หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4122

ทุกคนไม่มีใครมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลินมั่วลงมือได้ย่างไร

ได้ยินเพียงเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอย่างสุดแสนสาหัสจากบนเวที

เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นเพียงผู้นำชุดคลุมดำที่เเต่เดิมทีโอหังเย่อหยิ่ง บัดนี้เเขนทั้งสองว่างเปล่า

ไหล่ที่เปลือยเปล่ากลางอากาศมีเลือดพุ่งกระฉูดออกมาอย่างต่อเนื่อง

“ทำชั่วมากนักสุดท้ายก็ต้องพบจุดจบ นี่เป็นสิ่งที่นายเลือกเอง!”

ชุดคลุมดำที่กึ่งคุกเข่า เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สายตาก็ฉายวาบความตื่นตระหนกแวบหนึ่ง

“เดี๋ยวก่อน นายฆ่าฉันไม่ได้ ฉันเป็นคนของห้าพิษ…”

ในขณะที่เขากำลังจะกล่าวอ้างถึงสังกัดเพื่อข่มขู่หลินมั่ว

เเสงเย็นเยียบนั้นก็ร่วงหล่นลงมา

“นาย…”

ชุดคลุมดำมองหลินมั่วอย่างไม่เชื่อสายตา จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายเขาก็ยังไม่เข้าใจ

เพราะอะไรหนุ่มน้อยผู้นี้ถึงไม่เพียงเเต่มีฝีมือทางการเเพทย์ที่ลึกล้ำ เเต่พละกำลังในวิถีเเห่งศิลปะการต่อสู้ก็ยังแข็งแกร่งจนพวกเขาหมดหวัง

ด้วยความไม่เต็มใจที่ค่อยๆก่อตัวขึ้น เขาจึงล้มคว่ำลงกับพื้น

ไร้ซึ่งลมหายใจใดๆอีกต่อไป!

อย่างไรก็ตาม หลินมั่วกลับไม่ได้หยุดอยู่เพียงเเค่นั้น

หลังจากเหลือบมองศพเเวบหนึ่ง เขาก็ยกมือขึ้นโบกสะบัด

เมื่อคมดาบฟาดผ่าน ช่องท้องของศพก็พลันถูกกรีดเป็นแผลขนาดใหญ่

ส่วนภายในนั้น ยาเม็ดที่ห่อหุ้มด้วยขี้ผึ้งก็ปรากฏขึ้นในสายตาของทุกคน

ชั่วขณะหนึ่งเเพทย์จำนวนไม่น้อยก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ

“ยาเม็ดเพิ่มพลัง!”

สิ่งนี้เป็นตัวเลือกอันดับหนึ่งในการบำรุงพลังงานและจิตวิญญาณ

และเมื่อได้เห็นสิ่งนี้ บรรดาเเพทย์ที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างก็เข้าใจขึ้นมาในทันที

ก่อนหน้านี้พวกเขายังสงสัยว่า ทำไมชุดคลุมดำนั่นที่เห็นได้ชัดว่ากำลังจะทานทนไม่ไหว กลับพลันมีพละกำลังวังชาขึ้นมาอย่างกระทันหัน

ที่แท้ทุกอย่างก็เป็นเพราะยาเพิ่มพลังนี้เป็นตัวการ

“น่ารังเกียจ คิดไม่ถึงว่า คนกลุ่มนี้จะไร้ยางอายเช่นนี้”

“การประลองฝีมือทางการเเพทย์ถึงกับใช้วิธีการโกง ช่างน่าอับอายขายหน้าเเพทย์อย่างพวกเราจริงๆ”

“คนเช่นนี้สมควรที่จะก้าวเข้าสู่วิถีเเห่งเเพทย์ของพวกเราได้อย่างไร น่าขันสิ้นดี!”

ชั่วขณะหนึ่งเสียงตำหนิติเตียนชุดคลุมดำก็ดังกระหึ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเทียบกับระดับฝีมือทางการเเพทย์ พวกเขากลับให้ความสำคัญกับคุณภาพของความเป็นเเพทย์มากกว่า

ในภายภาคหน้าเมื่อผู้คนกล่าวถึงเหตุการณ์ในครั้งนี้ ก็จะอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถึงคำว่าขี้โกงสองคำนี้

นี่ก็อาจจะเป็นการปลอบประโลมจิตใจให้กับเหล่าเเพทย์ที่ต้องเสียมือเสียเท้า หรือถึงขั้นเสียชีวิตเพราะการพ่ายเเพ้ในการประลองได้บ้าง

และการกระทำอันมีเมตตาจิตนี้ของเขา ก็ย่อมถูกหมออาวุโสเฉิงมองเห็นอยู่ในสายตา

จึงเเสดงความขอบคุณด้วยการโค้งคำนับ

สถานการณ์พัฒนามาถึงขั้นนี้

แพทย์ชุดคลุมดำที่เหลืออีกกว่ายี่สิบคนก็ไม่มีหน้าที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปได้อีกแล้ว

เพียงเเต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะหลบหนีจากสถานที่เเห่งนี้ไปอย่างหมดท่า จู่ๆก็ถูกหลินมั่วเรียกให้หยุดไว้

“หยุด!”

“ในเมื่อเเพ้การประลอง พวกนายก็ควรที่จะทำตามสัญญาที่ให้ไว้เเล้วกระมัง!”

เมื่อต่างคนต่างมองหน้ากัน ก็ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี

เเน่นอนว่าผู้นำของพวกเขาได้เป็นตัวแทนของพวกเขากล่าวคำปฏิญาณเดิมพันไว้แล้ว

“คุณ คุณคิดจะเอายังไง”

เเม้ว่าทุกคนจะเป็นกึ่งปรมาจารย์

แต่หลังจากเห็นพละกำลังของหลินมั่วแล้ว พวกเขาย่อมไม่กล้าที่จะผลีผลามอย่างเเน่นอน…