หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4184

หลังจากนั้นนาน

ปีศาจเฒ่าก็พลันได้สติกลับมา

ปรานกระบี่ที่เเปลกประหลาดของหลินมั่วนี้ เขารู้สึกเหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน

“ทำไมถึงคิดไม่ออกนะ”

เขาลูบศรีษะตัวเองพึมพำ

ในขณะนั้นเอง เสียงพูดก็ดังมาจากข้างหลัง

“ไม่ต้องคิดมากแล้ว!”

“นี่คือเป้าหมายที่นักดาบมากมายใฝ่ฝันถึงตลอดชีวิต!”

“วิถีกระบี่!”

เมื่อได้ยินสี่คำนี้ ปีศาจเฒ่าก็พลันนึกขึ้นมาได้

ใช่ มันคือจังหวะเเห่งวิถีกระบี่

“นี่มันยังเป็นคนอยู่หรือเปล่าเนี่ย”

หลังจากคิดถึงจุดนี้ ปีศาจเฒ่าก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ

อาวุธร้อยชนิดต่างก็มีจังหวะของมัน และจังหวะเเห่งวิถีที่ได้จากอาวุธเหล่านั้นก็มีหลากหลายรูปแบบ

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน

นั่นคือยากยิ่งกว่าปีนป่ายขึ้นสวรรค์

ดาบ กระบี่ หอก หมัดและอื่นๆ ตราบใดที่สามารถเข้าใจจังหวะของมันได้ ผู้ที่ทำได้ล้วนเป็นอัจฉริยะในหมู่คนอัจฉริยะ

อย่างเช่นปีศาจเฒ่า อายุอานามก็ปาเข้าไปร้อยกว่าปีเเล้ว

อย่าว่าเเต่จังหวะเเห่งวิถีเลย แม้แต่โอกาสที่จะบรรลุสักครั้งก็ยังไม่เคยมี

เรื่องนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหลากหลายทางอารมณ์เป็นอย่างมาก

คนรุ่นหลังนี่มันช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ!

เมื่อเทียบกับความตกตะลึงของปีศาจเฒ่า

ในเวลานี้หูเฉวียนกลับมีดวงตาเป็นประกาย

นี่เเหล่ะคือสุดยอดแห่งวิถีกระบี่ที่ตนเองใฝ่ฝัน

เเค่สะบัดกระบี่ ศพก็เกลื่อนกลาดเป็นพันลี้

และเเล้ว หลินมั่วภายใต้สายตาของคนแก่เเละคนหนุ่ม

ได้สาธิตกระบี่เอ้อร์สืออีกครั้ง

เพียงเเต่เมื่อเขาลดมือลง

ลานประลองใต้เท้าก็กลายเป็นซากปรักหักพังไปเสียแล้ว

หินอ่อนขนาดลูกบาศก์เมตรเหล่านั้น กลายเป็นเศษหินเศษดิน

กระทั่งพื้นหญ้าในรัศมีหลายสิบเมตรโดยรอบลานประลองก็ราบเป็นหน้ากลอง

หลังจากหลินมั่วมีสติกลับมา ก็มีสีหน้าตกตะลึงไปครู่หนึ่งอย่างเห็นได้ชัด

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

นั่นหมายความว่า หลินมั่วใช้ปราณกระบี่ของตนเองล้วนๆในการขับเคลื่อนใบไม้เหลือง

และผู้ที่สามารถขับเคลื่อนได้ถึงเพียงนี้ ล้วนเป็นผู้มีฝีมือระดับปรมาจารย์แห่งวิถีกระบี่

เเย่เเล้ว!

หลินมั่วผู้นี้อายุเเค่ยี่สิบต้นๆเองนะ!

การถูกโจมตีซ้ำเเล้วซ้ำเล่าทำให้ปีศาจเฒ่ารู้สึกหดหู่ในทันที

เวลานี้ หลินมั่วก็ค่อยๆลืมตาขึ้น

แม้ว่าจิตใจของเขาจะเเข็งแกร่ง แต่ในวินาทีนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเเสดงความประหลาดใจเเละยินดีออกมา

การบรรลุถึงจังหวะเเห่งวิถีกระบี่ ไม่เพียงเเต่ทำให้ความเข้าใจในวิชากระบี่ของเขาลึกซึ้งยิ่งขึ้น

แต่ยังทำให้การใช้ปราณกระบี่ของเขาก็คล่องเเคล่วมากขึ้นด้วย

ถึงแม้ว่าพลังต่อสู้ที่ลดลงจากการสูญเสียเลือดหัวใจจะรุนเเรงมาก

แต่ด้วยสภาพของเขาในตอนนี้ ต่อให้ใช้เเค่ปราณกระบี่ ก็ยังเพียงพอที่จะต่อกรกับปรมาจารย์ทั่วไปได้

ในวินาทีนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะเริ่มตั้งตารอ เมื่อถึงเวลาที่พลังของตนเองฟื้นคืนมา

อานุภาพของท่าลับสุดยอดของเขา กระบี่ชั่วพริบตาเดียวก็จะไปถึงระดับที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้น

ในขณะที่หลินมั่วกำลังดีใจ เขาก็พลันเห็นร่างที่ไม่ต้องการเห็น

ชั่วขณะหนึ่งเขาก็พลันอดขมวดคิ้วไม่ได้!

“ขอแสดงความยินดีกับหมอเทวดาหลินที่ได้บรรลุ ถึงจังหวะเเห่งวิถีดาบ…”