หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4120

สิ่งที่ทำให้หมออาวุโสเฉิงพูดไม่ออกที่สุดก็คือ

จนกระทั่งถึงวินาทีสุดท้าย หลินมั่วก็ยังไม่ได้บอกเขาว่า ต้องการให้ลูกศิษย์ของตนช่วยเหลือเขาในเรื่องอะไร

หนำซ้ำเมื่อเขาเรียกเตือน

หลินมั่วก็ยังคงพูดประโยคเดิมว่า

“ไม่ต้องรีบร้อน ทุกอย่างรอให้ผมชนะการประลองครั้งนี้เสียก่อนค่อยว่ากัน”

หมออาวุโสเฉิงถึงกับทรุด

ทำเช่นนี้ สู้ให้เขาทำลายมือทั้งสองข้างทิ้งไปเลยเสียยังจะดีเสียกว่า

ความรู้สึกที่ต้องมาทนฟังอะไรที่พูดไม่จบไม่สิ้นเช่นนี้ มันช่างทรมานคนเสียจริง

ทางฝั่งชุดคลุมดำ

เมื่อเห็นหลินมั่วลงมือ เขาก็ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

สายตาที่มองไปยังหลินมั่ว ก็ราวกับกำลังมองศพอย่างไรอย่างนั้น

“ตอนนี้เพิ่งคิดที่จะลงมือปรุงยา ไม่คิดว่าจะสายเกินไปแล้วหรือไร”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้หนู นายพูดมาเถอะ ว่านายอยากจะตายแบบไหน!”

“ฉันจะสนองให้นายเอง!”

หลินมั่วเงยหน้าขึ้นสบตาเขาเเวบหนึ่ง

“นายคงไม่ได้คิดว่าตัวเองชนะเเน่นอนเเล้วกระมัง!”

ชุดคลุมดำหัวเราะยกใหญ่ “ไอ้โง่ รูปการณ์มันยังไม่ชัดเจนพออีกหรือ”

“ขอเพียงเเค่ผ่านไปอีกนาทีสองนาที ยาเม็ดชุดสุดท้ายจากเตายาของฉันก็จะปรุงเสร็จสมบูรณ์แล้ว”

“ถึงเวลานั้น ก็จะเป็นวันตายของนาย