนี้จบลงเเต่เพียงเท่านี้เถอะ!”

เมื่อสิ้นเสียง เห็นเพียงเขายื่นมือขวาออกไปช้าๆ ชูขึ้น

บนโต๊ะ เตาปรุงยาที่ตั้งอยู่นิ่งๆทั้งสิบก็ลอยขึ้นทันที

“ไฟ ลุก!”

เเค่สองคำ

เหลือไว้เพียงยาเม็ดสิบกลุ่ม ลอยคว้างอยู่อย่างเงียบงันกลางอากาศ

เมื่อมองดูเคล็ดวิชาปรุงยาอันลึกลับซับซ้อนเกินหยั่งถึงที่อยู่ตรงหน้า

ไม่ว่าจะเป็นเเพทย์ผู้เชี่ยวชาญ หรือคนธรรมดาทั่วไปที่ไม่ประสีประสา ในเวลานี้ต่างก็ยืนตะลึงงันอยู่ที่เดิม

เคล็ดวิชาเช่นนี้ เป็นสิ่งที่มนุษย์ปุถุชนสามารถเรียนรู้ได้จริงหรือ

ใช้เวลาไม่ถึงกี่อึดใจ

ยาเม็ดที่ยากที่สุดสิบชุด ก็เสร็จสมบูรณ์แล้วโดยตรง!

และเมื่อบรรยากาศโดยรอบเงียบสงัดไปครู่ใหญ่

ท่ามกลางฝูงชนก็พลันมีเสียงโห่ร้องยินดีดังกระหึ่มขึ้น

“พวกเราชนะเเล้ว!”

“ฮ่าฮ่า พวกเราชนะแล้ว!”

“มือทั้งสองข้างของหมออาวุโสเฉิงปลอดภัยแล้ว!”

“อาจารย์ อาจารย์ ท่านรีบมา หนุ่มสวมหน้ากากผู้นี้ชนะแล้ว!”

“ท่านไม่เป็นไรแล้ว!”

ภายใต้การเขย่าร่างอย่างต่อเนื่องของเหล่าลูกศิษย์

หมออาวุโสเฉิงยังคงยืนตะลึงงันอยู่ที่เดิม ราวกับถูกทำให้ตกใจจนเสียสติ

ทางฝั่งชุดคลุมดำด้านนั้น เวลานี้สีหน้าได้มืดครึ้มถึงขีดสุด

มองดูชัยชนะที่อยู่ตรงหน้า

คิดไม่ถึงว่าสุดท้าย เวลาเเค่สิบกว่าวินาที กลับต้องพ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่ายโดยตรง…