หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4178

วันนี้

สมาชิกกลุ่มอำนาจที่เเนวหน้าเพิ่งหายจากโรคระบาดได้เห็นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาด

ลูกพี่ของแก็งของตัวเอง ราวกับถูกสุนัขข่มขืน

วิ่งร้องโอดโอย!

หลังจากหม่าปังเต๋อมาถึงตีนเขา ก็เงยหน้ามองขึ้นไป

ก็เพียงว่าในเวลานี้กุหลาบดำราวกับกลายร่างเป็นลิง

เคลื่อนไหวไปตามต้นไม้ ได้มาถึงกลางเขาแล้ว

“ยัยนี่มันดุร้ายอะไรขนาดนี้!”

หลังจากหม่าปังเต๋ออุทานออกมา ก็หันไปถาม

“ท่านชิว คุณเป็นยังไงบ้าง ยังไหวอยู่ไหม!”

อธิบดีชิวโบกมือใหญ่ ปาดเหงื่อที่หน้าผาก

“เหอะเหอะ จิ๊บๆแค่นี้?”

“ต่อให้ผมวิ่งไปกลับอีกรอบ ก็ยังไม่ทันเหนื่อยหอบเลย!”

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงคำพูดที่ฝืนทน

หลังจากอยู่ในตำแหน่งสูงมานาน ประกอบกับเขตสามสงบสุขแล้ว เขาก็แทบจะไม่ได้ลงมือต่อสู้เลย

สมรรถภาพทางกายจึงเสื่อมถอยลงอย่างเห็นได้ชัด

ชายร่างกำยำที่มีกล้ามท้องแปดลูกในอดีต ตอนนี้กลับมีพุงน้อยๆเสียแล้ว

เผชิญหน้ากับการทดสอบสรรมถภาพทางกายที่กะทันหันเช่นนี้

การที่อธิบดีชิวบอกว่าไม่เหนื่อยนั้น เป็นเพียงการรักษาหน้าตาเท่านั้นเอง

ท่านหม่าหัวเราะเบาๆ เป็นการตอบกลับ

“ขี้โม้จริงๆนะแกนี่!”

“คบกันมาตั้งยี่สิบกว่าปีแล้ว ผมจะไม่รู้พื้นฐานคุณได้ไง!”

ถุ้ย!

อธิบดีชิวถ่มน้ำลาย แล้วเร่งความเร็วขึ้นทันที

“คุยกับคนหยาบคายอย่างคุณนี่มันเสียเวลาเปล่าจริงๆ”

พูดพลางก็ทิ้งระยะห่างระหว่างทั้งสองคน

ในเวลานี้ หวังจั่งซิ่งที่อยู่ไม่ไกลข้างหลังก็พยายามวิ่งตามมาอย่างสุดกำลัง

“ท่านหม่า รอผมสักครู่!”

พูดพลางก็เอามือแตะไหล่หม่าปังเต๋อ

“ท่านหม่า คุณว่าถ้าพวกเราทำไม่สำเร็จจริงๆ คุณหลินจะให้พวกเราเสียหน้าต่อหน้าธารกำนัลจริงๆหรือเปล่า”

“คุณคิดว่าอย่างไรล่ะ”

หม่าปังเต๋อถามกลับ

“ตอนนี้โอกาสอยู่ตรงหน้าพวกเราแล้ว”

“ถ้าคุณไม่อยากได้ ก็ยอมแพ้ได้เลย”

เขาพูดพลางเงยหน้ามองไปยังยอดเขาที่สูงเสียดฟ้าเบื้องหน้า สีหน้าเหนื่อยล้าเล็กน้อย

“เหนื่อยแทบตายจริงๆ!”

…

อีกด้านหนึ่ง

หลังจากเสวี่ยเหลียนดูแลอู๋เหิ่นให้ล้างหน้าล้างตาและรับประทานอาหารเสร็จ

ก็มาถึงลานประลอง

ทันทีที่พบหน้า หลินมั่วก็ขมวดคิ้ว

“คุณทำแบบนี้จะทำให้เธอเสียเด็กนะ!”

“โตขนาดนี้แล้ว ยังจะให้อุ้มอีก ไม่รู้จักอายบ้างเลย!”

พูดจบ เขาก็ยื่นมือออกไปเตรียมจะรับอู๋เหิ่นมา

“ไม่เอา ฉันจะให้พี่เสวี่ยเหลียนอุ้ม!”

เด็กหญิงตัวน้อยพูดอย่างดื้อรั้น จากนั้นก็กอดคอเสวี่ยเหลียนแน่นขึ้นไปอีก

ท่าทางนั้นคือดื้อแพ่งไม่ยอมลงจากตัว

ส่วนเสวี่ยเหลียนก็หันตัวหลบอย่างขี้เล่น

“นานๆทีเธอจะติดฉันขนาดนี้ คุณก็ตามใจเธอเถอะค่ะ!”

ปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งสามคน ในสายตาของปีศาจเฒ่าที่มองอยู่ข้างๆราวกับเป็นครอบครัวเดียวกันอย่างสมบูรณ์