หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 428

ตามนัดหมายแล้ว วันนี้เป็นวันที่จะต้องไปรักษาให้ลูกสาวของหนานป้าเทียน

บนรถ ผู้อาวุโสเฮ่อมีสีหน้ารู้สึกผิด “คุณหลิน ขอโทษจริงๆ นะครับ”

“ผมบอกเชียนเสวี่ยแล้วว่าไม่ให้เธอไปรบกวนคุณ แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ฟัง”

“อันที่จริงเชียนเสวี่ยก็อยากขอโทษคุณเหมือนกันครับ”

“แล้วเธอก็รู้แล้วว่าการกระทำของตัวเองก่อนหน้านี้ทำให้คุณดูหมิ่นดูแคลนเป็นอย่างมาก”

“เธอเองก็อยากเปลี่ยนตัวเองเหมือนกัน เพราะงั้นเธอก็เลยเริ่มจากระดับเบื้องต้นและทำการฝึกฝนอย่างหนัก”

“คุณหลิน ถ้าเธอทำอะไรให้คุณไม่สะดวก คุณบอกมาได้เต็มที่เลยนะครับ ผมจะให้เธอกลับบ้านทันที!”

ผู้อาวุโสเฮ่อพูดมาขนาดนี้แล้ว หลินมั่วจะไม่ไว้หน้าเขาได้ยังไงกัน

“ไม่เป็นไรครับ!”

“เป็นวัยรุ่นรู้ว่าผิดแล้วรู้จักปรับปรุงตัวก็ดีแล้วล่ะครับ”

หลินมั่วตอบกลับทันทีโดยไม่ต้องคิด

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงวิลล่าของหนานป้าเถียน  

หนานป้าเถียนรออยู่ที่ห้องโถงใหญ่มานานแล้ว เมื่อเห็นหลินมั่วเขาก็เดินมาต้อนรับทันที  

“คุณหลิน ผมจัดการผลมั่นถัวนั่นตามคำสั่งของคุณเรียบร้อยแล้วครับ”

หลินมั่วพยักหน้า และเดินไปที่ห้องผู้ป่วย หนานปิงเอ๋อร์ลูกสาวของหนานป้าเถียนยังคงนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

ถึงแม้ว่าหนานปิงเอ๋อร์จะฟื้นแล้ว แต่ร่างกายของเธอก็ยังอ่อนแอมาก  

เนื่องด้วยโรคที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเธอ หลินมั่วจึงไม่ได้ใช้ยากับเธอเท่าไรนัก ด้วยเหตุนี้จนกระทั่งตอนนี้เธอจึงยังไม่หายป่วย

ผลมั่นถัววางอยู่บนโต๊ะข้างๆ และนอกจากนี้ก็ยังมีเครื่องยาสมุนไพรอื่นๆ อีก ซึ่งทั้งหมดล้วนสั่งโดยหลินมั่ว

ผู้อาวุโสเฮ่อไปเลือกเครื่องยาสมุนไพรด้วยตัวเองอย่างพิถีพิถัน เครื่องยาสมุนไพรทุกชนิดล้วนมีคุณภาพที่ดีที่สุด  

หลินมั่วใส่เครื่องยาสมุนไพรเหล่านี้เข้าด้วยกัน และบดด้วยครกบดยา จากนั้นก็ใส่ลงไปในหม้อต้มยาแล้วเคี่ยวช้าๆ

เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง กลิ่นยาก็โชยออกมา  

หลินมั่วเทยาน้ำเหล่านั้นออกมา แล้วจากนั้นเขาก็แช่ผลมั่นถัวลงในยาน้ำ  

ทุกคนที่อยู่ข้างๆ มองเห็นอย่างชัดเจน และเห็นกับตาว่าผลมั่นถัวละลายราวกับใส่น้ำแข็งลงไปในน้ำร้อน

“นี่…นี่มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง” ผู้อาวุโสเฮ่ออดไม่ได้ที่จะส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ

ต้องรู้ไว้ว่าถึงผลมั่นถัวนี้จะดูเหมือนเป็นผลธรรมดาๆ แต่จริงๆ แล้วแข็งมาก

ถึงแม้ว่าจะใช้ครกก็ไม่สามารถทุบผลมั่นถัวให้แหลกละเอียดได้

แต่ตอนนี้ยาน้ำนี่กลับละลายผลมั่นถัวได้อย่างงั้นเหรอ

“ป้อนอีกสองช้อน”

หนานป้าเทียนป้อนยาน้ำสองช้อนอีกครั้ง  

แล้วก็ทำแบบนี้วนไปวนมา ใช้เวลาเกือบชั่วโมงถึงได้ป้อนยาน้ำถ้วยนี้จนหมด

และในขณะนี้ก็ได้มีเข็มเงินนับร้อยเล่มแทงอยู่บนร่างกายของหนานปิงเอ๋อร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

หนานป้าเทียนที่ยืนอยู่ข้างๆ มีสีหน้าวิตกกังวล “คุณหลิน เป็นยังไงบ้างครับ”

“ดื่มยาจนหมดแล้ว ปิงเอ๋อร์ดีขึ้นบ้างไหม”

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “ไม่ต้องรีบร้อนหรอกครับ”

“เธอป่วยเป็นโรคนี้มาค่อนข้างนาน ต้องการกระบวนการฟื้นฟูร่างกาย”

“คาดว่าประมาณครึ่งชั่วโมงก็คงโอเคขึ้นแล้วล่ะ”

หนานป้าเทียนถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก  

ผู้อาวุโสเฮ่อรู้สึกแปลกใจและพูดว่า “คุณหลิน เมื่อครู่ทำไมคุณถึงต้องป้อนยาสองช้อนทุกๆ การแทงสามเข็มด้วยล่ะครับ”

“ลงเข็มเงินทั้งหมดก่อนแล้วค่อยป้อนยาไม่ได้เหรอครับ”