หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4159

ทุกอย่างเป็นไปตามที่คูซิสพูด

สุดท้ายแล้ว เคร้กก็ละทิ้งการดิ้นรนและข้อแก้ตัวทั้งหมด

นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เขาสามารถรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองไว้ได้

เมื่อเหล่าผู้สนับสนุนของเขาถอยออกจากที่ประชุมไปด้วยความไม่พอใจ

เคร้กก็จัดเครื่องแต่งกายของตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะนั่งลงช้าๆ

เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา ดื่มจนหมดในรวดเดียว

เมื่อแอลกอฮอล์ไหลลงคอ ดวงตาของเขาก็กลายเป็นสีแดงฉาน

“คุณเป็นฝ่ายชนะ”

เคร้กพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง แต่ภายในแฝงไปด้วยความไม่ยอมรับในความพ่ายแพ้

เมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงจุดนี้ เขารู้ดีว่า ทุกอย่างที่เขาทำถูกเปิดโปงแล้ว

และไม่ต้องเดาให้มากความ อำนาจของเขาในตระกูลลอว์เรนซ์ จบลงแล้ว

ในขณะเดียวกัน คูซิสกลับกำลังยิ้มอย่างมีความสุขในใจ

แต่เขาพยายามเก็บอาการไม่ให้ใครสังเกตเห็น และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“ท่านหัวหน้าตระกูล ท่านดื่มมากไปแล้ว ให้คนของผมพาท่านไปพักผ่อนเถอะ”

เมื่อพูดจบ สมาชิกฝ่ายสายรองก็เดินเข้ามาทันทีหลังจากได้รับสัญญาณจากสายตาของคูซิส

แม้ว่าเคร้กจะมีพลังอยู่ในระดับบรมครูแต่ในตอนนี้ เขาหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว และไม่คิดจะต่อต้าน

ภายใต้สายตาของทุกคนในที่ประชุม เคร้กถูกคนของสายรองพาตัวออกไปจากเต็นท์บัญชาการ

ทุกคนรู้ดีว่าการให้ไปพักผ่อนเป็นเพียงข้ออ้าง

แต่สิ่งที่รออยู่คือการถูกกักขังอย่างถาวร

เมื่อเคร้กถูกพาตัวออกไปจนลับสายตา

คูซิสจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“ประชุมต่อ”

คูซิสสะบัดแขนเสื้ออย่างมั่นใจ ก่อนจะนั่งลงบนที่นั่งสูงสุด

ท่าทางเต็มไปด้วยอำนาจและความมั่นใจ

ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ตระกูลลอว์เรนซ์ได้เปลี่ยนผู้นำเรียบร้อยแล้ว

เมื่อการแย่งชิงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลสิ้นสุดลง

บรรดาแม่ทัพที่ก่อนหน้านี้วางตัวเป็นกลาง ต่างก็ลุกขึ้นแสดงความยินดีและให้การต้อนรับ หัวหน้าตระกูลคนใหม่ของลอว์เรนซ์

ตลอดทั้งกระบวนการ เคร้กไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว

เขาเพียงนั่งนิ่ง ราวกับเป็นผู้ชมที่กำลังมองดูละครเรื่องหนึ่งจนจบ

แต่หลินมั่วกลับรู้ดี

สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด เป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่งในแผนของเคร้ก

แต่เมื่อได้พบกันอีกครั้ง ภาพที่พวกเขาเห็นกลับไม่เป็นอย่างที่คาดไว้

เคร้กไม่ได้มีท่าทีโกรธแค้นหรือเดือดดาลเหมือนที่พวกเขาคิด

เขาเพียงแค่นั่งอยู่ที่โต๊ะอย่างสงบ สีหน้าราบเรียบ

เบื้องหน้าของเขามีถ้วยชาร้อนวางเรียงอยู่เต็มโต๊ะ

ราวกับว่า เขาได้คาดการณ์ถึงการมาของพวกหลินมั่วล่วงหน้าแล้ว

“เชิญนั่ง”

เคร้กวางกาน้ำชาลง ก่อนจะส่งยิ้มให้ และเชิญทุกคนให้นั่งลง

ท่าทางสงบนิ่งผิดปกติของเขาทำให้จีตู๋ถ้าสังเกตเห็นบางอย่าง

แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจนัก

“ท่านหัวหน้าตระกูลเคร้ก มาคุยกันหน่อยเถอะ”

“เชิญ” เคร้กยังคงยิ้มแบบเดิม ราวกับเป็นรอยยิ้มที่ฝังแน่นในบุคลิกของเขา

แต่ทันทีที่จีตู๋ถ้านั่งลง เขาก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นก่อน

“ ผมมีคำถามข้อหนึ่ง หวังว่าคุณจะช่วยไขข้อข้องใจให้ผมได้”

เมื่อเห็นจีตู๋ถ้าพยักหน้าเล็กน้อย เคร้กจึงถามคำถามที่เขาเก็บงำไว้มาเนิ่นนาน

“การตายของสายหลักแห่งตระกูลลอว์เรนซ์ มีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรเจ็ดบาปของพวกคุณหรือไม่…”