หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4266

เมื่อเผชิญกับการอุทานอย่างกระทันหันของหลินมั่ว

ทั้งสองก็งุนงงเล็กน้อย

“เป็นอะไรไป” ปีศาจเฒ่าถามด้วยความสงสัย

หลินมั่วส่ายหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“คนที่อยู่เบื้องหลังมีพรสวรรค์สูงมาก ใช้ศพของกึ่งปรมาจารย์ผู้นี้เป็นสื่อกลาง”

“เพื่อควบคุมผู้อาวุโสแห่งสำนักสุ่ยสิงเหมินคนนั้น!”

วิธีการนี้ถึงแม้จะลดทอนพลังของศพที่ถูกควบคุมไปมาก

แต่ข้อดีคือความลับ

แม้ว่าตัวจริงจะอยู่ห่างออกไปสิบกว่ากิโลเมตร ก็ยังสามารถควบคุมศพได้

แน่นอนว่าความสามารถนี้พูดง่าย แต่ต้องมีการควบคุมพลังวิญญาณของผู้ควบคุมในระดับที่สูงมาก

คนที่ทำถึงขั้นนี้ได้ จะต้องเป็นอัจฉริยะในศาตร์การควบคุมศพอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินเช่นนี้

ปีศาจเฒ่าก็งงไปหมด หนำซ้ำมีความคาดหวังเล็กน้อย

“หรือว่าสำนักห้าสุสานของพวกเราจะมีอัจฉริยะที่หาได้ยากปรากฏตัวขึ้นแล้ว”

ถึงแม้เขาจะหนีออกจากสำนัก แต่จุดประสงค์หลักคือการซ่อนตัวอยู่ในเกาะนรก

เพื่อเเย่งชิงกระโหลกคริสตัล

จิตใจที่แท้จริงของเขายังคงผูกพันอยู่กับสำนัก

แต่หลังจากที่เขาพูดจบ ก็พลันรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ผิดปกติในที่เกิดเหตุ

เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นหลินมั่วกำลังเลิกคิ้วให้เขาด้วยท่าทียียวน

“ทำไม ปีศาจเฒ่านี่คุณนอกใจเหรอ”

เอิ่ม…

ปีศาจเฒ่าก็ตระหนักได้ว่าตัวเองอาจจะเสียอาการไปหน่อย จึงรีบอธิบายว่า

“เป็นไปได้ไง!”

“ผมได้ให้สัญญาไปแล้วว่าจะทุ่มเทสุดความสามารถเพื่อคุณหลิน!”

ถึงจะพูดเช่นนั้น ในใจของเขาก็ยังคงมีความคาดหวังอยู่ไม่น้อย

หากคนผู้นี้มาจากสำนักของพวกเขาจริงๆ

สำนักห้าสุสานก็คงใกล้จะรุ่งเรืองแล้ว

หลินมั่วดูเหมือนจะมองทะลุความคิดในใจของเขา จึงพูดตัดบททันที

“เลิกเพ้อเจ้อไปได้เลย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสวี่ยเหลียนและปีศาจเฒ่าก็รีบจะกลับไป

แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้ขยับตัว หลินมั่วก็ห้ามพวกเขาไว้

“ไม่ต้องตามไปแล้ว!”

“ในเมื่อคนผู้นี้ล่อพวกเรามาถึงที่นี่ ก็เพียงพอให้เขานำศพไปได้แล้ว”

“ต่อให้รีบกลับไปตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว”

ก็เพราะเหตุนี้เอง แม้หลินมั่วรู้ตัวว่าโดนหลอก ก็ไม่ได้ลงมือทำอะไรอีก

เป็นเช่นนี้จริงๆ

เมื่อทั้งสามมาถึงที่เกิดเหตุการณ์ต่อสู้ก่อนหน้านี้

มีศพของผู้อาวุโสสำนักสุ่ยสิงเหมินที่ไหนกัน

เเม้เเต่ไม้เท้าประจำตัวของเขาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

โดนคนเล่นงานเช่นนี้ ปีศาจเฒ่าเห็นได้ชัดว่าไม่พอใจเล็กน้อย

“ดูเหมือนอีกฝ่ายก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรนี่!”

“เก่งแต่ใช้วิธีขโมยแบบนี้!”

หลินมั่วเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร…