หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4148

เมื่อจีตู๋ถ้ามาถึงและเห็นว่าหลินมั่วถูกรุมล้อมด้วยเหล่าสาวใช้ แววตาของเขาก็ฉายแววอิจฉาโดยไม่รู้ตัว

ในวินาทีนั้น เขารู้สึกว่าหลินมั่วต่างหากที่เป็นเจ้านายของสาวใช้พวกนี้ ส่วนตัวเขาเองกลับกลายเป็นคนนอก

หลินมั่วเห็นว่าเจ้าของบ้านมาถึงแล้วก็เป็นโอกาสของเขาแล้ว

“ท่านรองผู้นำ ขออภัยที่มารบกวนโดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า!”

พูดจบ เขารีบลุกขึ้นแล้วฉวยโอกาสหนีออกจากวงล้อมของเหล่าสาวใช้ทันที

จีตู๋ถ้าเห็นดังนั้นจึงส่งสายตาเป็นนัยให้สาวใช้เหล่านั้น

พวกเธอจึงได้ถอยกลับไปด้วยสีหน้าผิดหวัง แล้วแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน

หลังจากทั้งหมดนั่งลงกันเรียบร้อย จีตู๋ถ้ากวาดตามองไปรอบๆ และเมื่อมองเห็นหลินอู่เหิ่น เขาก็ชะงักไปชั่วครู่

เมื่อได้พบกันอีกครั้ง พลังของเด็กสาวคนนี้ดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นอีกระดับหนึ่งแล้ว

สมแล้วที่เป็นอัจฉริยะระดับปีศาจโดยแท้

จีตู๋ถ้าละสายตากลับมา ก่อนจะดันถ้วยชาไปตรงหน้าหลินมั่ว

“หลินมั่ว มาหากะทันหันแบบนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”

หลินมั่วตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง

“ก่อนหน้านี้ ท่านรองผู้นำได้ช่วยเหลือศิษย์ผมไว้ ทำให้เธอรอดชีวิต ตอนนี้อู่เหิ่นฟื้นตัวเป็นปกติแล้ว ผมจึงพาเธอมาขอบคุณด้วยตนเอง”

“อู่เหิ่น มากล่าวขอบคุณท่านรองผู้นำสิ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินอู่เหิ่นก็เดินขึ้นไปข้างหน้า ประสานมือคารวะแล้วโค้งตัวลงเล็กน้อย

“ขอบคุณท่านจีตู๋ถ้าที่ช่วยชีวิตฉันไว้ค่ะ!”

ทว่าท่าทีและน้ำเสียงของนางกลับเย็นชาไร้อารมณ์

เพราะตัวนางรู้อยู่แก่ใจว่าจีตู๋ถ้ามีเป้าหมายในการช่วยเหลือนี้

อีกทั้งก่อนหน้านี้ เขายังเป็นหนึ่งในคนที่เคยไล่ล่าตัวเธอ

ดังนั้น สำหรับหลินอู่เหิ่นแล้ว เธอไม่มีความรู้สึกดีใดๆ ต่อพวกเขาเลย

หากไม่ใช่เพราะคำสั่งของหลินมั่วแล้ว เธอคงไม่แม้แต่จะเสียเวลาขอบคุณ

แต่ถึงแม้ท่าทีของเธอจะเย็นชาเพียงใด จีตู๋ถ้ากลับไม่ได้มีท่าทีไม่พอใจเลยสักนิด

ตรงกันข้าม ยิ่งเขามองเธอ ก็ยิ่งรู้สึกถูกใจมากขึ้นไปอีก

อัจฉริยะระดับปีศาจเช่นนี้ เขาแทบอยากจะจับตัวกลับไปที่องค์กรเจ็ดบาปเสียเดี๋ยวนี้

“ฮ่าๆๆ เรื่องเล็กน้อยน่า เธอไม่ต้องใส่ใจไปหรอก! อีกอย่าง ฉันกับอาจารย์ของเธอก็ถือว่าเป็นพี่น้องกัน เห็นเธอถูกลอบโจมตี ฉันจะนิ่งเฉยได้ยังไง”

ท่าทีอบอุ่นราวกับเป็นห่วงเป็นใยจริงๆ หากคนไม่รู้ คงจะเชื่อสนิทใจแน่นอน!

“น้องหลินมั่ว เม็ดยานี้มีสรรพคุณอย่างไรกันครับ”

หลินมั่วตอบกลับเรียบๆ

“ก็แค่เม็ดยาชะลอวัย ไม่มีสรรพคุณพิเศษอะไรนักหรอกครับ เป็นเพียงของตอบแทนเล็กน้อยเท่านั้น”

จีตู๋ถ้าที่เดิมทีก็เพียงแค่ถามด้วยความสงสัย แต่พอหลินมั่วพูดจบ สีหน้าของเฟิงอู๋ซิ่วก็ถมึงทึงขึ้นทันที

“คนเขาให้ของมาก็รับๆไปเถอะ!”

“จะพูดอะไรเยอะแยะ อวดความโง่ของตัวเองรึไง”

เขาตวาดไปคำหนึ่ง ก่อนที่มือจะเอื้อมไปคว้ากล่องไม้อย่างรวดเร็ว

“หมอหลินเทวดา ไอเด็กนี่ไม่รู้เรื่อง ผมขอรับแทนละกัน!”

พูดจบ เฟิงอู๋ซิ่วก็หัวเราะร่าแล้วรีบเก็บเม็ดยาสามเม็ดลงในอกเสื้อของตนอย่างรวดเร็ว

อย่างไรเสีย งานนี้เขาต้องได้มาอย่างน้อยหนึ่งเม็ดให้ได้!

ไม่เช่นนั้น หากภรรยาที่บ้านรู้เข้า คงได้เกิดเรื่องใหญ่แน่นอน

นอกจากจะเอาไปใช้เองได้แล้ว หากนำไปมอบให้ใคร ก็ยังถือว่าเป็นการสร้างบุญคุณอันล้ำค่าได้อีกด้วย

ยังไงซะไม่ว่าใครก็จะต้องมีแม่เสืออยู่ที่บ้านแน่นอน