หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 427

พยาบาลที่มาใหม่

ตอนบ่ายหลินมั่วกลับมาที่โรงพยาบาล

หน้าแผนกให้คำปรึกษา พยาบาลกลุ่มหนึ่งกำลังคุยกันเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว

“นี่ พวกเธอได้ยินมารึยัง พยาบาลคนใหม่ที่เข้ามาทำงานในโรงพยาบาลคราวนี้หน้าตาสวยมากเลยนะ!”

“ข่าวนี้ล้าหลังไปแล้วนะเธอ ฉันรู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เมื่อวานพยาบาลคนนี้ก็มารายงานตัวแล้วด้วย ตอนนั้นหมอหลายคนในโรงพยาบาลต่างก็ตกตะลึงกันหมดเลย”

“นั่นน่ะสิ ฉันได้ยินมาว่าหมอผู้ชายในโรงพยาบาลสิบกว่าคนกำลังพยายามแย่งชิงกันอยู่ พวกเขาอยากให้พยาบาลคนนี้ไปที่แผนกของตัวเอง”

“ไอ้ผู้ชายเฮงซวยพวกนี้ไม่ได้คิดดีเลยสักนิด เจอผู้หญิงสวยเข้าหน่อยก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย!”

“ช่วยไม่ได้นี่ หน้าตาสวยก็ถือว่าเป็นข้อได้เปรียบนะ เมื่อวานเธอไม่เห็นพยาบาลคนนั้นล่ะสิ ว่ากันว่าตอนเรียนอยู่เธอเป็นดาวโรงเรียนเลยนะ ฉันเป็นผู้หญิงมองแล้วยังใจเต้นเลย นับประสาอะไรกับผู้ชายเฮงซวยพวกนั้นล่ะ”

“ข่าวนี้มันล้าหลังไปแล้วนะพวกเธอ ฉันจะบอกให้พวกเธอฟังแล้วกัน เมื่อเช้านี้หมอหนุ่มๆ หลายคนในโรงพยาบาลเกือบจะตีกันในห้องทำงานของรองผู้อำนวยการ เพราะอยากให้พยาบาลคนนี้ไปที่แผนกของพวกเขา”

“จริงเหรอ เพื่อพยาบาลแค่คนเดียวต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เฮ้อ เมื่อไรพวกเขาจะตีกันเพื่อฉันบ้าง มันคงจะดีมากเลยเนอะ!”

“ลืมมันซะเถอะ ถ้าเธอลดน้ำหนักได้ยี่สิบห้ากิโล ฉันว่ายังมีหวังแค่นิดเดียวเลย”

“พวกเธอว่าสุดท้ายพยาบาลคนใหม่คนนี้จะไปที่แผนกไหนเหรอ”

“ฉันเดาว่าถ้าไม่ไปที่แผนกของหวังต้งก็ไปที่แผนกของจ้าวลี่”

“ฉันก็คิดแบบนี้เหมือนกัน ทั้งหวังต้งและจ้าวลี่ต่างก็เป็นหมอที่มีชื่อเสียงของโรงพยาบาลเรา แถมภูมิหลังครอบครัวของพวกเขาทั้งสองคนก็ดีมาก แล้วก็ยังไม่ได้แต่งงานด้วย พวกเขาจะต้องไม่พลาดโอกาสแบบนี้แน่นอน”

“พวกเธอไม่รู้กันใช่ไหม เมื่อเช้าฉันเห็นแม่ของหวังต้งมาที่โรงพยาบาลด้วย ฉันเดาว่าน่าจะมาเพราะเรื่องนี้เนี่ยแหละ”

“ว้าว นี่คือจังหวะของการเลือกลูกสะใภ้เหรอเนี่ย”

“สาวสวยแบบนี้ก็มีแค่หวังต้งเท่านั้นแหละที่คู่ควร พวกเขาเหมาะสมกันมากเลยนะ...”

เมื่อหลินมั่วฟังการวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คนทั้งหลายแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะอึ้งจนหมดคำพูด

เกือบจะตีกันเพื่อพยาบาลคนเดียวเนี่ยนะ ไม่อับอายขายหน้ากันบ้างเหรอ 

แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมากนัก และตรงไปที่แผนกของตัวเอง

ทันทีที่เข้าไปในห้องทำงาน เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ห้องทำงานถูกเก็บกวาดจนเป็นระเบียบเรียบร้อย

อีกทั้งยังมีกลิ่นน้ำหอมตลบอบอวนอยู่ในอากาศด้วย

หลินมั่วรู้สึกแปลกใจ ในแผนกนี้ก็มีแค่เขาคนเดียว ทำไมถึงได้มีกลิ่นน้ำหอมล่ะ

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวหลินมั่ว ก่อนหน้านี้ที่พวกเธอบอกว่ามีพยาบาลคนใหม่ หรือว่าจะเป็นเฮ่อเชียนเสวี่ย 

ดาวโรงเรียน? สาวสวย? ต้องใช่แน่เลย!

เฮ่อเชียนเสวี่ยรีบพูดว่า “พี่ใหญ่หลิน ที่ฉันมาที่นี่หลักๆ ก็เพราะฉันอยากติดตามพี่เพื่อเรียนรู้”

“พี่วางใจเถอะค่ะ ฉันแค่จะคอยช่วยเหลือพี่ที่นี่ และจะไม่รบกวนพี่เด็ดขาด”

“ห้องทำงานของฉันอยู่ข้างๆ มีอะไรก็เรียกได้เลยนะคะ”

หลังจากมองตามหลังเฮ่อเชียนเสวี่ยที่เดินออกไป หลินมั่วก็รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

พูดตามตรง เขาไม่มีความรู้สึกชอบพอใดๆ ต่อเฮ่อเชียนเสวี่ยเลย

ถ้าเธอไม่ใช่หลานสาวของผู้อาวุโสเฮ่อ หลินมั่วจะไม่สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ  

ไม่คิดเลยว่าหลังจากเกิดเรื่องขึ้นมากมายขนาดนี้แล้ว เธอจะยังมีหน้ามาเจอตัวเองที่นี่อีก

แต่เพราะเห็นแก่หน้าผู้อาวุโสเฮ่อ หลินมั่วจึงไม่ได้พูดอะไร

แผนกของหลินมั่วว่างจนถึงขีดสุดจริงๆ

นั่งอยู่ในห้องทำงานมาสองชั่วโมงแล้วก็ยังไม่มีผู้ป่วยสักคน  

เวลาห้าโมงเย็น ผู้อาวุโสเฮ่อก็รีบมารับหลินมั่วที่โรงพยาบาลด้วยตัวเอง และตรงไปที่บ้านของหนานป้าเทียน